[GjIlAnAsI_cSi]

Utilitarizimi i Hashimit



Ernest Luma
Profiterët e situatave të ndjeshme apo momenteve kur mund të ndodhë ndonjë kthesë ose thyerje e vogël apo e madhe në të sjellurit dhe kahjet brenda shoqërive të caktuara, nuk kanë munguar asnjëherë në historinë e njerëzimit. Nëse i referohemi Kamysë, te “Murtaja” gjejmë profiterët e tragjedisë alegjeriane të kolerës, të cilët i ngritnin marramendshëm çmimet e bukës dhe të gjërave më elementare të jetës, deri te ilaçet, me vetëm një qëllim: mirëqenien personale në kurriz të fatkeqësisë së gjithëmbarshme. Në skenë vinin në shprehje metrapazë dhe spekulantë të nduarndurshëm, me po të
njëjtin qëllim – përfitimin në shtratin e fatkeqësisë së murtajës. Elementë të tillë gjejmë kudo te
autorët rrymës së ekzistencializmit. Por, si personazhe të gjalla ata i gjejmë edhe mes nesh, mu brenda
spektrit politik të Kosovës. Në kompleksitetin e tragjedisë kosovare të kësohershme, i tillë u shfaq
Hashim Thaçi. Ky konstatim vjen nga qasja e tij në opinion, një ditë pas protestës që mori përmasa tragjike, të shtunën e përgjakshme të 10 shkurtit. Por, edhe nga, siç u pa një ditë më vonë, qasja e tij me lojën nën tavolinë, menjëherë pas kësaj proteste. Kjo e dyta merrej vesh, midis rreshtave por edhe ashiqare, nisur nga nuancat e deklaratës së ish-eprorit të UÇK-së, luftëtarit të dalluar të lirisë dhe zyrtarit të Aleancës për Ardhmërinë e Kosovës, Daut Haradinajt. “Hashim Thaçi po gënjen”, ka
thënë Daut Haradinaj, duke aluduar, në deklaratën e tij, në suflerizmin dhe shpifjet e Thaçit zyrave
të huaja dhe qarqeve diplomatike për kinse “përfshirjen e Daut Haradinajt në organizimin e
protestës së 10 shkurtit”. Kjo mund të jetë “loja nën tavolinë” e Hashim Thaçit, tendencat
dhe synimet e së cilës duken të qarta nëse lexojmë gazetave, shohim ekraneve ose dëgjojmë
radiove deklaratën tjetër të tij (atë publike), në të cilën ai nuk e fshehë kënaqësinë për mundësinë e
rrëzimit të Qeverisë së Kosovës, kur
kërkon përgjegjësinë e Qeverisë
për ngjarjet e 10 shkurtit, e deri te
pëshpëritja tinëzare në qarqe të
ndryshme, përmes të cilave krimin
e së shtunës ia atribuon Qeverisë
së Kosovës dhe kërkon hiq më pak
se rrëzimin e saj.
Do të ishte marrëzi të synosh një
opozitë që mendon dhe punon
mirë për mazhorancën (qeverinë).
Opozita synon marrjen e pushtetit.
Natyrisht që edhe vetë lideri më i
madh opozitar e synon këtë, krejt
drejt e natyrshëm. Madje, duke u
përpjekur të gjejë apo edhe stërzmadhojë
secilën njollë të qeverisjes,
porse jo në kurriz të Kosovës.
Godite qeverinë, por jo dhe
Kosovën.
Është krejtësisht absurde të kesh
përpara një njeri që pretendon të
jetë i pari i vendit, me lojën e
ndërskamcave dhe intrigave.
Zatën, me të drejtë thuhet që kjo t’i
ketë kushtuar shumë në të gjitha
kombinimet e deritashme për marrjen
e timonit në lidershipin kosovar.
Në të gjitha performancat e tij,
personazhi Hashim Thaçi ka qenë
jokonsekuent, i ndryshëm nga
çasti në çast dhe nga vendi në
vend. Ky nuk është konstatimi im
personal. Ky është edhe mendim i
shumë të tjerëve - gazetarë, politikanë,
kamarierë, qyetarë të rëndomtë
të Kosovës, bashkëpartiakë
të tij, miq dhe rivalë apo kundërshtarë
të z. Thaçi.
Në përpjekje për t’u ndërlidhur
me deklaratën e Daut Haradinajt,
dhënë mbrëmë në orët e vona, pas
fillimit të përhapjes së thashethemeve
nga Hashim Thaçi se “Dauti
është bashkorganizator i protestës
së 10 shkurtit dhe se ai paska pasur
për qëllim rrëzimin e qeverisë dhe
shkatërrimin e institucioneve të
Kosovës”, të dhënat tjera bëjnë të
ditur për një realitet krejt ndryshe.
Sipas tyre, është vetë z. Thaçi ai që
paska synuar këtë, me një stratetgji
të hartuar jo edhe aq mirë, duke
rekrutuar në mesin e protestuesve
parastrukturat e tij për të djegur,
shkatërruar dhe krijuar kaos institucional,
dhe për t’u fshehur,
njëkohësisht, nën siglën e
Vetëvendosjes. Madje, burime mirë
të informuara bëjnë të ditur se për
këtë parakomplot kanë qenë në
dijeni qarqe të rëndësishme
ndërkombëtare në Kosovë dhe
vetë Qeveria dhe Kryeministri
Çeku.
Kuloareve përflitej në
vazhdimësi dhe përflitet edhe tani
ajo që nuk është barcoletë:
Hashimi luan me shumë karta. Për
një ngjarje të caktuar ai ndryshe
flet në partinë e tij, ndryshe në
kafene, ndryshe në gazetë, krejt
ndryshe në TV e ndryshe në të
pame, dasma apo mexhlize.
Lojërat e tilla në fushën politike
nuk janë art i mirëfilltë i politikanit
serioz. Për më tepër janë mungesa
e zotësisë reale për të sfiduar gjerta
dhe arritur synimin. Personazhi ynë
ndryshe na shfaqet në Ekipin e
Unitetit, ndryshe në qasjen ndaj
qeverisë, ndryshe me rolin në
demonstratat e Vetëvendsojes,
përmes parastrukturave të tij që,
sipas burimeve tona mund të
themi që synonin zjarrvënien qeverisë,
ndryshe në takime me të përfaqësues
të qendrave vendosëse
ndërkombëtare, e ndrsyshe në
paraqitjet televizive.
10 shkurti ishte mundësia e
shumëfishtë për liderin opozitar, z.
Hashim Thaçi: në njërën anë të
infiltrojë parastrukturat e veta,
përmes të cilave do të llomiste qeverinë
(sipas tij) dhe, në të njëjtën
kohë, të prishte protestën e
Vetëvendosjes, kurse, në anët
tjetër, “nën tavolinë” të sufleronteve
zyrave të huaja për implikim,
siç edhe ka thënë, të Daut
Haradinajt në organzimin e
demonstratës së 10 shkurtit, e
jozyrtarisht mes njerëzish të thotë
se Qeveria është e inkriminuar në
krejt këtë, e, në mbrëmje, “superlojtari”
i politikës sonë të dalë në TV e
të nesërmen në gazeta, duke u përpjekur
të shfaqet si “baba i kombit”
apo “si biri i kombit”, të apelojë për
qetësi, të ftojë për besim “në ne”
(në lidershipin - Ekipin e Unitetit).
Por, Kosova është e vogël për
lojëra të tilla “të mëdha”. Kosova
është e vogël për intriga të mëdha
e planet nuk mund të jenë ku ta
dimë se sa të ruajtura, pavarësisht
nëse “superlojtari” mund të
bunkerizohet i vetëm, duke e
ndalë dritën dhe mbyllur derën,
mbase që të mos e shohë e të mos
e ndjejë kush, duke i pëshpëritur
vetes se çka do të mund të
intrigonte nesër.
Pastaj ka diçka më të madhe që
nuk guxojmë ta humbim në lojën
politike, e që “superlojtari”(Hashim
Thaçi) duhet ta dijë: Të kthejmë
kokën pas dhe të shohim se më e
fuqishme se e sotmja (lufta për
pushtet) dhe e nesërmja jonë me e
pa pushtete, është vetë e kaluara e
përbashkët – organizimi i luftës
për liri, madhështinë dhe
shkëlqimin e së cilës nuk ia vlen ta
zbehim, për asnjë çmim.
Ndërskamcat nuk duhet të vijnë
në shprehje. “Superlojtari” po e
bën këtë lojë ndërskamcash e
intrigash, ashiqare.
Kosova, në këto momente ka
nevojë për sinqeritet reciprok, jo
për shpifje e ndërskamca. Edhe
nesër, Kosova nuk do ta meritonte,
ta zëmë, një kryeministër
ndërskamcash, apo një kryeministër
që rrugën e ndërskamcave
do ta zgjedhte për të ardhë në
pushtet.
Me të drejtë po më sillet Kamyja
dhe “Murtaja”, në Kosovën e këtyre
ditëve, me gjithë tablon algejriane
të profiterëve të kolerës. Ata e
shfrytëzonin tragjedinë e kombit
dhe vendit të vet për të intriguar e
hartuar plane profiti prej saj.
(Autori është anëtar
i KQ të AAK-së)