[legenda]

.....Sa kishte filluar te erresohej,dhe nata dalengade kishte filluar te leshohej mbi RRafshanlten e ZANAVE,e zhurmat e dites fillonin te humbnin ne erresiren ,e cila perbinte gjithqka para vetes...Fjalet e tua si magji u derdhen ne shpirtin tim,dhe lindi te une nje force,e tani nuk kisha me frike kurthat e shpirtligeve...Si nata,po ashtu edhe lodhja kishte filluar te leshohej ne supet tona,pas nje rrugetimi aq te gjate...
-Mendoj SHpirtiiii,se kishte qene mire te pushojme pak,te mbledhim ENERGJI,dhe te presim pak,qe DIELLI te trete terrin,eee si thua TI???-te pyes me nje ze te mekur.
Nje lemsh te mendimeve, kishte zene koken tende,e nuk i gjeje fillin e mbarimin...tunde pak koken,ashtu i humbur ne mendime,dhe me more doren time ,e shtrengove forte,pastaj i fale nje puthje me respekt,duke ma kthy pergjegjen:
-Mire,XHaaan,pushojme,e shijojme bukurine e nates,dhe i falim vetes pak kohe,te shtjellojme gjithe ate qe na mundon,dhe.......

Postimi origjinal është bërë nga GURI SYLAJ

.... sepse kurthagjinjet nuk dijne pune tjeter po kete rruge nuk ka kush qe e ndal pos neve vet.Kjo n'a detyron te mbahemi fort me njeri tjetrin.Ndodhe qe edhe une te rreshqas por mos me lesho dhe mos mendo se deshta te ike,Une e dije ,ndarja e jone eshte edhe fundi i kesaj rruge , e ne ,kete rruge duhet t'a bejeme deri ne amshim.Kete e din edhe ti!Neper kete rruge duhet te ecin ata qe vijne pas nesh,por jo keshtu neper mjegull sikur ne, Neper ngrohtesine e DIELLIT qe ngrohe zemer e shpirte ku edhe e ka burimin.....