[Albanian eX|PerT]

Namazi, thesar i fshehtë

Klithja e fundit e modës në Amerikë është e ashtuquajtura “teknika e mendimit transcendental”, përkthimi tekstual i ‎së cilës bëzan: “të medituarit e thellë abstrakt”. Kjo modë ka ardhë nga India dhe paraqet një lloj të jogës. Sikurse ‎edhe të gjitha risitë tjera, edhe ajo ka gjetur pranim të gjërë në shoqërinë amerikane. Mbi të janë shkruar libra dhe ‎punime të shumta, janë organizuar edhe tubime e kongrese të numërta. Ithtarët e kësaj teknike numërohen në ‎miliona. Ajo, madje i ka edhe lajmëtarët e vet, emisarët dhe misionarët nëpër të gjitha kontinentet, të cilët me vete ‎bartin literaturën dhe e përhapin mësimin përkatës. Edhe unë pata rastin të takohem me njërin prej atyre misionarëve ‎në klubin “Xhezira” në Kajro, i cili, natyrisht, u mundua t`i favorizojë mësimet e tij.‎

Shkurtimisht, ato mësime kërkojnë prej ithtarëve të vet që disa minuta në ditë të xhveshen nga të gjitha preokupimet, ‎të lirohen nga të gjitha brengat. Dhe duke qenë të ulur ose të shtrirë në shpinë, duke i mbyllur sytë dhe duke i harruar ‎të gjitha, madje edhe vetëveten, të dalin nga lëkura e tyre dhe të kalojnë në gjendje të lirimit (xhveshje) të plotë... ‎në qetësinë e pavlerë të kotësisë (kurrgjësë)... Çdonjërit prej ithtarëve të tij, misionari ia zgjedhë formulën e caktuar, ‎të cilën ky e përsëritë. Ajo formulë, zakonisht përbëhet prej disa fjalëve në sanskritishte, të cilat për ithtarin nuk kanë ‎domethënie. Në të vërtetë, kanë kuptim aq sa i është e nevojshme t`i ndihmojnë që më lehtë ta xhveshë veten, të ‎lirohet nga kjo botë dhe t`i japë fund brengave, telasheve dhe tensioneve, duke kaluar kështu në tjetrën, botën ‎transcedentale, botën e qetësisë dhe shpëtimit.‎

Ajo teknikë, në të vërtetë është një lloj ftese, që mendjes t`i jipet pak pushim (çlodhje) nëpërmes së cilës shpirti do ‎të gjente qetësi dhe pushim nga të gjitha vuajtjet... Ai misionar m`i tregoi librat, revistat, punimet profesionale dhe ‎të dhënat statistikore të cilat vërtetojnë se shumë njerëz janë shëruar nga shtypja e gjakut, sëmundja e zemrës, ‎çrregullimeve hormonale dhe kokëdhembjes kronike, disa muaj pas përdorimit të kësaj teknike.‎

Në njërën prej këtyre punimeve qëndronte se si mjeku përcjellte shtypjen e gjakut të një sëmuri në kohën e seancës, ‎kurse aparatet regjistruan zvogëlim të dukshëm të shtypjes së gjakut, ngadalësim të pulsit dhe rivendosje të ‎baraspeshës midis përbërjes kimike të gjakut. Në bisedën e gjatë që e bëmë, ky misionar më tha se ka mbajtur disa ‎ligjërata pranë sqarimeve praktike të mësimit të tij, në të njejtin klub, por mu ankua se nuk ka gjetur mirëkuptim të ‎duhur të atyre që prezentonin, e as në jehonë e efekt të pritur, e as në përgjigje të thirrjes.‎

Iu përgjigja se ajo është gjë normale dhe e pritur, sepse, atë çka e flet dhe e propagon, për neve nuk është e re. Për ‎më tepër, ne si muslimanë, i ushtrojmë dhe i praktikojmë këto teknika pesë herë në ditë... Ato janë pjesë përbërëse ‎të lutjes sonë islame të cilën na e urdhëroi dhe sqaroi Pejgamberi ynë, salavati dhe selami qoftë mbi të. Namazi ynë ‎është i kushtëzuar me këtë përgatitje shpirtërore, që falësi plotësisht të lirohet nga brengat dhe preokupimet e tij, t`i ‎hudh të gjitha pas tij, ta braktisë vetëveten, dëshirat e tij, qejfet, mendimet dhe parafytyrimet duke thënë: ” Allahu ‎Ekber” (Allahu është më i Madhi).... Do me thënë: më i Madh se krejt këto. Të qëndrojë në sexhde plotësisht i qetë ‎dhe i dorëzuar, sikur ta lëshonte këtë botë...‎

Namazi ynë, megjithatë, dallon mbi teknikën të cilën ky misionar e përhapë dhe e rekomandon. Sepse, namazi nuk ‎është braktisje e botës së brengave dhe shqetësimeve dhe dalje në botën e zhvleftësisë absolute dhe qetësisë boshe... ‎Ne nuk ndihmohemi me formulat dhe talismane sanskrite të cilat nuk kanë kurrfarë kuptimi. Ne e lartësojmë Allahun ‎duke i lexuar Emrat e Tij: I Mëshirshmi, I Lartësuari, Zot i ditës së gjykimit. Kështu që, në këtë mënyrë, në zemrat ‎tona ta ballafaqojmë atë prezencë të bukur hyjnore që nuk ka si ajo të ngjashme.‎

Gjithashtu i thashë se namazi, besimtarit i ofron qetësi të plotë dhe pushim, të cilën ai e rekomandon, madje edhe më ‎shumë se kjo... Pastaj, namazi nuk është kurrfarë pushimi për mendje, veçse ripërtëritje e zemrës dhe hapje ‎shpirtërore, gjatë së cilës, besimtari pranon sasi të re të dritës, të ekspozuar të vazhdueshëm para mirësisë së Tij, ‎goditje të re të mëshirës dhe lëshim të ri mbështetjes së Zotit. Namazi është shumë frytëdhënës dhe moment i pasur, ‎në të cilën besimtari përtërinë lidhjen me burimin e fshehur nga e cila e nxjerr ekzistimn e tij. Ndarja me botën e ‎njollave, të këqijave dhe brengave, përcjellë takimin me botën e bukurisë. Qëkëndej edhe dobia e dyfishtë e namazit ‎për atë që e kryen.‎

Nëse muslimani e falë namazin me plotë koncentrim, prezencë, përkushtim dhe pastrim, ajo i bëhet ilaq për të gjitha ‎sëmundjet të cilat i përmendët, bile edhe më shumë se ajo, i thashë bashkëbiseduesit. Sikur të bëhej analiza e gjakut, ‎sikur të matej tensioni i gjakut dhe pulsi, pastaj të bëhej inçizimi i trurit gjatë kohës së namazit, do të vinim deri te ‎rezultate më të mëdha dhe më të shkëlqyeshme se sa ato rezultate të cilat ju i përmendët në teknikat tuaja, i thashë ‎atij... Mirëpo, fatkeqësisht, askush në Amerikë nuk shikon në Islam ashtu siç në të vërtetë është ai, e as që dikush ‎tenton që si të tillë ta studiojë.‎

Lutja islame do të mbetet thesar i fshehur, përmbajtjen e së cilës nuk e di askush, përveç atij i cili e kryen me ‎prezencë të plotë të shpirtit... All-llahu na thotë: “kryene lutjen”, e nuk thotë “lutuni”... Sepse, namazi i vërtetë ‎është ai, i cili kryhet dhe në të cilin marrin pjesë të gjitha organet pranë zemrës, mendjes dhe shpirtit...‎

Evropiani gabon në atë që ai mendon, se lutja islame përbëhet prej lëvizjeve të zakonshme dhe se ajo, më së shumti ‎çka mund të jetë, është pastrimi dhe fiskultura. Ai shikon vetëm anën formale, e nuk shikon më tutje... ‎

Të qëndruarit në namaz (kijami) është lartësimi i Allahut, pranë të theksuarit “Allahu Ekber” (Allahu është më i ‎Madhi). Pastaj, vijon ruku`ja, e pastaj me përulje dhe respekt të rënët në sexhde. Ajo është gjendje e dorëzimit dhe ‎lirisë së plotë, gjendje e pushimit të plotë shpirtëror, në të cilën është të shprehurit dhe të dëshmuarit e Lartësisë së ‎Zotit me fjalët: ”Falem para Përsosmërisë Tënde, O Zoti im i Lartë” (Subhane rabbijel-e`ala)... Shprehja “Subhane” ‎do të thotë se Atij askush nuk i është i barabartë... Kjo, në të vërtetë është, të pranuarit e pafuqisë së plotë që të ‎prezentohet dhe të paraqitet Madhëria e Tij. Pafuqia e gjuhës, pafuqia e fjalëve, pafuqia e mendjes që të përshkruhet ‎I Dashuri. Ky është kulminacioni shpirtëror i bisedave të fshehta. Kështu pra, namazi nuk është lëvizje e zakonshme ‎dhe e pakuptimtë. Namazi mbetet thesar i fshehur, mbi të fshehtat e së cilës dimë shumë pak, kurse të folurit mbi ‎namazin nuk ka fund.‎


Dr. Mustafa Mahmud


Nga gjuha arabe: Mesud Hafizoviç (rahmetullahi alejhi)‎

Përktheu dhe pershtati nga boshnjakishtja: Rijad Misini

Redaktoi/Ramadan Ramadani </SPAN>

dr.Mustafa Mahmud,
29.3.2002