[Lijanna]

Në jetën e të Dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, kemi shumë shembuj të mirë që ta studiojmë dhe ta pasojmë në shumë aspekte të jetës sonë. Sa më shumë që i hulumtojmë aspektet e ndryshme të jetës së tij aq më shumë ne do të mbledhim përfitimet nga ato.
Ne do të mësojmë se çka do të përfitojmë (do të kemi dobi) për vetët tona në ditët e sotit sa që edhe për ata që do të vijnë pas nesh, në të ardhmen.
Allahu thotë: “Vërtetë, ju keni shembullin më të mirë në të dërguarin e Allahut, kuptohet për ata që shpresojnë në Allahun dhe në ditën e gjykimit.” (Kur’an 33:21)
Ne mund të përfitojmë nga shembulli i të dërguarit të Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, kur është çështja për edukimin e fëmijëve tanë. Nëse e pasojmë të dërguarin tonë, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, në mënyrën e sjelljes dhe kujdesjes për fëmijët, ne me lejen e Allahun, do të jemi të suksesshëm në edukimin e fëmijëve tanë.
Duhet t’i respektojmë fëmijët si të moshëritur. Fëmijët kanë nevojë që të respektohen. Fatkeqësisht, prindërit shpesh dështojnë t’ia shfaqin atyre këtë respekt.
I dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, për gjeneratën e ardhme-fëmijët ka treguar respekt të madh për ta, dhe i ka dhënë atyre nderim të madh. Sad b. Malik ishte një fëmijë i vogël kur ishte beteja e Uhudit. Babai i tij vdiq në këtë betejë. I Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, iu afrua atij dhe i tha: “Sad b. Malik?”, kur djaloshi e njohu që ai ishte i dërguari i Allahut, Muhamedi, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, tha: “Allahu dhuroftë Mëshirën e Tij për ju në vdekjen e babait tuaj”. Ne mund ta shohim në këtë rast se si i Dërguari i Zotit u soll me atë sikur ai u sillte ndaj një të rrituri. Ai, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, i dha atij ngushëllim që i jepej një njeriu të rritur ai ngushëllim. I dërguari i Zotit nuk ngurroi t’i thotë të vërtetën. Ai, alejhi selam, menjëherë e informoi se çka i kishte ndodhur babait të tij.
Fëmijëve duhet t’u japim më shumë vetëbesim, nuk duhet t’ua nënvleftësojmë intelektin- mençurinë e tyre. Duhet t’i mbajmë me vlerësim dhe respekt të ndjenjave të tyre, dhe t’i mësojmë ata siç duhet të kenë respekt për të tjerët. Kjo ua mundëson fëmijëve që të zhvillohen intelektualisht dhe shoqërisht.
Duhet t’i bëjmë fëmijët tanë të mësohen (të jenë të zakonshëm) që të bartin përgjegjësi. Shumë nga fëmijët tanë, të edukuar si fëmijë, kanë një prirje që të shmangin përgjegjësitë dhe të vëndojnë detyrimet tona mbi. Për ta parandaluar këtë, ata nga ne që edukojnë fëmijët duhet së pari t’i ndihmojnë ata që të mendojnë pozitivisht për veten e tyre. Kjo do të bëjë më të lehtë për ata që të bartin përgjegjësi sikur të vjetërit.
I dërguari i Zotit, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, bëri kujdes të madh në zhvillimin e karakterit të të rinjve përreth tij. Njëherë, kur i dërguari i Zotit ishte i ulur, atij i ofruan diçka për të pirë. Ai, alejhi selam e mori atë dhe piu nga ajo. I ulur në të djathtën e tij ishte një djalosh i ri dhe në të majtën ishin burrat e moshuar. Qyshkur shërbimi ishte traditë nga e djathta, ai, alejhi selam iu kthye djaloshit dhe i tha: “A më lejon t’ua ofroj pijen së pari këtyre?” (Sahihu i Muslimit.)
Kjo është se si një fëmijë i mëson sjelljet, por gjithashtu është edhe se si e zhvillon fuqinë e personalitetit (karakterit) dhe një inteligjencë të mprehtë në vend të botëkuptimit negativ dhe opinionit të keq për veten.
Duhet të kemi marrëveshje me fëmijët tanë. Drejtësia është rëndësia më e madhe që t’i jep fëmijës një sens të qëndrueshmërisë. I parandalon fëmijët nga xhelozia për njëri-tjetrin dhe parandalon konkurencën e padëshiruar në mes tyre. Padrejtësia mund të ndodhë në çështje të vogla si p.sh. puthja e një fëmiut më shumë se sa të tjerët, ose buzëqeshja ndaj ndonjërit më shumë e ndaj tjetrit fare, ose dhënia përparësi në ushqim dhe veshje vetëm ndonjërit nga fëmijët.
Njëherë Bashir i dha fëmiut të tij el-Nu’man-it një dhuratë. Ai shkoi tek i Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, kështu që i Dërguari i Allahut të jetë dëshmitar për atë. I Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, e pyeti: “O Bashir, a ke fëmijë tjerë, përveç atij?” Kur Bashiri iu përgjigj se kishte, i Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, e pyeti: “A ua dha secilit një dhuratë të ngjajshme?”, për këtë Bashiri iu përgjigj negativisht, atëherë i Dërguari i Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, i tha: “Atëherë mos më thirr (pyet) që të jem dëshmitar për ty, nuk do të jap dëshmi për një padrejtësi.” (Sahihu i Muslimit)
Duhet të jemi të përzemërt dhe ndonjëherë bile edhe shakatar (në lojra) me fëmijët tanë. Ata kanë nevojë për argëtim dhe lojë në jetën e tyre përbrenda kufijve të ligjit islam.
Nuk duhet të shkojmë jashtë suazave me lojën që e bëjmë dhe dhembshurinë që ndiejmë për ta, kështu që fëmijët të bëhen të varur nga përkëdhelja jonë ndaj tyre. Sidoqoftë, nuk duhet të jemi aq të të mbyllur sa që t’ia refuzojmë nevojën shumë të natyrshme (natyrale) të tyre për dashuri dhe lojë. Refuzimi i kësaj i bën fëmijët intravert (të mbyllur) dhe të frikësuar nga të tjerët.
Aisha, Zoti qoftë i kënaqur prej saj, tregon se kur ajo ishte me të Dërguarin e Allahut, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të, si e re, ajo duhet të luante me vajzat e tjera që vinin tek ajo. Kur i Dërguari i Zotit hynte, ato u duheshte të tërhiqeshin. Sidoqoftë, ai alejhi selam i dërgonte ato prapë tek Aishja që të luajnë me të edhe më shumë.
Fëmijëve nuk duhet t’iu mohohet e drejta për të luajtur dhe për t’u argëtuar. Loja frymëzon, forcon dhe gjallëron fëmijët me kusht që të jetë e lejuar përbrenda kufijve të arsyeshëm. Loja mundëson që të formohet dhe krijohet në mënyrë të plotë personaliteti i fëmijës, si dhe nxit zhvillimin emocional të tyre.
Ne përpiqemi që t’i edukojmë fëmijët tanë për të fituar kënaqësinë e Allahut dhe jo që fëmijët tanë të mund të jenë më të mirë se të tjerët. Duhet t’i nxisim ata për sjellje të mirë kurdo që ata e shfaqin atë. Vetëm udhëzimi dhe qortimi nuk është mjet i efektshëm. Ajo çka kërkohet është që t’u flasim atyre një fjalë të mirë, pastaj të jemi një shembull i gjallë për ata. Ky fakt ishte shumë i kuptueshëm nga shokët e Muhamedit, paqja dhe shpëtimi i Zotit qoftë mbi të gjithë ata. Do ta përfundoja me një këshillë vijuese dhënë Muaviut, radijallahu anhu, nga një këshilltar i tij, kur njëherë Muaviu u zemërua me djalin e tij Jezidin, ashtu që ky iu shmang atij: “O udhëheqës i besimtarëve, fëmijët tanë janë frytet (rezultatet) e zemrave tona dhe shtyllat ku mbështetemi ne. Ne jemi tek ata sikur qielli i sipërm dhe toka poshtë këmbëve të tyre. Nëse ata rriten të zemëruar, qetësoi ata dhe nëse ata kërkojnë diçka nga ju, jepuni. Të mos jini një pengesë në jetën e tyre ashtu që ata të urrejnë ekzistencën tuaj dhe tu duan vetëm për trashëgiminë tuaj"

www.albislam.com