Shiko Postimin Tek
Vjetėr 18-03-06, 23:24   #4
musl|m
Rob i All-llahut
 
Avatari i musl|m
 
Anėtarėsuar: 25-09-04
Vendndodhja: ILIRIDA
Postime: 1,153
musl|m e ka pezulluar reputacionin
Gabim E selamu alejkum

3. Nuk ekziston as dyshimi mė i vogėl se me cilėsimin “Periklit” duhet kuptuar Muhamedi ose Ahmedi. Tė dy emrat, njėri nė greqisht e tjertri nė arabisht, kanė tė njėjitn kuptim, njėlloj si “Pneuma” dhe “Rūh” nuk duan tė thonė tjetėr gjė veēse “Shpirt” nė tė dyja gjuhėt. Ne kemi parė se pėrkthimi i fjalės me “ngushėllues” apo “avokat” ėshtė tėrėsisht i pambėshtetur dhe i gabuar. Forma e pėrbėrė e Parakalon-it ėshtė e prejardhur nga folja e pėrbėrė parashtesė-Para-kalo, ndėrsa “Periklit” ėshtė e prejardhur nga “Peri-kluo”. Ndryshimi ėshtė mė i qartė se gjithēka.
Le tė marrim, tani, nė shqyrtim, shenjat e Periklit-it, tė cilat mund tė gjenden vetėm tek Ahmedi – Muhamedi.
(a) Vetėm Muhamedi bėri tė ditur gjithė tė vėrtetėn pėr Zotin, pėr Njėshmėrinė dhe fenė e Tij, si dhe korrigjoi tė gjitha shpifjet dhe mashtrimet qė ishin shkruar e qė besoheshin pėr Tė dhe pėr shumė shėrbėtorė tė Tij tė shenjtė.
Jezusi, siē na bėhet e ditur, ka thėnė pėr Periklit-in se ai ėshtė “Shpirti i sė Vėrtetės”, se ai “do tė dėshmojė” pėr natyrėn e Jezusit dhe pėr misionin e tij (Gjoni XIV. 17; XV. 26). Nė bisedat dhe ligjėratat e tij, Jezusi flet pėr paraekzistencėn e shpirtit tė vet (Gjoni VIII. 58; XVII. 5 etj.). Nė Ungjillin e Barnabės, Jezusi citohet tė ketė folur shpesh pėr lavdinė dhe shkėlqimin e shpirtit tė Muhamedit, tė cilin ai e kishte parė. Nuk ka dyshim se Shpirti i Apostullit tė Fundit u krijua shumė kohė pėrpara Adamit. Pėr kėtė arsye, Jezusi, duke bėrė fjalė pėr tė, nė mėnyrė tė natyrshme, e shpall dhe e pėrshkruan atė si “Shpirti i sė Vėrtetės”. Ishte ky Shpirt i sė Vėrtetės qė i qortoi tė krishterėt pėr ndarjen e Njėshmėrisė sė Perėndisė nė njė trini personash, pėr ngritjen e Jezusit nė pozitėn e Perėndisė e Birit tė Perėndisė, si dhe pėr shpikjen nga ana e tyre tė tė gjitha llojeve tė bestytnive dhe risive tė padėgjuara. Ishte ky Shpirt i sė Vėrtetės qė nxorri nė dritėn e diellit mashtrimet si tė ēifutėve, ashtu edhe tė tė krishterėve qė kishin shtrembėruar e tjetėrsuar Shkrimet e tyre. Ishte ky Shpirt i sė Vėrtetės qė i dėnoi shpifjet e ēifutėve ndaj dėlirėsisė sė Virgjėreshės sė Bekuar pėr lindjen e birit tė saj, Jezusit. Ishte ky Shpirt i sė Vėrtetės qė dha prova pėr parėlindjen e Ismaelit, pėr pafajėsinė e Lotit, Solomonit dhe tė shumė Profetėve tė tjerė tė mėparshėm dhe e pastroi emrin e tyre nga njollosja dhe turpėrimi i hedhur mbi ta prej falsifikuesve ēifutė. Ishte po ky Shpirt i sė Vėrtetės qė dėshmoi pėr Jezusin e vėrtetė, pėr Jezusin njeri, Profet e shėrbėtor tė Perėndisė dhe qė ua ka bėrė tė pamundur myslimanėve qė tė bėhen idhujtarė, magjistarė dhe besues nė mė shumė se njė Perėndi, Allahun, Njė e tė Vetėm.
(b) Mes shenjave kryesore tė Periklit-it, “Shpirtit tė sė Vėrtetės”, ėshtė se kur ai tė vijė nė personin e “Birit tė Njeriut” – Ahmedit – “ai do tė bindė botėn pėr mėkat” (Gjoni XVI. 8, 9). Asnjė shėrbėtor tjetėr i Allahut, qofshin mbretėr si Davidi e Solomoni, qofshin Profetė si Abrahami e Moisiu, kėtė bindje pėr mėkatin nuk e ēuan deri nė fund me vendosmėri, zell e guxim, siē bėri Muhamedi. Ēdo thyerje e ligjit ėshtė njė mėkat, por idhujtaria ėshtė nėna dhe burimi i mėkatit. Ne mėkatojmė kundėr Perėndisė kur ushqejmė dashuri pėr njė send mė shumė se pėr Tė, ndėrsa adhurimi i njė tjetėr objekti a qenieje, veē Zotit, ėshtė idhujtari dhe mohim i plotė i Mirėsisė. Tė gjithė njerėzit e Zotit i bindėn njerėzit pranė tyre pėr mėkatet, por jo “botėn”, siē bėri Muhamedi. Ai jo vetėm qė e ērrėnjosi idhujtarinė nga gadishulli arab nė kohėn e vet, por dėrgoi, gjithashtu, lajmėtarė tek Kozro Pervizi e Herakliu, sundimtarėt e dy perandorive mė tė mėdha tė kohės, Persisė e Romės, si dhe tek mbreti i Etiopisė, guvernatori i Egjiptit dhe tek mbretėr e emirė tė tjerė, pėr t’i ftuar ata tė gjithė qė tė pėrqafojnė fenė e Islamit dhe tė braktisin idhujtarinė nga besimet e rreme. Muhamedi e nisi kėtė bindje me pėrcjelljen e fjalės sė Perėndisė ashtu siē e merrte, nė formėn e recitalit tė vargjeve tė Kuranit. Mė pas, me predikime e mėisme, si dhe me vėnien nė zbatim tė fesė sė vėrtetė. Kur Fuqia e Errėsirės, idhujtaria, iu kundėrvu atij me armė, ai zhveshi shpatėn dhe e ndėshkoi ushtrinė jobesimtare. Kjo ndodhi nė pėrmbushje tė vendimit tė Perėndisė (Danieli VII.). Muhamedi u pajis nga Perėndia me fuqi e pushtet pėr tė vendosur Mbretėrinė e Perėndisė dhe pėr t’u bėrė princ i parė e Kryekomandant nėn “Mbretin e Mbretėrve dhe Zotin e Zotėrve”.
(c) Tipari tjetėr i veēantė i Periklit-it (Ahmedit) ėshtė se ai do tė bindė botėn pėr drejtėsinė (cit. po aty). Interpretimi, “pėr drejtėsinė, sepse unė po shkoj tek Ati” (Gjoni XVI. 10), i vendosur nė gojėn e Jezusit, ėshtė i errėt dhe i paqartė. Kthimi i Jezusit tek Zoti i tij ėshtė dhėnė si njė nga arsyet pėr bindjen e botės nga Paraklit-i. Pėrse kėshtu? Dhe kush ia bėri tė ditur botės kėtė? Ēifutėt besonin se ata e kryqėzuan dhe e vranė Jezusin dhe nuk pranuan tė besojnė se ai u ngjit nė qiell. Ishte Muhamedi ai, qė e kundėrshtoi prerė dhe qartė mosbesimin e tyre: “...Pa dyshim qė nuk e vranė; por Allahu e ngriti atė lart, tek Vetja...” (Kurani IV. 157-158). Edhe besimi i krishterė pėr kryqėzimin dhe vekjen e tij nė Kryq, si dhe pėrfytyrimi i tyre pėr Jezusin si Perėndi a bir i Perėndisė u kundėrshtua hapur. Kurani atyre iu drejtua kėshtu: “...E megjithatė, ata as e vranė, as e kryqėzuan, por ashtu qe bėrė qė t’u pėrngjante atyre...” Shumė besimtarė nė Jezusin, nė fillimet e hershme tė Krishterimit, mohonin qė Krishti tė kishte vuajtur nė Kryq dhe thoshin se njė tjetėr mes ndjekėsve tė tij, ndoshta Judė Iskarioti apo dikush tjetėr i ngjashėm me tė, u kap dhe u kryqėzua nė vend tė Jezusit. Korintasit, basilideasit, korpokratasit dhe shumė sekte tė tjerė mbronin kėtė pikėpamje. Unė e kam diskutuar nė tėrėsi ēėshtjen e Kryqėzimit nė veprėn time, tė titulluar “Inxhīl ve Salīb” (“Ungjilli dhe Kryqi”), nga e cila vetėm njė vėllim u botua nė turqisht fare pak kohė para Luftės sė Madhe. Kėsaj ēėshtjeje do t’i kushtoj njė artikull tė veēantė. Kėshtu, drejtėsia qė bėri Jezusi pėr Ahmedin qėndroi nė deklarimin nė mėnyrė autoritare se “Rūhu’ll-Llah”-u, Shpirti i Perėndisė, nuk u vra e nuk u kryqėzua dhe se ai ishte njė qenie njerėzore, por edhe njė lajmėtar i dashur e i shenjtė i Perėndisė. Kjo ishte ajo qė Jezusi donte tė thoshte me “drejtėsi” nė lidhje me personin, misionin e vet si dhe me ngritjen e tij nė qiell. Pikėrisht kjo u pėrmbush nga Apostulli i Allahut.
(d) Shenja mė e rėndėsishme e Periklit-it ėshtė se ai do tė bindė botėn nė lidhje me gjykimin, “sepse princi i kėsaj bote ėshtė gjykuar” (Gjoni XVI. 11). Mbreti apo princi i kėsaj bote ėshtė Satani (Gjoni XII. 31, XIV. 30), sepse bota i ėshtė nėnshtruar atij. Mė duhet tė tėrheq vėmendjen e lexuesve tė mi tek kapitulli i shtatė i Librit tė Danielit, shkruar nė aramaisht apo nė dialektin babilonas. Aty tregohet se si “Fronet” (“Kursavan”) e “Gjykimi” (“Dīna”) janė vendosur dhe “Librat” (“Sifrin”) janė hapur. Edhe nė arabisht, fjala “dīnu”, sikurse fjala nė aramaisht “dīna”, ka kuptimin e gjykimit, por, nė pėrgjithėsi, pėrdoret nė kuptimin “fe”. Fakti se Kurani pėrdor “Dīna”-n e Danielit si njė shprehje gjykimi dhe feje, ėshtė tejet domethėnės. Sipas mendimit tim modest, kjo ėshtė njė shenjė dhe provė e drejtpėrdrejtė e sė vėrtetės sė zbuluar nga i njėjti Shpirt i Shenjtė apo Gabrieli pėr Danielin, Jezusin dhe Muhamedin. Muhamedi nuk mund ta falsifikonte apo stiste kėtė edhe sikur tė ishte njė filozof i mėsuar si Aristoteli. Gjykimi i pėrshkruar me gjithė kėtė madhėshti e lavdi u vendos qė Gjykatėsi mė i Lartė, Perėndia i Pėrjetshėm, tė gjykojė Djallin, nė formėn e tė tmerrshmes Bishė tė Katėrt. Pikėrisht atėherė u shfaq dikush “si njė bir njeriu” (“kbar inish”) apo “bar nasha”, qė iu paraqit tė Gjithėfuqishmit , u ngarkua me fuqi, nder e mbretėri tė pėrhershme dhe u caktua qė tė vrasė Bishėn e tė vendosė Mbretėrinė e Popullit tė Shenjtorėve tė Shumė tė Lartit.
Jezu Krishti nuk ishte ngarkuar me detyrėn e vrasjes sė Bishės. Ai u qėndroi larg ēėshtjeve politike, pagoi taksa pėr Ēezarin dhe u largua kur deshėn ta kurorėzojnė si mbret. Ai u shpreh qartė se Kreu i kėsaj bote po vjen, pasi Periklit-i do tė ērrėnjoste kultin e fėlliqur tė idhujtarisė. E gjithė kjo u krye nga Muhamedi nė pak vite. Islami ėshtė Mbretėria dhe Gjykimi, apo feja. Ai pėrmban Librin e Ligjit, tė Shenjtin El-Kur’įn, njeh Perėndinė si Gjykatėsin dhe Mbretin mė tė Lartė dhe Muhamedin si heroin fitimtar tė bekimit e lavdisė sė pafund.
(e) Shenja e fundit, por jo mė e parėndėsishme e Periklit-it ėshtė se “ai nuk do tė flasė nga vetja, por do tė thotė tė gjitha ato gjėra qė ka dėgjuar dhe do t’ju kumtojė gjėrat qė do tė vijnė” (Gjoni XVI. 13). Nuk ka as edhe njė “jotė”, as edhe njė fjalė a koment tė vetėm tė Muhamedit apo tė ndjekėsve tė tij tė pėrkushtuar nė tekstin e Kuranit tė lavdishėm. E gjithė pėrmbajtja e tij ėshtė Fjala e shpallur e Allahut. Muhamedi e tha Fjalėn e Perėndisė siē e dėgjoi t’i lexohet nga Engjėlli Gabriel. Mė pas, ajo u hodh nė shkrim nga shkruesit e tij besnikė. Fjalėt, thėniet dhe mėsimet e Profetit, megjithėse njihen si tė shenjta e udhėzuese, nuk janė Fjala e Perėndisė dhe quhen Ahādith aop Tradita. A nuk ėshtė ai, pra, Periklit-i i vėrtetė edhe nė kėtė pėrshkrim? A mund tė na tregoni njė tjetėr njeri, pėrveē Ahmedit, qė tė zotėrojė nė vetvete tė gjitha kėto cilėsi materiale, morale e praktike, si dhe ēdo shenjė dalluese tė Periklit-it? Jo, Nuk mundeni.
Mendoj se mbi Paraklit-in fola mjaft dhe do tė pėrfundoj me njė varg tė shenjtė nga Kurani: “Unė nuk ndjek asgjė, veē asaj qė mė ėshtė shpallur; dhe as nuk jam tjetėr, veēse njė paralajmėrues i hapur.” (XLVI)
__________________
Thotė All-llahu: "A menduan njerėzit tė thonė: "Ne kemi besuar, e tė mos vihen nė sprovė?" (29.2)
musl|m Nuk ėshtė nė linjė   Pėrgjigju Me Kuotė