[Zana_ch]

E DIELA E LARIT (01. 04. 2007)


Përkujtimi i hyrjes së Zotit në Jerusalem

(Leximet për bekimin e rrembave)




Leximi i Ungjillit shenjt sipas Lukës (Lk 19, 28-40)


Në atë kohë, Jezusi vazhdoi rrugën përpara duke u ngjitur në Jerusalem.

Kur iu afrua Betfages dhe Betanisë, afër malit që quhet i Ullinjve, dërgoi dy nxënës dhe u tha:

"Shkoni në fshatin që është përballë. Sa të hyni në të, do të gjeni një gomar të lidhur, në shpinë të të cilit ende askush nuk ka hipur. Zgjidheni dhe silleni! Nëse ndokush ju pyet: ‘Pse po e zgjidhni?’ thoni kështu: ‘Po i duhet Zotërisë!’"

Të dërguarit shkuan dhe gjetën ashtu si u kishte thënë. Ndërsa ata po e zgjidhnin gomarin, të zotët e gomarit u thanë: ‘Pse po e zgjidhni gomarin?’

Ata u gjegjën:

"Po i duhet Zotërisë."

Dhe e sollën te Jezusi dhe, pasi i vunë petkat e veta mbi gomar, i ndihmuan të hipë edhe Jezusi. Dhe, ndërsa ai ecte kështu përpara, njerëzit shtronin udhës petkat e veta.

Ishte tashmë afër teposhtës së Malit të Ullinjve, dhe ja, tërë ajo mori nxënësish, filloi plot gëzim e me zë të lartë të lëvdojë Hyjin për të gjitha veprat e madhërueshme që kishte parë dhe thoshte:

"‘Qoftë bekuar ai që vjen

- mbret - në emër të Zotit!

Në qiell paqe,

lavdi në më të lartin qiell!’"

Atëherë i thanë disa farisenj që ishin në popull:

"Mësues, qortoji nxënësit e tu!"

Ai iu përgjigj:

"Unë po ju them: nëse këta do të heshtin, gurët do të klithin!"


Fjala e Zotit










Mundimi i Zotit tonë Jezu Krishtit sipas Lukës (Lk 22, 14-23, 56)


Kur erdhi koha, Jezusi u ul në tryezë e me të bashkë edhe apostujt. U tha:

"Me gjithë shpirt kam pasur dëshirë ta ha këtë Darkë të Pashkëve bashkë me ju para se të pësoj, sepse juve po ju them: nuk do ta ha më para se të marrë fund në Mbretërinë e Hyjit."

Atëherë mori gotën, falënderoi e tha:

"Merreni e ndajeni mes jush! Vërtet, unë po ju them se prej këtij çasti s’do të pi më fryt hardhie derisa të vijë Mbretëria e Hyjit."

Pastaj mori bukën, u falënderua, e theu, ua dha e tha:

"Ky është trupi im [që flijohet për ju. Bëni këtë në përkujtimin tim!"

E mori gjithashtu edhe kelkun, pasi u krye darka, e tha:

"Ky kelk është Besëlidhja e Re në gjakun tim që derdhet për ju. "]

"Por, ja, dora e atij që po më tradhton është me mua në tryezë! Biri i njeriut njëmend po shkon ashtu siç u caktua, porse, i mjeri ai njeri që po e tradhton!"

Ata zunë ta pyesnin njëri-tjetrin cili prej tyre do të ishte ai që do ta bënte këtë gjë.


Diskutimi rreth më të madhit


Atëherë apostujt filluan të grinden mes tyre: cili prej tyre do të ishte më i madhi. Jezusi u tha:

"Mbretërit e paganëve sundojnë me ta si zotërues; madje ata që sundojnë mbi ta kërkojnë të quhen ‘Bamirës’! Ju s’guxoni të bëni ashtu! Përkundrazi, më i madhi ndër ju të jetë si të ishte më i riu, kurse kryetari, sikur të ishte ai që shërben. Cili, në të vërtetë, është më i madh: ai që është në tryezë, apo ai që shërben? Vallë, a s’është ai që rri në tryezë? Tashti, unë jam ndër ju porsi ai që shërben."

"Ju jeni ata që, në provat e mia, qëndruat vazhdimisht me mua. Prandaj, unë po jua lë trashëgim Mbretërinë ashtu si ma dha mua im Atë: që të hani e të pini në tryezën time në Mbretërinë time dhe të rrini në frone për të gjykuar dymbëdhjetë fiset e Izraelit."


Paralajmërimi i mohimit të Pjetrit


"Simon, Simon, ja, Satani kërkoi t’ju shoshë porsi grurin! Por unë u luta për ty, që feja jote të mos mungojë. Por ti, kur të kthehesh, forcoji vëllezërit e tu."

"Zotëri - i tha Pjetri - jam gati të shkoj me ty edhe në burg edhe në vdekje!"

Jezusi iu përgjigj:

"Unë po të them, o Pjetër, se sot, nuk do të këndojë gjeli, para se ti të mohosh tri herë se më njeh!"


Qesja, strajca dhe shpata


Dhe u tha:

"Kur ju dërgova pa qese, pa strajcë e pa sandale a ju mungoi gjë?"

"Asgjë! - u përgjigjën ata.

Atëherë u tha:

"Tani, kush ka qese, le ta marrë! Po ashtu edhe strajcën! E kush nuk ka shpatë, le t’i shesë petkat e veta e le ta blejë! Sepse, unë po ju them: në mua duhet të vërtetohet fjala e Shkrimit të shenjtë: ‘U radhit ndër keqbërës!’ Vërtet, gjithçka u parafol për mua, po shkon në vend."

Ata i thanë:

"Zotëri, ja, këtu dy shpata!"

Ai iu përgjigj:

"Mjaftojnë!"


Lutja në Malin e Ullinjve


Pastaj doli prej andej e u nis, si rëndom, drejt Malit të Ullinjve. Pas tij shkuan edhe nxënësit. Kur arriti në atë vend, u tha:

"Lutuni që të mos bini në tundim!"

Dhe ai u largua prej tyre sa mund të hidhet guri, u ul në gjunjë dhe zuri të lutet:

"O Atë, nëse do, largoje këtë gotë prej meje! Veçse, le të bëhet, jo vullneti im, por vullneti yt!"

Atëherë iu dëftua një engjëll nga qielli që i dha zemër. Kur e kapën mundimet e vdekjes, lutej më me zemër. Djersa e tij u bë si pika gjaku që binin në tokë.

U çua prej lutjes, shkoi te nxënësit. I gjeti fjetur. I kishte këputur trishtimi. U tha:

"Pse po flini? Çohuni! Lutuni të mos bini në tundim!"