[unix]

Përcaktimi i tij.
Shirk është ti bësh Allahut, subhanehu we teala, shok në rububijetin (se Allahu është Krijuesi dhe Furnizuesi i vetëm) dhe në uluhijetin e Tij (se vetëm Ai meriton dhe duhet të adhurohet). Shirku në uluhijetin e Allahut, në të shumtën e rasteve, është ti lutesh dikuj tjetër bashkë me Allahun, subhanehu we teala,
apo kryerja në emër të tij e disa llojeve të ibadeteve, sikurse janë: therrja, betimet, frika, shpresa dhe dashuria për të.

Shirku është mëkati më i madh për disa arsye:

1) Sepse ai e bën një (të ngajshëm), krijesën me Krijuesin në veçoritë e uluhijetit (të cilat veçori janë vetëm për Allahun). Ai që shoqëron dikë me Zotin, e ka personifikuar atë me Te. Kjo është mizoria më e madhe. Allahu, subhanehu we teala, thotë: “ Vërtetë, shirku është një mizori e madhe” (Llukman, 13)
Mizori, është të vësh një gjë në një vend që nuk e meriton. Ai që adhuron dikë përveç Allahut, subhanehu we teala, ka vënë adhurimin në vendin që nuk i takon dhe i është drejtuar atij që nuk e meriton, e kjo është mizoria më e madhe.

2) Allahu, subhanehu we teala, na lajmëroi se nuk ia fal këtë mëkat atij që nuk pendohet. Ai thotë: “Vërtetë, Allahu nuk fal ti bëhet shirk Atij, kurse përveç këtij (mëkati) i falë kujt dëshiron Ai...” (En-Nisa 48)

3) Allahu, subhanehu we teala, na lajmëroi se mushrikut (politeistit) ia ka ndalur Xhennetin dhe ai do të hyjë në Xhehennem përgjithmonë: “Vërtetë, Allahu, atij që i bën shirk, ia ka ndaluar xhennetin, vendi i tij është zjarri dhe për mizorët nuk ka ndihmëtarë.” (El-Maide, 72)

4) Shirku rrënon të gjitha veprat. Allahu, subhanehu we teala thotë: “Sikur ata (besimtarët) të bënin shirk do tu shkatërrohej çdo gjë që punonin (nga veprat e mira)” (El-Enam, 88), dhe thotë: “Ty veç të është shpallur, po edhe atyre që ishin para teje (profetëve); “Po qe se bën shirk (Allahut), do të shkatërrohet puna jote dhe do të jesh nga të shkatëruarit". (Ez-Zummer, 65)

5) Gjaku dhe pasuria e mushrikut (politeistit) janë të lejuara. Allahu, subhanehu we teala, thotë: “...luftoni idhujtarët kudo që ti gjeni, robëroni dhe ngujoni ata dhe vëruni pritë në çdo shteg...” (Et-Teube, 5). Kurse Muhammedi, salallahu alejhi we selem, tha: “Jam urdhëruar ti luftoj njerëzit derisa të thonë La ilahe ilallah, e kur ta thonë këtë, i kanë të mbrojtura nga unë gjakun dhe pasuritë e tyre, përveç me hakun e tyre (nëse e meritojnë një gjë të tillë)”.

6) Shirku është mëkati më i madh. Muhammedi, salallahu alejhi we selem, tha: “A tiu lajmërojë për mëkatet më të mëdha.” Thanë (sahabet); Po si jo, o i Dërguar i Allahut. Tha: “Shirku ndaj Allahut dhe mosrespekti ndaj prindërve”. Tha dijetari i madh Ibnul-Kajimi: “Allahu, subhanehu we teala, lajmëroi se qëllimi i krijimit dhe urdhërimit është të njihet Allahu përmes emrave e cilësive të Tij dhe vetëm Ai të adhurohet e asgjë mos ti shoqërohet. Kurse njerëzit ta ruajnë drejtësinë me të cilën qëndrojnë qiejt dhe toka, sikurse thotë Allahu, subhanehu we teala: “Ne i dërguam të Dërguarit Tanë me dokumente të qarta dhe Ne zbritëm me ata librin dhe drejtësinë që ti pëmbahen njerëzit të së drejtës...” (El-Hadid, 25)
Pra, Allahu, subhanehu we teala, na lajmëroi se i dërgoi profetët dhe i zbriti librat e Tij, që njerëzit të mbajnë drejtësi, e drejtësia më e madhe është teuhidi (pranimi i njësisë së Allahut). Ai është koka dhe trupi i drejtësisë. Kurse shirku është mizori, sikurse thotë Allahu, subhanehu we teala: “Vërtetë, shirku është një mizori e madhe (ndaj Allahut)”. (Llukman, 13)

Pra, shirku është nëna e mizorisë, kurse teuhidi është nëna e drejtësisë. Ajo që më së shumti mohon këtë qëllim (teuhidin) është mëkati më i madh në përgjithësi. Allahu, subhanehu we teala, ia bëri haram (të ndaluar) Xhennetin mushrikut (politeistit) dhe lejoi gjakun, pasurinë e familjen e tij për Ehlut-teuhidin (monoteistët), sikurse u lejoi ti robërojnë ata për shkak të lënies së adhurimit të Tij. Allahu, subhanehu we teala, refuzoi të pranojë çfarëdo vepre nga mushriku, të pranojë ndërmjetësimin për të, ti përgjigjet lutjes së tij Ditën e Kijametit ose të pranojë ndonjë shpres të tij. Mushriku është injoranti më i madh në Zotin, sepse i bëri Atij shok nga mesi i krijesave të Tij. Ky është kulmi i injorancës ndaj Zotit, sikurse është edhe kulmi i mizorisë ndaj Tij edhe pse mushriku, në realitet, nuk e ka mizoruar Zotin e tij por veten.

7) Shirku është mangësi dhe shëmtim nga të cilat Zoti spastroi Vetën. Ai që i bën shirk Zotit, i ka shpifur Atij atë që Ai Vetë e ka spastruar Vetën nga ajo. Ky është kulmi i ballafaqimit dhe i konfrontit me Allahun, subhanehu we teala.

Llojet e tij (shirkut)
Shirku ndahet në dy lloje:

Lloji i parë: Shirku i madh i cili largon nga mileti islam (nga feja Islame) dhe vepruesi i tij hyn në zjarr përgjithmonë, nëse nuk pendohet nga ai. Shirk i madh është ti kushtosh ndonjë lloj ibadeti (adhurimi) dikujt tjetër përveç Allahut, subhanehu we teala, sikurse janë p.sh. lutja, afrimi me therrje dhe zotime tek varrezat, xhinët dhe shejtanët. Frika se të vdekurit, xhinët apo shejtanët mund të bëjnë dëm apo ta sëmurin dikë. Shpresa ndaj ndonjë gjëje që nuk ka mundësi ta bëjë atë përveç Allahut, subhanehu we teala, sikurse janë: arritja e qëllimeve dhe largimi i vështirësive, të cilat sot praktikohen tek tyrbet e ndërtuara mbi varrezat e evlijave dhe njerëzve të mirë. Allahu, subhanehu we teala, thotë:
“...ata adhurojnë përveç Allahut çka nuk u bën dëm as dobi dhe thonë: “Këto janë ndërmjetësuesit tanë tek Allahu...” (Junus, 18)

Lloji i dytë: Shirku i vogël; i cili nuk largon nga mileti islam (feja Islame), por ai pakëson teuhidin dhe është rrugë deri te shirku i madh. Ky ndahet në dy lloje:
1) Shirk i qartë (i hapët): Ato janë fjalë e vepra. Prej fjalëve është p.sh. betimi në dikë tjetër e jo në Allahun, subhanehu we teala. Muhammedi, salallahu alejhi we selem, thotë: “Ai që betohet në diç tjetër, përveç Allahut, subhanehu we teala, ai veç e ka mohuar dhe ka bërë shirk”, si dhe fjalët: “Çka Allahu, subhanehu we teala, dëshiroi dhe çka dëshirove ti”. Tha Muhammedi, salallahu alejhi we selem, kur një njeri i tha: “Çka dëshiroi Allahu dhe dëshirove ti: “A më bëre shok me Allahun? Thuaj: Çka vetëm Allahu dëshiroi.” Dhe fjala: “Sikur mos të ishte Allahu, subhanehu we teala dhe filani”.

vazhdon...