[shaban cakolli]

ME VESHTRO

O trandafil i lirë ëndërrimtar,
Vargje do thur për dashurinë!
Do të fus në hon të shpirtit,
Do të të ngej me afshin tim!
Mbështjellur në petale zemre,
Si stinët që kërkojnë lirinë,

Hapja dyert zemrës pak nga pak,
Me hapin ritmik të dashurisë,
Endrra të duket me vlerë.
Ta shohësh,pranverë në park,
Ngrohur nga ethet që lindin,
Stines hyjnore – dashuris’ së munguar,

Të duket bota e vogël ,
Ku endrra mbetet si ne lak,
S' kupton ne ç' enderr je,
harresa rrembeu pluhurit henor,l arg?
Fluturimthi kalon si shpend gjithësisë,
dhe pi sisë ne gjoks të dashurisë,

Mërri për pak flatrat e tua të dlira.
E botën sfidoje shperthyer n'kraharor.
Kur mungesen ndjell ethshëm në sy,
Shpertheje vullkanin ujvarë shkëmbinjsh,
Afrou shpirt, te jap dashuri, trazimin të gjejmë.
Prekjeputhja shkrin vargje për të ndjerë ty,
Gjuhën e kësaj jete e dime vetëm ne të dy.