[Barbaroza]

Eshte e vertete se dikush jeton me nostalgjine e nje dashurie te perenduar,por jo te gjithe.Tek dikush,nese i ka perenduar nje dashuri e re,gjithmone kthehet tek dashuria e pare ashtu siq do te tregoj disa raste qe i kam verejtur vete.

Kur dikush s'ka mundur te te kete dashuri jetesore dhe "i ngelur merak"siq themi ne nje fjale,vete ne fytyren e tij mund ta veresh nje mall per diqka qe ka humbur.Kur e takon ne rruge dhe ndodhesh perballe me te,ne syte dhe fytyren e tij ndjen merzine dhe deshperimin.Kur kalon andej nga rruga apo lokali i tij,e ndjen se del dhe te shikon derisa te te humbas hija jote.Kjo eshte nostalgjia e shprehur qarte per ty.

Nje shoku im,e donte nje vajze shume.Edhe pse ishte mjaft i pashem,cuditerisht nuk kishte fat me femra.Sa here deshtonte ne nje dashuri te re,i kthehej kujtimi ne dashurine e vjeter dhe merzitej shume.
Njehere i pata thene"Kur ta kesh ate te verteten nje dite,do te te duket hyjnorja.Me pat thene se edhe ai beson se eshte tip i tille dhe vertete ndodhi ajo.Sot ka gjete "hyjnoren"e tij dhe eshte i lumtur.

Nje tjeter shok,qe ndodhet larg ne kurbet,me pat thene se ne dhome mban nje poster te nje aktoreje filimi qe i ngjan mjaft asaj qe ai kish dashur,dhe ketu ndjeva se nje tipi sikur ai,nostalgjia kish mundesi te mos i heqej kurre.

Por,une befasohem ndonjehere pse ne e idealizojme aq shume dike qe e duam.Themi se sikur ai/ajo s'do kete tjeter edhe pse ndoshta po te kishim qene bashke,krejt ndryshe do te ishte!!!

Personalisht,nuk jam tip qe jetoj me te kaluaren.E kam thene shume here se,kur e dua nje person,e dua me tere afshin,dhe ate dite qe pushoj qe ta dua,bashke me te vdes edhe kujtimi dhe gjithcka qe lidhet me te!