[Preshevar]

O nëna ime e pafatë që vuan nga zemra, që sytë e tu janë të mbushur me lotë; kush ke ai që t’i bëri të gjitha këto? Kush ta theu zemrën? T’i thyejmë ato duar.
Tashmë mos qaj më, o nënë! Retë që janë formuar nga lotët e tu janë ngritur deri në Arsh. Të gjithë ne po vrapojmë drejt rënkimit tënd, në buzët tona kemi këngën e shpëtimit, në duart tona kemi këmishën e Jusufit, po vijmë drejt syve që qajnë me lajmin e gëzueshëm.
Në emër të gjithë njerëzimit ne ulëm kokën dhe të kërkuam faljë moj nënë!