[Zero Cool]

Më duhet t’i këpus
vargonjtë e ferrit të Dantes,
me këto duar mbushur me kallo
shekujsh stolisur për ibret,
Bardhesine e shpirtit ta shpëtoj
nga kthetrat e ndyta të Luciferrit
ndragur ndër sheku të rëndë
zijosur nga errësirë e Hadit.
Më duhet t’i copëtoj të nëntë hallkat e tij
t’i bëj copë e grimë,
vetëm atë të nëntën do ta lë,
ju e dini pse!...


Bardhesi dhe Kaltersi bashke,
spektër ngjyrash miliona nuancash
qe pikturojnë gjerdanin e ylberit.
Kthema buzëqeshjen që ma more,
borxh nuk ta pata,
secili prej nesh ka një copëz të vogël
nën këtë kupë dhe diell
ndërmjet tokës e qiellit…


Ah shën Valentin i skuqur,
ti murg i veshur me zhgun,
strukur në qelat e ftohta të manastireve,
me trendafilin e kuq në buzët e vyshkura
nga vitet e heshtjes, mos me thuaj
që nuk dashurove!
E ti, shën Anjezë që ëmbël u përvëlove
me shtizën e zjarrtë të engjëllit Serafin,
mos më thuaj që nuk e ndjeve…