Pa ndonje titull
Nuk eshte poezi por
Nje klithme qe me zgjon
Dhimbjen e pakujdesise
Trysnine e merzise
Kalon neper erresire
Vajza qe
Brenda kraharorit e burgosa
Gonxhja pranverore
Qe ne zemer mbolla.
Perqafimi i saj
Shpirtin ma trajnoi
Cdo vale te zemres
Pasqyroi.
Ne mengjeset gri isha ne krahe te saj
Asaj i thashe te parat fjale magjike
Te dua,
tmerresisht te dua
Te dashuroj ty ,
fytyren simpatike.
Ne zemer do ti ruaj
Kujtimet e tua
Dhe gjithe historite
Aq fantastike.
Rrezet e paradites u perflaken
Nga nje tronditje e forte zemrash
Historirrefenjesit zeri ju shterua
Prej mbreterise se mallengjimit
Perjetesisht u debua.
Vajzes ju gjynjezuan
te tere
Lumenjte
deti i gjere
Me gjithe uje,
me gjithe rere
Shenderrohet edhe dielli nga
Kulminacjon drite
Ne nje lule te arte
Qe per te, ere kundermon
Per te nxehtesi mban
Dhe zemra ime u shenderrua
Ne album fotosh te madh
Njeri prej syve mu verbua
E tjertri per cdo nate qan.
Por dicka e them me shpirt
Me ty dua te jem prape.
__________________
Atij qe Zoti si jep drite ska drite per te.
|