Dardania.de - Shiko Postimin Tek

Era1 · 21-07-07, 08:13

AUSCHWITZI SHQIPTAR - MOS TË HARROJMË, QË MOS TË PËRSËRITET

Po bëhen tashmë afro 15 vjet demokraci dhe të vërtetat në vend që të shkojnë drejt sqarimit po ngatërrohen gjithnjë e më shumë. Një ndër të vërtetat më të dukshme, çuditërisht po vonon më shumë se gjithçka tjetër të ndriçohet. S'po meret vesh, a pat gjenocid apo jo në Shqipëri?

Këtë ende s'e kemi sqaruar. Politikanët thonë se ajo po i takoka historianëve. Mirëpo edhe këta te fundit, “krejt pa faj”, po e përcjellin tek gjuhëtarët. Them “krejt pa faj”, sepse duke i hedhur sy një fjalori dinjitoz prej mijëra faqesh të Gjuhës Shqipe, syri të ndalet tek faqja 610, ku lexon: “Gjenocid - është shfarosja e plotë a e pjesëshme e një popullsie ose e grupeve të veçanta kombëtare, që bëhet nga imperialistët për qëllime kriminale.”

Kështu del që, përderisa tek ne nuk kishte imperializëm, s'patëm as gjenocid. Mirëpo, kur i hedh një sy një tjetër fjalori, tashmë vetë ai “imperialist”, pra Garzantit të madh, syri të ndalet në faqen 743, ku lexon “Gjenocid - krimi që synon të shfarosë, me metoda të organizuara, një grup etnik apo fetar.”

Atëherë fillon e mendon disi më ndryshe.

Tashti përfundimi sikur bëhet më i lehtë, duan apo s'duan historianët e gjuhëtarët.

Çfarë ndodhi me Klerin Katolik Shqiptar?

Ja një tabelë fare e shkurtër:

Nga të gjithë ata që diktatura gjeti gjallë e në këmbë, rezulton se:

1-Janë pushkatuar 32 klerikë (14%)

2-Janë mbytur ndër tortura 25 klerikë (10%)

3-Janë Burgosur dhe internuar 122 klerikë (53%)

4-Janë detyruar të arratisen ose s'janë lejuar të kthehen në atdhe 23 klerikë (14%)

5-Janë perjashtuar nga shërbimi 13 klerikë (4%)

6-Kanë vdekur në ankth e dhimbje pjesa e mbetur 16 klerikë ( 5%)

Pra të gjithë, u asgjësuan 100%

Ndoshta s'kemi prapë gjenocid. Le ta studiojnë në të ardhmen historianët, pasi ta kenë korrigjuar fjalorin gjuhëtarët.

Ndoshta është kjo tjetra. “Nuk ka të verbër me të madh se ai që nuk do të shohë.”

E pse jo, ndoshta edhe mllefi vazhdon sërish. Madje edhe johistorianët apo jogjuhëtarët, kërcenohen se po merren me zhvarrosjen e eshtrave të të vdekurve, po ngjallin kujtimet e të vrarëve apo po baltosin dëshmorët e luftës, duke kujtuar pasluftën.

I vranë fizikisht, i baltosen moralisht, por duan t'i vrasin sërish për të dytën herë, edhe me harresën e tyre. E meqë tjerët po i harrojnë për gjithmonë, e gjatë gjithë vitit, le t'i kujtojmë ne, vetem në një ditë, në këtë që po quhet

“Dita e Kujtesës”

Çfarë ndodhi gjatë asaj diktature tëe tmerrshme 50 vjeçare?

Skenarët ishin mjaft tronditese. U zbuluan Organizata terroriste. U gjetën armë në Kisha dhe altare.U zbuluan vrasje të organizuara të aktivistëve komunistë nëpër Qela e Famulli. Çfarë nuk u gjet e nuk u zbulua. E rëndësishme është se u pushkatuan të gjithë, si ata që iu gjetën, ashtu edhe ata që i futën ato armë në Kisha e altarë; si ata që i organizuan, ashtu edhe ata që i zbuluan ato Organizata terroriste; si ata që i kryen ashtu edhe ata që i zbuluan ata “vrasje të shëmtuara” afër Qelave e Famullive.

Prandaj, s'është për t'u çuditur nëse historianët e ardhshëm do të gjejnë bashkë ata që kujtojmë e nderojmë sot, me ata që e sollën këtë ditë kujtimi.

Sa për t'ua kujtuar atyre, po përmend se, së bashku me Faustin, Dajanin e Shllakun, Gjinin, Prendushin e Harapin, Shantojën, Zadejën e Gazullin e dhjetëra e qindra tjerë do të gjejnë edhe Koci Xoxen, Mehmet Shehun e Kadri Hazbiun, Feqor Shehun, Pjerin Kçirën e Xhemal Selimin, Toger Babën, Zoi Themelin, e dhjetëra e qindra të tjerë Do të gjejnë edhe dëshmitarët që kishin punuar e luftuar aq shumë për atë çlirim vetëvrasës të Shqipërisë si, Riza Dani, Kolë Prela, Gjergj Kokoshi, D. Luigj. Pici e sa të tjerë që nuk mund ta mohonin të vërtetën dhe i dolën zot ashtu siç do të gjejë edhe ata që shpifën”. E natyrisht edhe ata, avokatët, që mjerisht deshën të mbrojnë pafajësinë e tyre, si Arshi Pipa, Paulin Pali e sa e sa të tjerë. E, do të gjejnë deri edhe sekretarët, që ashtu pafajësisht i shkruanin ato shpifje të ndyra që i çonin njerëzisht tek plutoni i pushkatimit, si Zalo Xhomaqi e shumë e shumë të tjerë, të gjithë të pushkatuar nga sistemi i tyre si armiq...

Çfare ndodhi me veprën dhe jetën e tyre?

Seminare, shkolla, teatro, shtypshkronja e biblioteka, pra gjithçka ishte krijuar e trashëguar prej qindra vitesh, u asgjësua në pak kohë. Elita më e shquar e katolicizmit shqiptar u shfaros. Bilanci është rrënqethës: Nga 4 ipeshkvinjtë ekzistues 3 u mbytën në torturat çnjerëzore, i katërti vdiq nën ankthin e izolimit, të hetimeve dhe të pushkatimeve. 7 shkrimtarët më të mëdhenj të katolicizmit shqiptar u zhdukën mizorisht njëri pas tjetrit: Atë Vinçenc Prendushi, Dom Ndre Zadeja, Atë Benardin Palaj, Dom Nikollë Gazulli, Atë Anton Harapi, Dom Lazër Shantoja e Atë Gjon Shllaku. Të shtatë u torturuan siç nuk mund të përshkruhet. E ky ishte vetëm fillimi.

Sapo kishte nisur ajo tragjedi e masakër, që siç do të shprehej zoti Sami Repishti: “Për katolikët shqiptarë nuk merr kuptimin e vërtetë e të plotë nëse nuk pohohet publikisht nga të gjithë e me bindje se nga 94 famullitarë të rregullt e 93 ndihmës - gjatë viteve 1944-49 u vranë, u torturuan e u burgosën 7 ipeshkvinj, 60 famullitarë, 30 etër françeskanë, 13 etër jezuitë, 10 seminaristë etj”. e më tej: “Tortura nuk ka kuptimin e plotë në qoftë se nuk kujtohen fjalët që tha në burg Pandi Kristo: "Ato Lleshrat e Prengrat i kemi vrarë faj e pafaj vetëm sepse kanë qenë katolikë. Ata po, kanë të drejtë të ankohen”.

E, natyrisht, jo pa ndëshkimin e vet, mbetën edhe Klerikët e nderuar të besimeve tjera. Visarion Xhuvani e Irene Banushi, udhëheqësit simbol të besimit ortodoks thanë kaq shumë me jetën e vdekjen e tyre.

Kapitull të rëndë e të pafund kanë edhe myslimanët bektashinj. Jo pa ndëshkim mbetën edhe mjaft sunitë. Hafiz Ali Tare, Hafiz Dërguti e sa të tjerë lidhën miqësi të përjetshme ndërfetare, pikërisht në ditët e vështira të tmerrit komunist.

Vetëm disa therime nga ajzbergu shqiptar!

Meqë jemi në këtë “Ditë Kujtese” le të kujtojmë vetëm disa therime nga ajzbergu i madh i vuajtjes shqiptare, vetëm disa :

Imz. Nikollë Dedën, e torturuan kaq tepër sa, kur e kthejnë nga torturat, shoku i qelisë nuk e njeh. Atëherë ai në gjithë atë siklet, me ironi i thotë: “Nuk po me njeh? E pra, mos harro se dikur kam pasë qenë Dom Nikollë Deda”. Me plagë në gjithë trupin, nuk mund të qëndronte në këmbë, por e lidhën për hatlla, deri ditën e pushkatimit. Atë Mati Prendushit, kur kërkoi pak ujë, i tharë etje, kushedi sa ditë pa pirë, i mbyllur në nevojtoren e sigurimit, i japin të pijë urinën që ai sapo kishte bërë në një gotë. Po këtë gjë, e kishin bërë edhe me Imzot Gjinin. Atë Frano Kiri, përfiton prej një polici "të mirë", dhe ulet e njomë buzët me ujin e mbetur ndër pllakat e nevojtores. E lidhin me një të vdekur fytyrë për fytyrë. E zgjidhën pas tri ditësh, kur filloi të dekompozohet kufoma. Atë Çiprian Nikës, mbas dy ditësh pa gjumë i thyejnë këmbën, të cilën nuk e ndien fare, deri sa i vjen në ndihmë dhe e kthen në jetë Dr. Frederik Shiroka. Imzot Frano Gjini, lihet disa ditë i lidhur për ullinjtë e oborrit dhe vetëm kur varet për vdekje, e hedhin në një nevojtore ku ujërat e zeza kishin dalë sipër gadi 10-15 cm. Aty e lanë me ditë të tëra. Dom Mark Hasit, Nesti Kopali i mbërthen gjuhën për tavolinë me thikë tejpërtej, duke i bërtitur pse nuk flet. Dom Anton Muzaj, lihet ndër ujërat e zeza deri në bel dhe vetëm pasi fillon të nxjerrë copat e gjakut prej goje, nxirret prej torturës. E linin me orë të tëra në këmbë, gjersa i binte të fikët. Pastaj e lagnin me ujë. Dhe prapë tortura. Vdiq i martirizuar në moshën 29 -vjeçare. Dom Mikel Beltojen, pas torturave më të egra, para se ta pushkatonin, e tërheqin zvarrë gjymtyrësh deri sa e shqyen dhe ashtu zharg e pushkatuan gjysëm vdekur. Dom Lazër Shantojes, iu kalbën të dy këmbët nga shufurat e hekurit të skuqur. Ashtu cung e nxorën përpara nënës së vet, e cila me lot në sy i tha xhelatit: Ju lutem, ma pushkatoni, mos e leni në atë siklet . Vëlla Gjon Pantalia pëson një ferr të vërtetë mundimesh. Vdes në spital, pasi i kishte të thyera të dyja këmbët. Dom Pjetër Çuni e Dom Aleksandër Sirdani hidhen në gropën e zezë të %C së Koplikut, gjersa i mbysin ashtu gjysëm së gjalli duke i shtyrë me cfurk”. “Më kanë bërë masakra me kënaqë shpirtin e tyre pa asnjë arsye” do t'i thoshte Imzot Prof. Jul Bonati mbesës se vet, njëherë në takim.Vdiq pasi e çmendën. Kurse Papa Pandin prift katolik në Korçë, ndërsa shkonte në fshatin e tij, e mbytën në një pyll. Iu gjet koka e prerë dhe e vënë mbi trupin e vdekur. Papa Josif Papamihalin - prift i ritit bizantin në Elbasan, e mbytën në baltë për së gjalli në kampin e shfarosjes në Maliq.

vazhdon...

21-07-07, 08:13	#3
Era1 Moderatore Anëtarësuar: 09-06-06 Vendndodhja: Tirane Postime: 363	AUSCHWITZI SHQIPTAR - MOS TË HARROJMË, QË MOS TË PËRSËRITET Po bëhen tashmë afro 15 vjet demokraci dhe të vërtetat në vend që të shkojnë drejt sqarimit po ngatërrohen gjithnjë e më shumë. Një ndër të vërtetat më të dukshme, çuditërisht po vonon më shumë se gjithçka tjetër të ndriçohet. S'po meret vesh, a pat gjenocid apo jo në Shqipëri? Këtë ende s'e kemi sqaruar. Politikanët thonë se ajo po i takoka historianëve. Mirëpo edhe këta te fundit, “krejt pa faj”, po e përcjellin tek gjuhëtarët. Them “krejt pa faj”, sepse duke i hedhur sy një fjalori dinjitoz prej mijëra faqesh të Gjuhës Shqipe, syri të ndalet tek faqja 610, ku lexon: “Gjenocid - është shfarosja e plotë a e pjesëshme e një popullsie ose e grupeve të veçanta kombëtare, që bëhet nga imperialistët për qëllime kriminale.” Kështu del që, përderisa tek ne nuk kishte imperializëm, s'patëm as gjenocid. Mirëpo, kur i hedh një sy një tjetër fjalori, tashmë vetë ai “imperialist”, pra Garzantit të madh, syri të ndalet në faqen 743, ku lexon “Gjenocid - krimi që synon të shfarosë, me metoda të organizuara, një grup etnik apo fetar.” Atëherë fillon e mendon disi më ndryshe. Tashti përfundimi sikur bëhet më i lehtë, duan apo s'duan historianët e gjuhëtarët. Çfarë ndodhi me Klerin Katolik Shqiptar? Ja një tabelë fare e shkurtër: Nga të gjithë ata që diktatura gjeti gjallë e në këmbë, rezulton se: 1-Janë pushkatuar 32 klerikë (14%) 2-Janë mbytur ndër tortura 25 klerikë (10%) 3-Janë Burgosur dhe internuar 122 klerikë (53%) 4-Janë detyruar të arratisen ose s'janë lejuar të kthehen në atdhe 23 klerikë (14%) 5-Janë perjashtuar nga shërbimi 13 klerikë (4%) 6-Kanë vdekur në ankth e dhimbje pjesa e mbetur 16 klerikë ( 5%) Pra të gjithë, u asgjësuan 100% Ndoshta s'kemi prapë gjenocid. Le ta studiojnë në të ardhmen historianët, pasi ta kenë korrigjuar fjalorin gjuhëtarët. Ndoshta është kjo tjetra. “Nuk ka të verbër me të madh se ai që nuk do të shohë.” E pse jo, ndoshta edhe mllefi vazhdon sërish. Madje edhe johistorianët apo jogjuhëtarët, kërcenohen se po merren me zhvarrosjen e eshtrave të të vdekurve, po ngjallin kujtimet e të vrarëve apo po baltosin dëshmorët e luftës, duke kujtuar pasluftën. I vranë fizikisht, i baltosen moralisht, por duan t'i vrasin sërish për të dytën herë, edhe me harresën e tyre. E meqë tjerët po i harrojnë për gjithmonë, e gjatë gjithë vitit, le t'i kujtojmë ne, vetem në një ditë, në këtë që po quhet “Dita e Kujtesës” Çfarë ndodhi gjatë asaj diktature tëe tmerrshme 50 vjeçare? Skenarët ishin mjaft tronditese. U zbuluan Organizata terroriste. U gjetën armë në Kisha dhe altare.U zbuluan vrasje të organizuara të aktivistëve komunistë nëpër Qela e Famulli. Çfarë nuk u gjet e nuk u zbulua. E rëndësishme është se u pushkatuan të gjithë, si ata që iu gjetën, ashtu edhe ata që i futën ato armë në Kisha e altarë; si ata që i organizuan, ashtu edhe ata që i zbuluan ato Organizata terroriste; si ata që i kryen ashtu edhe ata që i zbuluan ata “vrasje të shëmtuara” afër Qelave e Famullive. Prandaj, s'është për t'u çuditur nëse historianët e ardhshëm do të gjejnë bashkë ata që kujtojmë e nderojmë sot, me ata që e sollën këtë ditë kujtimi. Sa për t'ua kujtuar atyre, po përmend se, së bashku me Faustin, Dajanin e Shllakun, Gjinin, Prendushin e Harapin, Shantojën, Zadejën e Gazullin e dhjetëra e qindra tjerë do të gjejnë edhe Koci Xoxen, Mehmet Shehun e Kadri Hazbiun, Feqor Shehun, Pjerin Kçirën e Xhemal Selimin, Toger Babën, Zoi Themelin, e dhjetëra e qindra të tjerë Do të gjejnë edhe dëshmitarët që kishin punuar e luftuar aq shumë për atë çlirim vetëvrasës të Shqipërisë si, Riza Dani, Kolë Prela, Gjergj Kokoshi, D. Luigj. Pici e sa të tjerë që nuk mund ta mohonin të vërtetën dhe i dolën zot ashtu siç do të gjejë edhe ata që shpifën”. E natyrisht edhe ata, avokatët, që mjerisht deshën të mbrojnë pafajësinë e tyre, si Arshi Pipa, Paulin Pali e sa e sa të tjerë. E, do të gjejnë deri edhe sekretarët, që ashtu pafajësisht i shkruanin ato shpifje të ndyra që i çonin njerëzisht tek plutoni i pushkatimit, si Zalo Xhomaqi e shumë e shumë të tjerë, të gjithë të pushkatuar nga sistemi i tyre si armiq... Çfare ndodhi me veprën dhe jetën e tyre? Seminare, shkolla, teatro, shtypshkronja e biblioteka, pra gjithçka ishte krijuar e trashëguar prej qindra vitesh, u asgjësua në pak kohë. Elita më e shquar e katolicizmit shqiptar u shfaros. Bilanci është rrënqethës: Nga 4 ipeshkvinjtë ekzistues 3 u mbytën në torturat çnjerëzore, i katërti vdiq nën ankthin e izolimit, të hetimeve dhe të pushkatimeve. 7 shkrimtarët më të mëdhenj të katolicizmit shqiptar u zhdukën mizorisht njëri pas tjetrit: Atë Vinçenc Prendushi, Dom Ndre Zadeja, Atë Benardin Palaj, Dom Nikollë Gazulli, Atë Anton Harapi, Dom Lazër Shantoja e Atë Gjon Shllaku. Të shtatë u torturuan siç nuk mund të përshkruhet. E ky ishte vetëm fillimi. Sapo kishte nisur ajo tragjedi e masakër, që siç do të shprehej zoti Sami Repishti: “Për katolikët shqiptarë nuk merr kuptimin e vërtetë e të plotë nëse nuk pohohet publikisht nga të gjithë e me bindje se nga 94 famullitarë të rregullt e 93 ndihmës - gjatë viteve 1944-49 u vranë, u torturuan e u burgosën 7 ipeshkvinj, 60 famullitarë, 30 etër françeskanë, 13 etër jezuitë, 10 seminaristë etj”. e më tej: “Tortura nuk ka kuptimin e plotë në qoftë se nuk kujtohen fjalët që tha në burg Pandi Kristo: "Ato Lleshrat e Prengrat i kemi vrarë faj e pafaj vetëm sepse kanë qenë katolikë. Ata po, kanë të drejtë të ankohen”. E, natyrisht, jo pa ndëshkimin e vet, mbetën edhe Klerikët e nderuar të besimeve tjera. Visarion Xhuvani e Irene Banushi, udhëheqësit simbol të besimit ortodoks thanë kaq shumë me jetën e vdekjen e tyre. Kapitull të rëndë e të pafund kanë edhe myslimanët bektashinj. Jo pa ndëshkim mbetën edhe mjaft sunitë. Hafiz Ali Tare, Hafiz Dërguti e sa të tjerë lidhën miqësi të përjetshme ndërfetare, pikërisht në ditët e vështira të tmerrit komunist. Vetëm disa therime nga ajzbergu shqiptar! Meqë jemi në këtë “Ditë Kujtese” le të kujtojmë vetëm disa therime nga ajzbergu i madh i vuajtjes shqiptare, vetëm disa : Imz. Nikollë Dedën, e torturuan kaq tepër sa, kur e kthejnë nga torturat, shoku i qelisë nuk e njeh. Atëherë ai në gjithë atë siklet, me ironi i thotë: “Nuk po me njeh? E pra, mos harro se dikur kam pasë qenë Dom Nikollë Deda”. Me plagë në gjithë trupin, nuk mund të qëndronte në këmbë, por e lidhën për hatlla, deri ditën e pushkatimit. Atë Mati Prendushit, kur kërkoi pak ujë, i tharë etje, kushedi sa ditë pa pirë, i mbyllur në nevojtoren e sigurimit, i japin të pijë urinën që ai sapo kishte bërë në një gotë. Po këtë gjë, e kishin bërë edhe me Imzot Gjinin. Atë Frano Kiri, përfiton prej një polici "të mirë", dhe ulet e njomë buzët me ujin e mbetur ndër pllakat e nevojtores. E lidhin me një të vdekur fytyrë për fytyrë. E zgjidhën pas tri ditësh, kur filloi të dekompozohet kufoma. Atë Çiprian Nikës, mbas dy ditësh pa gjumë i thyejnë këmbën, të cilën nuk e ndien fare, deri sa i vjen në ndihmë dhe e kthen në jetë Dr. Frederik Shiroka. Imzot Frano Gjini, lihet disa ditë i lidhur për ullinjtë e oborrit dhe vetëm kur varet për vdekje, e hedhin në një nevojtore ku ujërat e zeza kishin dalë sipër gadi 10-15 cm. Aty e lanë me ditë të tëra. Dom Mark Hasit, Nesti Kopali i mbërthen gjuhën për tavolinë me thikë tejpërtej, duke i bërtitur pse nuk flet. Dom Anton Muzaj, lihet ndër ujërat e zeza deri në bel dhe vetëm pasi fillon të nxjerrë copat e gjakut prej goje, nxirret prej torturës. E linin me orë të tëra në këmbë, gjersa i binte të fikët. Pastaj e lagnin me ujë. Dhe prapë tortura. Vdiq i martirizuar në moshën 29 -vjeçare. Dom Mikel Beltojen, pas torturave më të egra, para se ta pushkatonin, e tërheqin zvarrë gjymtyrësh deri sa e shqyen dhe ashtu zharg e pushkatuan gjysëm vdekur. Dom Lazër Shantojes, iu kalbën të dy këmbët nga shufurat e hekurit të skuqur. Ashtu cung e nxorën përpara nënës së vet, e cila me lot në sy i tha xhelatit: Ju lutem, ma pushkatoni, mos e leni në atë siklet . Vëlla Gjon Pantalia pëson një ferr të vërtetë mundimesh. Vdes në spital, pasi i kishte të thyera të dyja këmbët. Dom Pjetër Çuni e Dom Aleksandër Sirdani hidhen në gropën e zezë të %C së Koplikut, gjersa i mbysin ashtu gjysëm së gjalli duke i shtyrë me cfurk”. “Më kanë bërë masakra me kënaqë shpirtin e tyre pa asnjë arsye” do t'i thoshte Imzot Prof. Jul Bonati mbesës se vet, njëherë në takim.Vdiq pasi e çmendën. Kurse Papa Pandin prift katolik në Korçë, ndërsa shkonte në fshatin e tij, e mbytën në një pyll. Iu gjet koka e prerë dhe e vënë mbi trupin e vdekur. Papa Josif Papamihalin - prift i ritit bizantin në Elbasan, e mbytën në baltë për së gjalli në kampin e shfarosjes në Maliq. vazhdon...