[Le jardin des disparus]

Po të lë një letër

Mbylli sytë dashuria
dhe pastaj çdogjë pushoi
po ku i le ëndrrat e mia
ike ti, si ta kuptoj?

Pëshpërisje: “Je gjithësia”
ndaj atëherë të adhurova
në dashuri unë s’kisha besuar
por ty lotët t’i besova

Ku u trete nuk e di
çdo premtim ishte përrallë
por mos prit nga unë hakmarrje
s'jam si ti, unë di të fal

Sikur të kishim dy jetë
unë e di, një do ma falje
por fatkeqësisht dhe kësaj që kam
nuk i le asnjë rrugëdalje

Jam i lodhur, më s'të pres
që të vish këtu ku rrinim
ndoshta po të kesh dy jetë
mund ta merrje ti guximin!