[premium]

Për lexuesit shqiptar, rrëzimi i rregjimit të Sadam Huseinit mund të jetë të dukur si një incident i rëndomtë në historinë e Irakut, ku disa ‘liberatorë’ perëndimorë vinin për të ‘Çliruar’ një popull që anglo-amerikanët pretendonin se po vuante nga diktatura e një sunduesi brutal. Megjithatë, për lexuesit e kujdesshëm të historisë, lufta në Irak kundër rregjimit të Sadam Huseinit dhe në ditët e sotme kundër luftëtarëve të lirisë në Falluxhah, Qerbela dhe Naxhaf nuk është tjetër por vetëm se një Déjà Vu, apo më saktë një ripërtëritje e historisë së kolonializmit të njeriut kristjan – perëndimor kundër popujve të Lindjes së Mesme dhe Botës së Tretë në përgjithësi. Në mënyrë që historia të mos na përçmojë, publiku shqiptar duhet të rikujtohet se kolonializmi perëndimor kundër popujve të Lindjes është një fenomen i vjetër. Ai fillon që në shekullin e gjashtëmbëdhjetë kur hordhitë portugeze nisën të sulmojnë, grabisin dhe shkretojnë brigjet e Jemenit, Arabisë, Indisë dhe Afrikës.