[panta_rhei]

Postimi origjinal është bërë nga murrizi

Shlirimi i shqiptarve nga serbët ?
U desh të vdiste Ibrahim Rugova ?
Favorizimi* e më vonë defavorizimi i UÇK-s ?

Fushat e egër antishqiptare gjithandej shqiptarhanes.....

Ky është çmimi që e pagoj dhe do ta paguan në të ardhmën Shqiptarhanja për stabilitetin e rajonit* respektivisht për ti rrafshuar brigjet në Evropë.

serbia një dite do të kënaqet me ndëshkimet ndaj shqiptarëve* dhe për peshqesh do ta kemi njohjen e Kosovës nga serbia.

kush është viktima e kush agresori (veq mos ja nisni me kso far pallavrash) nuk o me rëndësi* evropa së bashku "vlen" më shumë sa interesat kombëtare të Shqiptarëve.

Normal që na jemi viktimat.
A ka në këtë botën reale diçka ma keq se me qenë viktimë.
Ma mirë me qenë qen i coft sesa viktimë. Paramendo na shqiptarët duke u livdu "na jemi viktima" ncncncncnc.

Ju* me siguri duhet ta keni pare e provuar edhe vet qe viktima eshte gjithmone bezdisëse. E mërzitshme. Ma teper se xhelati.
Bile prej xhelatit* shpirtërisht* kemi edhe perfitim. Kur shohim nje xhelat ne rruge* ne ndjejme nje neveri ndaj tij* na hyp vullneti* e mbajme veten me lart se ai* me te ndershem* me krenarë* edhe themi me vete : Qe* une nuk jam si ky* jam ma i respektueshem* ma i lartë. Kete njerezit e urrejne* kurse mua me respektojne. ...e qesi kopalla. Thjeshtë kënaqemi kur e shohim ndonji xhelat* ose kriminel.

Po me viktimen* çka ndodhë?
Ndodhë e kunderta: viktima na dergon ne mjerimin tonë njerezor* te poshter ndihemi kur jemi në prani të viktimës* ...ndihemi shumë keq para saj* nuk dijme çka me folë* goja na lidhet* gati-gati duam te ikim shpejt prej saj edhe ta leme vetem* bile mezi presim te largohemi* sepse syte e saj na perndjekin* ne e shohim veten tone ne lekuren e xhelatit* na duket sikur ne e kemi pru ne kete ditë* na duket vetja si kriminelë.

Jo pse e urrejme viktimen* perkundrazi ndjejme dhembshuri per te* por puna eshte se ajo eshte bezdisëse* e sikletshme* ne prani te saj na ngushtohet qaforja* duke na e zënë frymën.

Prandaj edhe njerezit ma me deshirë e perqafojne denigrimin dhe shkaterrimin e viktimes* per t'i dhene fund ankeses* vajtimit te saj. Dhe padashje (shume here edhe me dashje) shkojne e perkunden ne prehrin e xhelatit. Xhelati iu behet me i dashur* me i afte per meshiren tonë qe duhet te ndjejme ndaj tij.

Dhe keshtu rolet permbysen. Xhelati vazhdon jeten e vet i qetë* bile duke mbajtur dhe ligjerata mbi gjestet e veta* e viktima e hedhur e e lanun diku menjane* ku askush s'ia ve as s'don me ia vnu veshin.