[Zero Cool]

Postimi origjinal është bërë nga Idealist

Artist mesoni me shume rreth religjioneve. Mjekra nuk prezenton Islamin, mjekra nuk prezenton as krishterizmin. Ja ka nga ata qe mbajne mjekra. Artist, pse nuk e quan nje prift me mjeker taliban???edhe priftat pedofil mbajn mjekra- edhe keta duhet quajtur me ndonje emer, apo thjeshte pedofilizmin e kane nga jeta e tyre artistike?

ev eeeeeeeev, edhe ty po tu nevojitka pak lexim! Lexo:


Të gjitha lavdërimet i takojnë Allahut, Zotit të botëve. Paqja dhe bekimet qofshin mbi zotërinë e të gjithë Pejgamberëve dhe të Dërguarve, si dhe mbi Familjen e tij, Shokët e tij dhe të gjithë ata që i ndjekin rrugën e tyre me mirësi deri në Ditën e Shpërblimit. E më pas: Allahu Krenar dhe Madhështor e ka bërë pamjen e njeriut shumë të bukur dhe të kënaqshme, sikurse Ai thotë: “Në të vërtetë, Ne e krijuam njeriun në trajtën më të përkryer.” [et-Tin, 4] Është vërtetuar se pamja e njerut është shumë e mirë dhe tërheqëse. Dhe Allahu Krenar dhe Madhështor i ka krijuar njerëzit në çift, me dallime të jashtme tek të dyja gjinitë. Ai e bëri burrin që të ketë mjekërr, e cila ia shton atij akoma më shumë bukurinë dhe dinjitetin. Madje ajo është kurora e fytyrës së burrit. Prandaj, është vënë re se çdo drejtues i një medh’hebi (model jetese, feje, ideologjie etj...) - qoftë ai Musliman apo jo - është me mjekërr. Aq sa, njeriu në mënyrë të natyrshme e konsideron mjekrrën si një burim nderi, për shkak se ajo është një ngjyrim dallues që është i pashembullt: “Thoni: “Kjo fe është “ngjyra” që na ka dhënë Allahu! S’ka “ngjyrë” më të bukur se ajo që jep Allahu! Ne vetëm Atë adhurojmë!”” [el-Bekare, 138] Për sa kohë që mentaliteti i Muslimanëve ishte i ruajtur nga ngjyrimet e mushrikëve, çifutëve, kristianëve etj, të dyja gjinitë, qoftë mashkulli apo femra, e konsideronin mjekrrën si një zbukurim dhe hijeshi pr burrin. Prandaj Ibn Batuta në kujtimet që ka shkruajtur rreth udhëtimeve të tij me titull Tuhfetun-Nedhar fij ‘Axha’ibil-Esfar (1/17) ka shënuar një ngjarje e cila është kështu: Shejkh Xhemalud-Din Sauij ishte një njeri shumë i bukur. Kështu, një grua u marros pas tij dhe sajoi disa shkaqe për ta thirrur atë në shtëpinë e saj. Mbasi që ai hyri brenda, ajo i kyçi dyert. Pastaj ajo e thirri Shejkhun që t’i afrohej për të bërë zina (marrëdhënie seksuale të jashtëligjshme). Shejkhu bëri çmos që të ikte por më kot. Megjithatë, kur ai nuk gjeti asnjë mënyrë se si të shpëtonte, ai vendosi të shkonte në tualet dhe aty mori një brisk dhe me të rruajti mjekrrën. Kur doli nga tualeti, gruas iu duk fytyra e tij shumë e shëmtuar, aq sa ajo u neverit prej tij. Kështu, ai doli jashtë i qetë e i sigurt, duke i shpëtuar kështu nga e keqja. Lexues të nderuar, kijeni parasysh këtë: Kur mendja ishte e pastër, forma e krijuar nga Allahu pëlqehej nga të gjithë. Kur mendja u trazua, pamja e bukur u duk si e shëmtuar dhe pamja e shëmtuar u duk si e bukur. Në fakt, kjo është djallëzia e shejtanit që guxoi të fliste para Allahut Krenar e Madhështor dhe tha: “Unë doemos do të marr një pjesë të caktuar të robërve të Tu. Doemos do t’i shpie ata në rrugë të shtrembër, do t’i josh me epshe dhe do t’i urdhëroj që t’u presin veshët bagëtive, e pastaj do t’i urdhëroj që të ndryshojnë krijesën e Allahut.” [en-Nisa, 118-119] Që do të thotë: rrugët dhe mënyrat e devijimit tek të cilat ai i drejtoi robërit e Allahut. Midis atyre (rrugëve dhe mënyrave të devijimit) ishin se ai i mësonte ata se si ta ndryshonin formën e krijimit të Allahut. Dhe Urdhëri Hyjnor vijon më tej: “Kështu pra, drejtoje fytyrën tënde drejt Fesë së Vërtetë monoteiste el-Hanife, Fitratell-llahi [1] (në natyrshmërinë e pastër) që Ai ka krijuar njerëzimin. Le të mos ketë asnjë ndryshim në krijimin (në Fenë, në Rrugën, në Besimin e Pastër Islam) e Allahut. Kjo është feja e drejtë, por shumica e njerëzve nuk e dinë.” [Rum, 30] Imami i Indisë, Shah Uelijullah ed-Dehleuij thotë në Huxhetullahil-Baligah (1/152): “Prerja e saj , d.m.th. prerja e mjekrrës është rrugë e Mexhusive (adhuruesve të zjarrit) dhe ky është ndryshim i krijimit të Allahut.” Poashtu, rruajtja e mjekrrës e bën njeriun që t’i ngjajë gruas, gjë për të cilën ka kërcënim të rëndë. Është transmetuar nga Ibn ‘Abbasi (radij-Allahu ‘anhu) se Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) i ka mallkuar burrat që imitojnë gratë dhe gratë që imitojnë burrat. [2] Gjithashtu, transmetimi i Ibn ‘Abbasit është transmetuar edhe në Musnedin e Ahmedit, tek Ebu Davudi, Tirmidhiu dhe Ibn Maxheh. Është transmetuar se Pejgamberi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) ka thënë: “Allahu i ka mallkuar gratë që imitojnë burrat dhe burrat që imitojnë gratë.” [3] Të dashur shikues, ajo vepër tek e cila është mallkimi i Allahut dhe i të Dërguarit të Tij (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) konsiderohet si një gjynah shumë i madh dhe i rrezikshëm. Dijetari i madh, Ibn Haxher el-Hejthemi e ka përfshirë atë mes gjynaheve të mëdha në librin e tij ez-Zeuaxhir ‘an Iktirafil-Keba’ir. Nga ana e jashtme, mjekrra është një dallim specifik për burrin, kurse mungesa e mjekrrës është një dallim specifik për gruan. Kështu që, kushdo që e rruan mjekrrën nuk ka dyshim se do t’i ngjajë gruas. Imam el-Gazzali thotë në Ihja ‘Ulumud-Dijn (2/257): “Me të, d.m.th. me mjekrrën, burrat dallohen nga gratë.” Pra ai (burri) hyn tek ky kërcënim i rëndë. Mjekrra është Suneti (rruga shembullore) e të gjithë Pejgamberëve. Prandaj, në Kur'anin Fisnik përmendet mjekrra e Harunit (‘alejhis-salatu ues-selam): “O biri i nënës sime, mos më kap për mjekrre e as për koke!” [Ta-Ha, 94] Gjithashtu, është përmendur mjekrra e Musait (‘alejhis-salatu ues-selam) dhe e Ademit (‘alejhis-salatu ues-selam) në ed-Durrul-Menthur (1/62). Gjithashtu, në Kur'an është urdhëruar: “Këta janë ata (Pejgamberë) të cilët Allahu i ka udhëzuar në rrugën e drejtë, andaj edhe ti (o Muhamed) ndiq rrugën e tyre.” [el-En’am, 90] Që do të thotë, merr si shembull vetëm ato vepra të tjera, përveç atyre që i shfuqizoi Sheriati i Muhamedit. Megjithatë, ky Sheriat nuk e shfuqizoi gjykimin mbi mjekrrën. Por, ai e afirmoi dhe vuri theksin mbi të. Andaj, mjekrra e udhëzuesit tone të lartë, zotëria i Pejgamberëve dhe të Dërguarve, Muhamedi (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem), ishte e bekuar dhe e mbushte kraharorin e tij. Sikurse është përcjellë nga Jezid el-Farsi në Shema’ilut-Tirmidhi, “Kapitulli rreth Shikimit të Pejgamberit (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) në ëndërr” i cili ka thënë: “E pashë të Dërguarin e Allahut (sal-lAllahu ‘alejhi ue sel-lem) në një ëndërr.” Kështu, ai tha: “Me të vërtetë, i Dërguari i Allahut thoshte: “Shejtani nuk mund të marrë pamjen time, andaj kushdo që më ka parë mua në ëndërr, ai më ka parë mua me të vërtetë.” [Më thanë:] “A mund ta përshkruash personin që ke parë në ëndërr?” Unë thashë: “Po.