[egi]

JURE DETELA

TETOVë 88

Rausche, fluss, das thal entlang,
ohne rast und ruh..
Goethe, an den Mond

O Zot, q'dritë jeshile!
Asnjë kec të egër ndonjëherë
s'e kam marrv në duar për ta shpënë
nga fërfllaza e borës në të pyllit

shtrojerë. I donte vallë Gëtja
trupat pa jetë për të kohës
s'ardshme, për mua të tashme,
të gjallë në kohën e tij? Ndjej

njëfar mugëtire, si të një barake
me plaqka të mykura, me arka dhe
almise të ndryshkura, dhe gjithashtu
si të një katakombi apo kabineti

të zoologjië. Gurë dhe shkëmbinj:
një moskokëqarje pa fund, madhështore.
Diqka si tempull i rrënuar: ekstazë
dhe përkujtim. Lëkurë kafshe e mbushur:

Sa e huaj tmerrësisht është
qfarëdo ngrohtësie në ardhmërinë
e asaj kufomëze, të ngrirë e të lënë!
Me plëndësit të kalbur në hendek

nën dhe, shkëlqyer nga dritë e hënës
shllapuritet një embrion i mbytur
njerëzor. Rridh Vardar pandërprerë,
rridh teposhtë nëpër luginë!