[emine]

Dhe nje kapitull tjeter i jetes sime u mbyll.Ky kapitull ishe ti..
Tashme nga kjo histori ka mbetur vec kujtimi.
Kujtimi I dickaje te larget shume te larget nga e tashmja.
Gjithcka u kthye ne pluhur,ndjenjat,endrrat,mendimet.
Fryu nje ere e acarte e cila I mori me vete per ti cuar diku larg,ku te mos I arrije askush,ku te jene te lumtur e te lire.
Te gezojne ate qe une nuk munda kurre ti jap.
Ti ike,e megjithate prape mbete.
Mbete ne nje skute te erret te zemres sime.
Edhe pse ne nje vend te vogel mbete.
Mbete si kujtim I asaj qe vjen vetem nje here ne jete,e asaj hyjnores qe te shtyn naivisht drejt
mekatit.
Kur te ndiej mall do te kthehem tek ky kapitull.
Do ti shfletoj me kujdes faqet e mbuluara nga pluhuri I rende I viteve,do ti perkedhel me mall kujtimet,do te puth imazhet,do te lotoj per ndjenjat,enderrimet prej adoleshenteje.
Dhe ne fund do te largohem,sic po e bej edhe tani.
Pse?Per shume,mijera arsye.Une kam nevoje per tu ushqyer me dashuri.
Ti me servire ne nje pjatance te argjendte nje realitet te hidhur,bosh,te kote,e ceshte me e keqja te ftohte,pa asnje ndjenje brenda vec disa grimcave pluhuri te nje dashurie vrastare.
Ndaj une sot po largohem.
Nuk ka me kuptim ta vazhdojme kete genjeshter,te ndertuar nga enderrimet dhe shpresat pa fund te nje cupeline adoleshente,shpresa te cilat sot moren fund,sepse ti nuk dite ti ofroje asgje madje as disa pikeza te embelsuara ndjenje qe do ti shuanin etjen shpirtit tim te vyshkur nga mungesa e dashurise.
Me lendove,me zhgenjeve pa fund,rrembeve endrrat e mia,shkaterrove dashurine time,I preve krahet shpresave,me copetove zemern e te gjitha keto I bere duke qeshur.
Qesh gezohu.Cpret?.....
Ty ,tashme nuk te mbetet me asgje.vecse te jesh spektator ne nje shfaqje qe e fillove dhe e shkaterrove vete.
Ahhhhh Dhe dicka

Tani qe permbyse gjithe qenien time me duhet te te them qe ste etiketoj me si te poshter.
Ti je shume me shume se kaq.
Je vrases shpirtrash,xhelat ndjenjash,koleksioninst I cdo pjese te qenies sime te brishte.
C’jete e cuditshme kjo e jona.Ishe ti magjistari im ,qe me vure ne gjume ,ai I cili me zgjoi barbarisht nga perralla qe ishte thurur ne mendjen time.
Madje afshi gjumendjelles I dashurise me dehu aq keq sa ende sot e kam te veshtire te shquaj nese po jetoj ne nje realitet apo enderr-jete.
Ti ike duke lene nje zbarzetire ne shpirtin tim.
Duke sjelle nje dimer te hidhur qe shkaterron gjithcka.Ti ike por dite me te mira do te vine.Dielli do te linde serisht dhe pranvera do te vije ne jeten time.Do te fryje nje e ere e lehte qe do marre me vete kujtimet dhe do te fshije gjithe hidherimin qe le pas.
Lamtumire vrastari i qenies sime!
Lamtumire...!!