[lirik]

Po e marr nga qielli do ngjyrë

xhelal ferizi autori

Po marr ngjyrë me fjalë nga qeilli me besë e energji
Po i jap pastaj pendes time edhe pak lot jetike të , pa' thëna
Prej gurit po thithi heshtje domethënëse e fjala po thithë gji
Ku ësht fshehur liria pse nuk tregon hëna

2
do të shkoj penda ime deri n' palcë të gurit
për ta nxitë edhe gurin me folë e me qitë lot
penda ime e lindur n' palcë të flamurit
shekujmendje e ngjyrë me dritë hëne plot
3
kur caku i udhtimit te deshirave do të dihet në të dashurat , vija
kam me i marrë gjelbrimet kohore prej bari n' qdo fije për fije
me ditë ku e kan cakun këto vargje të mija
zot i madh sa e largët qenkan fundi e dija
4
shkallë mbi shkallë të qeillit po rendisen fletët
në qdo njerën fletë nji gjuhë joshje e pa shkrue
a thua ne nuk vdesim por na ndrrohen jetët
pse nuk na flet qielli që din me dëshmue
5
po kur e ndjekë vargu penden që shkrinë ngjyrë
edhe hapi vulë shekull që don trup me ra
kur e shikon vepren penda në pasqyrë
ju thot me shtri dorë urat mos me i vra
''''''''''''''''''''''''''''
xhelal ferizi autori
''''''''''''''''''''''''''''''''''