[vjeshta]

GRUAJA E NJË ËNDRRE TË BARDHË (*)


Ajo grua që kalon në bulevard
Më duket se e kam parë prej vitesh.
Ndoshta është thjeshtë një imazh
Ndoshta zjarri i kujtimeve që digjen!
Por unë ve bast me të gjithë botën,
Se këtë grua, dikur, e kam takuar
Me buzën e nxehtë ia kam pirë lotët
Kur etja për puthje na kishte robëruar.
Kjo grua më ka dashuruar, dikur
Dhe ajri, për mua, kish aromën e saj
Më dukej si lodër kështjella me mur
Më dukej si gjethe një mal me zjarr.
Këtë grua unë e kam takuar vërtet
Është “gruaja e ëndrrës së bardhë”
S’ja mësova as emrin, i flisja “Jetë”
Gruaja që tani shkon në bulevard.
Në këtë qytet ka plotë gra të tjera,
Në sytë e burrave si mjelma liqeni
Por kjo grua me fustanin si era
Nga letargjia e viteve më përmendi!
Në flokët e saj shndrit akoma vjeshta
Ajo stinë që më marrosi dikur
Pa tualet, me ato faqe të zbehta
Dhe me diellin e gazit në sy e në buzë.
***
Ajo grua që kaloi në bulevard,
Më duket se e kam parë prej vitesh.
Ndoshta ishte thjeshtë një imazh
Ndoshta zjarri i kujtimeve që digjen!

M.M