[caki]

Një histori e mundimshme

Ishte 21 qershor të vitit 1999, ndërsa unë po shkoja për pushime në Koblenz të Gjermanisë, shoqëri më bëri një vajzë e cila ishte me prejardhje nga Verona dhe quhej Elena, vajzë 19 vjeqare. Gjatë udhëtimit në airoplan prej Milanos deri në Düseldorf, unë isha ulur pran saj, jo pse unë e kam zgjedhur që të ulem aty, por ishte numri i biletës i tillë. Gjat udhtimit unë mendoja se ajo ishte gjermane dhe unë kisha frikë ta pyes për ndonji gjë. Pas 15 minutash ajo e muar një libër dhe po e lexon, disi me të vedhur të syve e shikova e pash se lexonte një libër italisht, atëherë mora guxim dhe e pyetase prej nga ishte dhe ku po shkonte. Ndërsa ajo u prezentua, erdhëm në përfundim se ajo po u ndalte të banoj bash në hotelin ku edhe unë isha përqëndruar. Pasi arritëm atje dhe fillum të shkojm nëpër dhoma , ajo më ndali e më pyeti se a kisha mundur të dal me të kur ajo ndien nevoj për shëtitje. Kjo ftes u bë e orëve e mos të them ditore, sepse kemi dalur shpesh, dhe kështu pas 5 ditëve ajo u dashurua, por me ju thënë të vërtetën edhe unë. Në të 6 ditë i kemi shprehhur deshirat tona dhe ndjenjat, ishte mrekulli. Kur pas 10 ditëve jemi kthyer në Itali, ajo fillonte të vinte tek unë, në qytetin tim dhe kështu çdo të shtune ne ishim së bashku. Pas një kohe, këtë e murën vesh edhe familja e saj, por nuk kishte bengesa, por familja ime jo, dhe unë e dija se po të ndijn ata do të më pengojn, sepse nuk dëshirojn që unë të martoj italiane. Kjo ngjarje ka shkuar për 2 vite. Kemi kaluar një kohë shumë të bukur e mundem të them mrekulli. Ajo ishte shumë e pasionuar nga unë e unë nga ajo, ishim të gëzuar që të dy me këtë histori tonën. Mirëpo, me 2 janar të vitit 2001 ishte ditë e marte, ajo erdh tek unë dhe e kaluam natën sëbashku dhe të nesërmën ajo pas orës 11:00 u nis për në shtepi. Gjat rrugës i ndodh një aksidet dhe vdes në vendin e ngjarjës. Në orën 11:23 më ka thirrur në telefon babai i saj dhe më tregoj. Unë isha i humbur, dhe kur e kam par Elenën të shtrir dhe e mbuluar në të bardh, nuk kam ditur tjetër të bëj vetëm se kam dashur edhe unë të përfundoj pas saj. Për 1 vit unë kam vazhduar të vishem në të zi, pa e ditur askush qëllimin se pse unë isha i veshur në atë mënyrë çdo ditë, disa mendonin se isha në atë kohë i pasionuar nga ngjyra e zezë, disa mendonin se bësha me qëllim, por askush nuk e ka ditur realitetin tim. Pas vdekjës së saj ka kaluar 2 vite ku unë nuk kam pasur guxim as të dashuroj një tjetër, gjithnjë kam refuzuar, dhe në çdo moment më dilte fytyra e Elenës që më thonte: “Shumë bukur, tash po mundesh të dashurojsh e mua po më harron, por kujtohu se unë edhe tash të dua!!!”
Kjo ngjarje më ka mbajtur shtang për shumë kohë, dhe frika ime ishte, se ndoshta jam i pa fat dhe cilën e dashuroj do ti sjelli fatkeqësira të tilla, dhe u zbrpësësha. Kam luftuar me vetvetën deri sa kam filluar ta studioi në mënyrë intenzive filozofin, e sidomos pjesën e psikologjisë, ku edhe jam ndihmuar nga kto studime. E kam luftuar dashurin më të madhe që e mbajsha në mua, sidomos në ditët e pranverës, ku gjitha njenjat e dashurisë eksplodojn dhe lulzojn, ku është edhe vështirë të mbahen nën kontroll. Kështu kam arritur deri në përfundim ku një vajzë më ndrroj mend dhe pranova dashurin e saj edhe pse pas 6 muajsh jemi nda.

Çka mendoni ju për një histori të tillë? Çfar paragjykimesh keni ju rrethë kësaj historie? Kisha për të pasur deshirë tju ndigjojë mendimet e juaja. Përgjigjuni me plot liri, sido qoft gjykimi i juaj, negative apo pozitive. I pres përgjigjet e juaja.....