[Vera]

DUA NJE KUPE PLOT
DERI NE BUZE
"Cfare bukurie e tmerrshme!
Nga ky cast e heq nga mendja cilindo
djal tjeter"

Vera

Dua nje kupe polot deri ne buze
Dhe te zhzhyt shpirtin tim atje brenda:
Mbushma prap me nje bar te fuqishem
Te ma heqe ate Djal nga mendja.

E nuk dua uje poeti, qe nxit
Ndjesit e nje deshire te etur,
Por nje hurbe te thelle
Ta rrekellej nga valet e lumit.

Per t'u cliruar me nje magji
Kraharori im i deshperuar nga perfytyrimet
Me te bukura qe syt e mi te ngazellyer
Pane, dukew mi helmuar mendimet.

Eshte e kot me torturen tmerruese
Embelsia e asaj fytyre engjellore.
Shkendija e shikimit tend vezullues
Dhe ai gji, parajse tokesore.

Kurre i lumtur nuk do te jetme shiki-
mi im,
Per te cilin shijet kane humbur cdo kuptim:
Humbja eshte kenaqsia e poezise,
Adminimi per shkelqimin klasik.

Ta dinte ai si rrah zemra ime,
Me nje buzqeshje do ma lehtesonte
zemren,
Dhe i ngudhelluar do te ndjeja embelsine,
Gezimin, perzier me dhimbje therese.

Si nje toskan humbur ne Lapponia,
Midis bores, mendon Arnon e tij te ndritshme
Ashtu di jesh ti per mua ne perjetsi
HApsira e kujteses sime