[Skofiar]

KTHIM VISHKULL

Shtëpia me të njëjtin numër në rruge
Rruga në të njëjtin vend në hartën e rastit
Aty ku është një kryq me ngjyre të zeze
Para dhjetë viteve e më shumë


Kthimi
Bjerrakohës të ndalur në trotuar nuk janë plakur
Nuk kanë ndryshuar asnjë milimetër
Buzëqeshja me zor e tyre me ngacmon
Kur kërkojnë të më njohin


Kthimi
Nga ana tjetër e rrugës të njëjtit fëmije
Luajnë të njëjtat lojëra me lodra te njëjta
Dielli qe godit vazhdimisht çatinë
Hije të palëvizshme kush e di prej kurit


Kthimi
Qeni leh me ritëm dhe ngjyrë të zërit identik
I ndjek të njëjtat baca tashmë dhjetë vjet
E pastë tij i shkon i zoti pa u mërzitur për kohën


Kthimi
I njëjti plak pa me pak dhembë
Që cilëve ajri ua ka vrug ngjyrën
E çon dorën të më përshëndes
Si çdo herë kur kaloja aty pari


Kthimi
Në lagjen ku s’ka ndryshuar gjë
Ku grumbujt e mbeturinave janë shpeshtuar
Ndoshta s’ka kush t’i mbledh më


Kthimi
Askush i panjohur
Në diametrin prej dy kilometrash
Fytyra të njëjtat
as rrudhat nuk ua kane ndryshuar pamjen


Kthimi
Në mes të tashmes dhe të kaluarës
Me kujtime qe i ka gërvishtur koha
Një veturë qe askush nuk di ta lëkund nga vendi
Kopshti me ngjyra monotone
Pas asnjë vizitor sa për t’u shtirë
Me porta të njëjta qe kërcasin nga era e njëjtë