[Orfe@]

vijon nga sipër -


ETHYMOLOGJIA E EMRIT - SHQIPJA


FLAS SKIP
*) Skipja - est fjala krysore nomuse omtare - oma nom, qe krijoi linguinomin - nomimin per guhen - Skipja ( spikja skipe - guha skipe), oma nom, qe krijoi antroponomin - skiptar - dhe oma nom, qe krijoi toponomin - Skipnia - Skipëria
authori
Shqipja - është fjala kryesore emruese amtare - ëma emër, që krijoi linguinomin - emrimin për gjuhën - Shqipja (gjuha shqipe), ëma emër që krijoi antroponomin - shqiptar - dhe ëma emër, që krijoi toponomin - Shqipëria.
Shqipja është - Oma që omnon- Ama që amnon-emnon - Ëma që emron, tri shprehjet kryesore, që përcaktojnë gjuhën në linguistikë:
1. Antroponomi - emrimi I njeriut - shqiptar pjestari I popullit shqiptar, populli shqiptar, kombi shqiptar, atdheu shqiptar…Prej të cilit antroponom - shqiptar, u formuan fjalëformimet shqipe: shqiptari, shqiptare, shqiptarja, shqiptaria, shqiptarizma, shqiptarizimi, shqipërim-I-e-et, shqipëron, shqipërues-I-e-it-et etj.
2. Toponomi - Shqipnia-Shqipëria emrimi I vendit, tokës - atdheut.
3. Linguinomi - spikja skipe - guha skipe - gjuha shqipe - Të folurit shqip, folja shqipe, shkrimi shqip, e që me - spikja skipe - nënkuptohet - shpikja, zbulimi, si spikatje, spikamë, e spikatur - e persosur, zbulimi I spikatur për të folurit e gjuhës, shpikje e spikatur (spikje e spikatur), të folur të persosur.
Shqipja - si fjalë shqipe, është emrimi prej të cilit rrodhi dhe u formua si fjalë-emër për shqiptarin, me të cilën fjalë, nënkuptohet - zogu - emër shpendi, zogu I qiellit - shqipoja (gege-shqipe), shqiponja (toske-shqipe), shqipja (pëgjithsisht, në gjuhën shqipe), prej te cilit emër morën emrin shqiptaret - shqiptari - Shqipëria - Shqipja - gjuha shqipe.
Ëmrimi I Zogut të Qiellit në gjuhën shqipe të vjeter është - skifter, skifteri, skifterat - kurse me ndryshimin e tingullit të lashtë illiro-pellgas të zanores - I në - Y, rrodhi emrimi - skyfter-skyfteri-skyfterat. Ky ndryshim tingullor I zanores - I, në - Y, krijoi shumë probleme linguistiko-ethymologjike edhe në vet emrin - shqipja-shqypja, shqipoja-shqypoja, shqiptari-shqyptari, Shqipnia-Shqypnia.
Por, këtë ndryshim të tingullit, zanores - I, në - Y, duhet kuptuar, vetëm, si një ndryshim fonetik dialektor, të cilin e hasim edhe në shkrimet e disa rilindasve tanë, përkundër gjuhës së folur - dhe duhet të mbështetemi në Shqipen e Vjetër apo Illirishten e Re.
Fjalët e hershme shqipe - skifter, skifteri edhe para atyre emërtimeve edhe më të lashta - skipter, skipteri, skiptar, skiptari për emrin - shqiponja, na çojnë drejtë kah fjala emërtuese illiro-pellgase - skip, që lidhet direkt me SKIPE THOTI krijuesi i hieroglifeve botërore dhe krijuesi i Alfabetit të Skipes Parë - si bartje e Atllantishtes, gjuhës së atllantëve, pas Përmbytjes së Atllantides dhe sjelljes së saj në brigjet e Nillit, ku Thoti Skipe, solli pëcaktimin e Gjuhës alfabetike, si gjuhë me alfabet të vetin, që njihet - Alfabeti I Thotit; pre të cilit u formuan të gjitha alfabetet e gjuhëve të lashta…
Kjo trashigimii evolutive e fjalës së lashtë shqipe ballkanike - SKIFTER - SKIPTER - SKIPTAR është aqë e lashtë, sa na ndajnë shumë periudha historike edhe shumë para asaj Parahistorisë, të cilën ne e quajmë, si koha parahistorike, deri tek alfabeti I Thotit, Thotishtes - skip spik.
Fjala e gjuhës shqipe të vjetër - skifter, skipter-skiptar, e cila edhe sot flitet tek shqiptarët ballkanas, pas emërtimit të shqiptarit - shqiptar dhe vendit të shqiptarëve - Shqipnia - Shqipëria, rrodhi emrimi më I vonë, të cilin e planifikuan tjerët e jo shqiptarët, si dedikim oriental. Anipse, qëllimi ishte të lidhet me emërtimin e Skipes Parë, tek Thoti Skipe. Ky emërtim solli shumë probleme interactive linguistike, sidomos në Fonetikën Historike.
Emri me të cilin lidhet emërtimi I zogut qiellor - skipe, skipja - si personifikim lingistiko-historik dhe lingui-etnogjenetik, për shqiptarët
- shqipoja, shqiponja, si emërtim më I afërt logjikisht me emrin - shqiptar dhe si symbol I trimërisë, guximit, symbol I lirisë në flamurin shqiptar, shqiponja me dy krerë - ku dy kokat, symbolizojnë Gegën dhe Toskën - Gegëninë dhe Toskërinë, si dy krena nga Një Trup I Atdheut shqiptar. Ky emërtim shqipe, shqipja, shqipoja, shqiponja u bë për shkak të gjeneralizimit të emrit në fjalë, si përgjithësim morfologjiko-linguistik dhe gjeolinguistik, si: antroponom, toponom dhe linguinom.
Tash, shtrohen pyetje madhore, të cilat nga gjuha e sotme shqipe balkanike, na shpiejnë në një fono-morfologji historike të veçantë, në të cilën është një fonetikë historike e posaçme, sipas së cilës edhe u bë shkakëtare kryesore, që mos të njihet botërisht sot vet emërtimi antroponomistik - shqiptar dhe emërtimi toponomastik - Shqipnia, Shqipëria, as të njihet gjuhë shqipe - por të njihet në botë, si - alban, gjuha albane dhe toponomi - Albania.
Sipas George Fred Williams-it, për emërtimin e hershëm të vendit të shqiptarëve, Toka e shqiptarëve, thotë: "Alvanon" ishte një krahinë e vogël e këtij vendi, prej të cilës, pushtuesit I dhanë emrin - Albania në shekullin e Dytë ( shek. II-të e.r.) Emri I këtij vendi është - 'Shqipëria', dhe populli I saj quhet ' shqipëtar', dmth. "Toka dhe bijtë e shqiponjës (Eagle)". Kështuqë Williams-I, nuk e ka fjalën për emërtimin - Albania, por për emërtimin - Skiperia, Shqipëria, Toka e Shqipeve, ashtu sikur Gustav Meyer-I në veprën e tij - Das Land der Skipetaren - Vendi I shqiptarëve, duke potencuar strukturalisht lidhjen gjenetiko-linguistike të shqiptarëve me shqipen, shqiponjën, e jo me lidhje në emërtimin - Albania, por, me emërtimin - Skiperia.
a) A flitet e shkruhet drejtë - në gjuhën e sotme shqipe, fjala - shqipe sipas këtyre variantave të lartpërmendura linguistike e fono-morfologjike të vet rrënjes së saj dhe sipas kompozitave në fjalë, që burojnë nga ajo rrënje linguistike nga skipe në shqipe dhe
b) Sa është e afërt, kjo fjalë e gjuhës shqipe - shqipja me atë skipja në gjuhën e Skipes së Parë prej të cilës edhe u formua, si bija e skipes illire, apo Illirishtes së lashtë pellgazgjike - si Ama e Shqipes? Prej të cilës spikje skipe - guhë skipe-illire u lind Shqipja, ashtu sikurse u linden gjeneratat epokale pellgazo-illiro-shqiptare - duke u bazuar në emërtimet e origjinalitetit morfologjik, si origjinalitet linguistik: shqipe, shqipja - shqipet (si shpend - zog, zogjë - zogu, zogjët) dhe shqipe, Shqipja (si gjuhë)! Kjo alternativë linguistike u bë në vend të fjalëve emërtuese të lashta - skipe, skipja, skiptar, skipetar, Skipnia, Skiperia!
c) Cila ishte fjala e parë e gjuhës illire-pellgase të stërlashtë, e cila përcaktonte vet emërtimin e emrit - shqipe, shqipja (si emër shpendi, zogu) dhe nga e mori illirishtja atë fjalë-emër, përveçse nga emërtimi I lashtë - skipe, skipter, skiptar, nga Thoti Skipe I cili fliste pikërisht Shqipen e rrënjeve të lashta të vet Shqipes së Vjetër, që flitet sot në ballkanin illirik?
d) E cilës gjuhe ishte fjala shkencore Aquilla, e cila përcakton emrin e zogut (Aquilla chrysaetus) si shpend të madh të familjes Aquillidae (Akuillida) dhe çfarë do të thotë vet kjo fjalë - akuilla në gjuhën e sotme shqipe? A mundet shqipja ballkanike, ta përcaktojë fjalën - Aquilla me vërtetësinë më të madhe, që nuk ka mundësi spjegimi të saj sot, asnjë gjuhë tjetër indo-evropiane?
e) Sa është e ngjajshme fjala e vjetër - skifter, skipter, skiptar e shqipës së Vjetër ballkanike, në bazë të rrënjes së kësaj fjale - skif, skip me atë fjalën e lashtë - skip, skipe, Thoti Skipe? Edhe si emërtim I shpendit (skifteri, skifterat - skipteri, skipterat, skiptari, skipterat) edhe në shprehjet e sotme të gjuhës shqipe (për njeriun) - 'ashtë djalë skipter, skiptar I zoti; luftoi si skiptari; ka sy skiptari; ka guxim skiptari; ai (të) ta grabitë sikur skipteri; (shprehje gegënishte-shqipe).
f) Poashtu, tek arbëreshët e Italisë fjala - skipe, skipetar, Skiperia argumentojnë fono-morfologjikisht dhe lingui-historikisht, si shprehje të lashta, të ruajtura, thesare të çmueshme - si fjalë të arta, kur I thohen dikujt në veçantii, në shenjë admirimi: ' a je skipetar'; skipetar, moj skipetare; skipe etj.
Dardhanët e Toplikut, deri vonë para Luftave në Toplik (Toplicë), kur u bë spastrimi etnik I shqitarëve prej tokave të veta, nga serbo-rusët (1874-76) nga barbaria sllave - Dardha (Krushevci), Gurshumi (Kurshumlia), Kreshtabardha (Kopaoniku), Naissa (Nishi) etj. këto vende Shqitare, të banuara me shqiptarë, ku është folë gjuha shqipe - guha skipe, i kishin shprehjet shqipe - Flas skipas!; Po t'flas skipas!; Fol skipas!; U lidhen skipas!; Luftojmë skipas!; Lidhnu skipas!; Kape skipas! Po t'thom skipas! Besa skipas! etj.
shqipja, Shqiponja, si emër shkencor njihet - Aquilla, e cila fjalë përcaktohet nga shqipja e vjetër, - Aku+illa= Akuilla, ku fjala e pare e kompozites i.e. e gjenerale (botërore), është kuptimi - aku-akuj-akull, akulli, ku në latinishten mori kuptimin - aqua = ujë, uji - akulli është uji në lat. Dhe pjesa e dytë e kompozites - illa - Aqu+illa, kjo rrënje - illa - është kuptimi për illin, lidhje illirishte.
Pra, Aquilla, emri shkencor I Shqiponjës (Aquilladae), kuptohet, zogu I cili jeton në vende të ftofta, me acar e akull, jeton në vende ku nuk hjeket kurrë bora e akulli, në alpet shqiptare, në Evropën veriore, Himalaje, Amerikë - shpend I fuqishëm I maleve, jeton në shkrepa të vrazhdë, të rrëpinjtë thikpërpjetë lartësi e shpella të ashpra e të acarta (të ftofta akull), në akuj, akull atje ku është e paarrijtshme (jeton deri në 70 vjet). shqipja, Skipja, Aquilla lypë akullnaja në lartësi të mëdha bjeshkore, alpike, jeton atje ku është ftoftë - akull, akuj - Aquilla.

vijon -