Titulli: Zhgarravinat e mia
Te kam thene mos me ler vetem se humbas...
Eshte e cuditshme sesi nevojat tona shnderrohen kur rritemi. Kur je
nje femije kenaqesh me gjera materiale, te pelqen te shkosh ne vende
te ndryshme, flet gjerat e para qe te vijne ne mendje, te mjafton
shoqeria sa per te kaluar disa caste te kendshme, dhe nuk ke
frike nga asgje sepse mami dhe babi do te te dalin zot gjithmone.
Por kur rritesh nuk eshte ashtu. Gjerat materiale nuk zejne vendin e
pare, nuk ka rendesi se ku je nqs ndihesh komod, duhet te mendosh
njeqind here qe te flasesh nje here, dhe e zgjedh shoqerine nga me
e mira qe te pershtatet. Je zot i vetes sepse prinderit nuk i ke me
ne cdo hap te jetes...prandaj dhe ndoshta zemra na e kerkon nje
person qe ta kemi gjithmone me vete, qe te kujdeset per ne, te na
respektoje e te na qendroje gjithmone prane ashtu sic ben nje prind.
Po ajo qe eshte me e rendesishme...te na jape dashuri...dashuri te
sinqerte e te vertete. Te na ngrohe shpirtin me nje shikim e te na zbuse
zemren me nje fjale. Kemi shume nevoje...!
|