|
Postimi origjinal ėshtė bėrė nga 4peace
Mos i ngaterro gjerat, Makresh, sic po i ngaterrojne shumica...
Profetet nuk kane qene kurrnjehere urdherdhenes. Pra, nuk kane urdheruar kurnjehere per asgje. Vetem kane qortuar/udhezuar.
Qortimi, as udhezimi nuk jane njesoj me urdherin!!!
Perndryshe, sa here te them dicka lidhje me ceshtje "te nxehta"/me peshe, sic eshte kjo, nuk flas me tahmin (nga vetevetja) por mundesisht sa me sakte, drejte...te verteten.
Ngrenia e mishit eshte e rende per lukthin, pike se pari.
Eshte ketu diku nje teme lidhje me dieten sipas Islamit apo, edhe me konkretisht, merret per shembull ushqimi, te cilin e ka marre Profeti Muhammed (sawst). Une, asja kohe pata protestuar duke e quajte kete blasfemi, meqene s'ka pasur te beje me kurrfare diete shembulli i Profetit.
Sepse, Profeti, ne rend te pare, eshte njeri jomaterialist. Edhe kur eshte ne pyetje marrja e ushqimit.
Eshte veshtire per njeriun e sotem, njeriun e materializuar/komercializuar, edhe ata (shumica) qe vetequhen muslimane sot, per ta kuptuar si kana jetuar Profetet: Ata pra, gjithe jeten ia kane kushtuar misionit te tyre. Nuk i kane kushtuar rendesi asaj "cfare do te ha sonte per darke", "neser per mengjes", "...per dreke". Por kan ngrene ashtu sic iu ka dhene rasti: Here buke te thate, here ndonje peme a perime, here buke e djathe... e jo si keta barkmedhenjte (goxha)"dijetaret" e sotem, te cilet, pa kafen/cajin e mengjesit nuk e hapin as gojen te flasin...
Nejse, te mos shkoj shume larg: Njeriu, sa me i ngritur qe eshte, aq per me pak ushqim ka nevoje... Sa me pak materie, aq me shume drite... Edhe drita eshte ushqim. Per Valii-n edhe kjo eshte "cerrtani film", ama, s'ka lidhje. Keshtu eshte e verteta.
Perndryshe: Sejcili nga ne mund ta provojme: si ndjehemi pas ngrenies se mishit e si pa tė. Kjo s'eshte ndonje sekret aq i madh. Me pak durim mund te konstatoje sejcili... se, ta zeme, pas ngrenies se mishit ndjehesh me i rende, me i mefshte (dembel)...
***
|