[Albanam]

Përshëndetje për temën e hapur Murgesha.
Përshëndetje edhe për forumistët tjerë.

Pavarësisht se ndoshta numri më i madh i anëtarëve të këtij Forumi akoma nuk janë bërë prindër, mendoj se kjo temë duhet të nxitë kureshtjen e të gjithëve, pasi edhe ata, në dhashtë Zoti, nesër do të bëhen të tillë.
Si anëtar i këtij Forumi dhe si prind, desha të inkuadrohem në këtë temë dhe të jap disa vlerësime të mia rreth raporteve Prind - Fëmijë. Si temë e gjërë që është, kjo nuk mund të bëhet me një postim, por kohë pas kohe do të mundohem të jem i pranishëm këtu.
Asnjëri prej nesh nuk është i përsosur deri në perfekcion, andaj kemi nevojë për këmbim të ideve dhe mendimeve tona, kurse lëmia e edukimit të fëmijëve është e një rëndësie të veçantë.

Pothuajse të gjithë dimë për obligimet dhe detyrat që i kanë fëmijët ndaj prindërve, andaj edhe kërkojmë e presim që fëmijët të sillen në pajtim me to. Mirëpo, shumica e prindërve harrojnë se edhe fëmijët kanë të drejta tek prindërit e tyre, gjegjësisht se edhe prindërit kanë obligime dhe detyra ndaj fëmijëve të tyre.
Në pajtim me këtë, bamirësia ndaj fëmijëve, kujdesi, brengosja, butësia, vëmendja dhe durimi në edukimin e tyre janë rrugë drejt formimit të personaliteteve të shëndoshë të cilët do të jenë në gjendje të ballafaqohen me të gjitha sfidat që do të sjell e ardhmja. Njëkohësisht, mospërfillja, moskujdesi, mosinteresimi, mosbrengosja dhe sipërfaqësimi gjatë edukimit të fëmijëve janë, sipas mendimim tim, si forma më e rëndë e tradhtisë dhe paaftësisë, ndërsa pasojat e sjelljes së tillë gjatë edukimit të fëmijëve janë të tmershme, tragjike dhe të paparashikueshme në çdo aspekt.
Edhe përkundër rëndësisë, përgjegjësisë dhe seriozitetit të kësaj çështje, në jetën tonë të përditshme, fatkeqësisht, do të vërejmë se është jo i vogël numri i prindërve të pakujdesshëm në këtë aspekt, ashtu që edukimin e fëmijëve e marrin si një rutinë, duke mos ua kushtuar atyre kujdesin dhe interesimin e nevojshëm.
Për shembull, disa prindër shumë pak mbajnë llogari se në çfarë shoqërie janë fëmijët e tyre dhe çfarë vende vizitojnë. Mungojnë këshillat e nevojshme, drejtimet dhe udhëzimet në çastet kur ato janë domosdoshmëri për fëmijët e tyre.
E pastaj habitemi kur ndeshemi me arrogancën dhe mosnënshtrueshmërinë që e vërejmë te fëmijët tanë, fillojnë të ankohemi me brengosje e mërzi, jemi të paaftë të bëjmë diç më tepër për t?i larguar nga kthetrat e veseve të këqija që i kanë bërë për vete. A nuk po na shohin sytë gjithnjë e më tepër të rinjë tanë të moshave shumë të reja me cigare në gojë, me gotë alkooli nëpër kafiteritë e panumërta, me drogën që po servohet nga të gjitha anët? A nuk është brengosese ekstravaganca e fëmijëve tanë në sjellje e veshje? Për shumë kë kjo edhe mund të mos jetë problem i madh, me arsyetimin e çuditshëm se kohërat janë të tilla dhe se të rinjtë tanë duhet të dëfrehen. Por?
Mendoj se kishte pasur të drejtë një poet kur kishte shkruar:

E hodhi në ujë të lidhur,
E pastaj i tha:
Ruaju, ruaju,
Që të mos lagesh, o njeri!