[sherri]

KRYENGRITJA E LUMËS NË NËNTOR 1912 - Shkruan Sheradin Berisha nga faqja pashtriku.org


von Shoqëria "Bashkimi Shqiptar", Freitag, 25. Februar 2011 um 11:43


Dihet mirëfilli se Lufta e Parë Ballkanike shpërtheu në tetor 1912 nga shtetet e “Aleancës Ballkanike” që e përbënin Serbia, Mali i Zi, Bullgaria dhe Greqia. Në këtë luftë Shqipëria akoma pa u çlirua përfundimisht nga pushtimi pesë shekullor i perandorisë osmane, u detyrua t´ia kthente armët pushtuesve të ri edhe pse për shqiptarët ishte një periudhë jashtëzakonisht e disfavorshme, pas kryengritjes së përgjithshme të verës 1912.

Mobilizimi i shqiptarëve kundër synimeve
Serbepër dalje në detin adriatik

Në gjysmën e dytë të tetorit 1912, ndërsa vazhdonin operacionet pushtuese të ushtrisë serbe mbi tokat shqiptare, në Kosovë e gjetiu, në krahinën e Lumës, të Opojës, Vërrinit, Gorës, Hasit, Dibrës... u organizuan kuvende të shumta dhe në saje të kushtrimit të lëshuar nga mbledhja e jashtëzakonshme e komitetit ”Shpëtimi” të mbajtur në Shkup, me 14 tetor 1912, filloi mobilizimi i përgjithshëm për ta përballuar agresionin pushtues serb. Në javën e parë të nëntorit, armata e III serbe pasi pushtoi Rrafshin e Kosovës dhe atë të Dukagjinit, synonte pushtimin e Shqipërisë Veriore dhe të Mesme për të dalur në brigjet e detit Adriatik. Qysh më 5 nëntor 1912 kur gjenerali famëkeq Bozhidar Jankoviq hyri në Prizren me regjimentet e Divizionit ”Shumadia-1”, nisi rigrupimin e forcave të tij, për operacionet drejt Adriatikut. Për të realizuar këtë plan ushtarak, komanda serbe, kishte krijuar dy njësi të veçanta, që morën emrin si ”njësitë e bregdetit” dhe repartet e këtyre njësive u përzgjodhën nga divizionet ”Shumadia-1” dhe “Drina-2” të dislokuara në Prizren e Gjakovë.

Islam Spahija

Krijimi i reparteve serbe për nënshtrimin e Lumës me rrethinë

Për të evituar çdo rrezik që mund të kërcënonte të ashtuquajturit ”njësitë e bregdetit”, që do të operonin në drejtim të Adriatikut, nëpërmjet Luginës së Drinit (Lumës), komanda e armatës së tretë krijoi ”repartin e Lumës”, i cili mori për detyrë të pushtonte këtë krahinë dhe krahinën e Hasit, Vërrinit, Opojës, Gorës…, të çarmatoste shqiptarët dhe të godiste pa mëshirë çdo rezistencë të tyre.1
Në repartet ushtarake për pushtimin e Lumës u angazhuan rreth 16 mijë trupa, pasi sipas të dhënave të komandës serbe, pa “përuljen e Lumës” dhe zotrimin e brigjeve të Drinit nuk mund të realizoheshin planet strategjike të proklamuara nga qeveria serbe e Nikolla Pashiqit.

Për këtë qëllim gjenerali Jankoviq, iu drejtua popullit të Lumës me një letër ku kërkonte të plotësohen këto kërkesa:
1. Që paria, hoxhallarët dhe të pasurit të vijnë në bisedime pa armë;
2. Paria të garantojë dorëzimin e pushkëve nga fshatrat e veta, nëse duan të jetojnë në ”rehati” me ne, e ky është kushti kryesor;
3. T´i çarmatosin shqiptarët e ardhur nga Kosova, llapjanët, hasjanët, prizrenasit, dukagjinasit etj, të cilët ndodhen në mesin e tyre dhe ata që kanë luftuar kundër nesh;
4. Ta dorëzojnë, ose së paku të tregojnë ku ndodhet Isa Boletini, ta dorëzojnë Ramadan Zaskocin, Riza Beun, Islam Spahiun nga Kolesjani dhe Bajram Daklanin;
5. Që parija t´i prijë ushtrisë serbe dhe të informojnë për lëvizjen e rezistencës përreth, dhe
6. Që çdo fshatë t´i japë nga 5 vet peng e të qëndrojnë në Prizren, që të jemi më të sigurt. Nëse këto kushte nuk plotësohen, tërë pasuria dhe fshatrat kanë për t´u bombarduar.2
Këto kushte ultimative në asnjë mënyrë s´u pranuan nga populli dhe paria e Lumës dhe trevat tjera përreth, andaj si rrjedhim soldateska serbe nisi operacionet ushtarake për pushtimin e Lumës dhe të krahinave tjera përreth.

Qëndresa shqiptare përballë operacioneve pushtuese serbe

Përballë operacioneve pushtuese të ushtrisë serbe, u gjendën mijëra luftëtarë shqiptarë të krahinave të Lumës, Hasit, Vërrinit, Opojës e Gorës, si dhe të atyre që ishin tërhequr nga thellësitë e Kosovës, pas pushtimit të saj. Me këtë rast malet e larta të Pashtrikut, ( ku shtrihej krahina e Hasit dhe Malësia e Gjakovës), si dhe degëzimet natyrore të Sharrit - /(malet e Gjalicës (Pikllimës) dhe të Koretnikut, matanë Drinit të Bardhë), ku gravitojnë fshatrat e trevës së Vërrinit, të Opojës dhe të Gorës/, nga fortesa natyrore u shndërruan në fortesa lufte.

Një pamje nga rrafshi i Opojës, Koretniku/ Pashtriku.

Duke pas parasysh këto pozita gjeostrategjike, forcat shqiptare u pozicionuan në vijën frontale: Malësia e Gjakovës (Qafa e Morinës - Qafa e Prushit) - Has (Planej-Gorozhup) - Qafa e Zhurit - Vërri (Billushë - Jeshkovë - Lybeqevë - Lez) - Sharr (pjerrësit perëndimore të “Gurit të Zi” - Opojë (Gryka e Llapushnikut.)
Në organizimin e qëndresës shqiptare u shquan krerët:
- Ramadan Zaskoci,
- Ramadan Çejku,
- Qazim Lika,
- Islam e Sali Spahia,
- Hoxhë Mehmeti,
- Osman Lita,
- Cen Daci,
- Bajram Gjana,
- Dervish e Nezir Bajraktari,
- Myftar Nika,
- Nexhip agë Bilali,
- Sylë Elezi,
- Ahmet Ilaz Qehaja,
- Jemin Gjana të gjithë nga Luma,
- Elez Isufi,
- Cuf Xhelili e
- Xhafer Doda nga Dibra,
- Bajram Curri në Malësi të Gjakovës,
- Rexhë Ali Bajraktari nga Hasi,
- sheh Hasani nga Prizreni,
- Jahja Sait Sahiti nga Kuki i Opojës,
- Kapllan Opoja,
- Nail Hyseni - Dani i Rapçës së Gorës,
- Esat Berisha,
- Abdyl Osmani,
- Arif Krusha e shumë të tjerë.3
Qendrat komanduese të luftës u vendosën:
1. Në Llapushnik (Brezne) të Opojës, në krye me Qazim Likën;
2. Në Krumë të Hasit, në krye me Rexhë Ali Bajraktarin; dhe
3. Këshilli Qëndror i Luftës në krye me Ramadan Zaskocin u vendos në Qafë të Kolesjanit, në majën e quajtur Tabe, nga ku shihej qartë Rrafshi i Lumës.

Një pamjen nga Qafa e Kolesjanit.

Për të mos lejuar kalimin e trupave serbe matan lumit, përgjatë Drinit të Bardhë, këshilli i luftës, organizoi me kohë prita në fshfilluan operacionet e armatës III serbe në drejtim të Lumës.atrat: Shalqin, Domaj, Gjinaj, Brut, Ura e Vezirit... Prita të tilla u ngritën edhe në brigjet perëndimore të Drinit të Zi si: në Kolsh, Mamëz, Surroj, Tejdrinë...4 Në këto pozicione ishin forcat mbrojtëse shqiptare, kur më 9 e 10 nëntor 1912