[Tomori]

Bëmat kriminale të Enver Hoxhës kundër inteligjencies, kundër kundërshtarëve politikë, kundër shokëve, miqëve, bashkëluftëtarëve dhe bashkëpunëtorëve të tij, që i shihte si rivalë, akoma nuk janë vlerësuar si rrezik për të sotmen dhe të ardhmen. Akoma nuk është dënuar Enveri dhe enverizmi. Akoma nuk është nxjerrë në bankën e të akuzuarve (pas vdekjes ) ku të gjykohej si kriminel dhe kryeamoralist i degjenerimit të shqipatarëve. Dhe kjo duhet bërë për hir të së sotmes dhe të së ardhmes.
Enverizmi është sëmundja më e rrezikshme vdekjeprurëse e demokracisë, e cila shfaqet edhe sot në forma të ndryshme, të kamufluara, po edhe të hapta, pothuajse në të gjitha sferat e jetës, por sidomos ndaj personaliteteve të shquara dhe intelektualëve elitarë, duke mos u krijuar hapsirat e nevojsme për të qenë factor parësor në drejtim. Ashtu si në kohën e Babës, në sferat e larta mediokëria specifike është shumicë. Ajo drejton sipas mendësive dhe mentalitetit enverist, duke zhvilluar edhe sot disa forma të luftës së klasave ndaj intelektualëve dhe kundërshtarëve politike.
Turrmat injorante, skllevërit ideologjik, idhtarët e Antinjeriut, po edhe disa prej atyre që i kish dënuar diktatura enveriste, shumë prej këtij soji, dolën me portretin e këtij diktatorit në duar, në festën e Konferencës së Pezës. Bashkë me këto monstra ishin edhe pushtetarët e lartë të pozitës, ish bijtë e nomeklaturës së kuqe, duke festuar Mashtrimin e Madh: "PA DALLIM, FEJE, KRAHINE DHE IDEJE". Kur sot gjithkush e di mirëfilli, se për pesëdhjetë vjet, LUFTA E KLASAVE BËRI KËRDINË mbi ballistët, zogistët, intelektualët, klerikët, tregtarët, bejlerët, agallarët dhe të gjitha ata që mendonin ndryshe, apo kishin lidhje gjaku a shoqrore e miqësore me njeri tjetrin.
Mirëpo të drejtën morale për të drejtuar këtë vend, nuk e kanë ata që nuk divorcohen nga Diktatori Hoxha dhe diktatura komuniste, nuk e kanë ata që nuk u kërkojnë falje ish të burgosurve, ish të persekutuarve dhe tërë popullit për mjerimin e tij, si vendi më i prapambetur në Evropë, nuk e kanë ata që nuk e vënë në bankën e të akuzuarve "Heroin e Popullit" ( përkthimi në gjuhën e demokracisë është XHELATI I POPULLIT ) dhe ta djegin titullin mashtrues në mes të sheshit Skëndërbeg, ashtu siç tërhoqi zvarrë, populli, shtatoren e tij, me këngë e valle, në ditët e para të dhjetorit të demokracisë.
* * *
Mosdënimi i Enverit dhe enverizmit, u ka dhënë krahë nostalgjikëve të diktaturës komuniste, të bëjnë edhe një propagandë djallëzore: dikush thotë se komunizmi vdiq, të tjerë t'ia lemë të ardhmes ta bëjë historinë, e mjaft slogane kësisoj. Këto dëshmi autentike, në mënyrë të pakontestueshme vërtetojnë se enverizmi është gjallë dhe në veprim, i veshur me rroba të reja demagogjike e mashtruese. Këtë mashtrim sot nuk e ha kush, përveç të mjerëve skllevër ideologjikë që janë mësuar të ecin vetëm me samar mbi kurriz dhe akoma i besojnë verbërisht enverizmit.
Historia na mëson se çdo kohë ka detyrën historike dhe përgjegjësinë të vlerësojë kohën e vet, të dënojë të keqen, të evidentojë të mirën dhe të rivlerësojë të shkuarën.
Të parët që duhet ta bëjnë këtë janë historianët. Mirëpo ata heshtin. Gjithkush pyet: pse heshtin historianët? (Sa për pseudohistorianët që e kanë shkruar historinë duke e mistifikuar atë, askush nuk pyet, ata më mirë mos ta hapin gojën, nëse nuk e nisin fjalën e parë duke korigjuar publikisht gabimet e rënda të tyre dhe duke kërkuar falje)
Po, akademikët, pse rrijnë strukur në kullën e turpit e s'e thonë një fjalë kundër tij? Janë apo s'janë akademikë? Shkencërisht, ata duhet ta vënë pikën mbi " i " dhe ta denoncojnë diktatorin Hoxha si kriminel, që ia kalon dhe Millosheviçit, i cili bëri genocid mbi boshnjakët e kosovarët, ndërsa Enveri ndaj bashkëkombasve të vet. A s'është tragjike kjo? Po akademikët tanë të nderuar të pandershëm, mrrudhen, mrudhen dhe flasin me vete.
Të mpirë, edhe ish të burgosurit, ish të internuarit dhe ish të persekutuarit! Pse ? Konfliktohen me njeri tjetrin nëpër kafenera, sjellin fakte tronditëse që të rrënqethin misht, për torturat çnjerëzore, për fajet që s'i kishin bërë kurrë, po nuk ngrihen të ulurijnë sa të çahet kupa e qiellit, gjersa ata që drejtojnë, o të dënojnë kriminelin Hoxha, o të dorëzojnë pushtetin.
Xhelatët e Hoxhës i ndeshim në çdo rrugë, në çdo hap, në zyra, në poste të larta, ndonjeri edhe zgërdhihet, ca të tjerë me cinizëm të zgjatin edhe dorën, atë dorë që ka torturuar edhe profesorin e shquar polak Zuber, që vdiç nga torturat në burg, po as falje nuk kërkojnë, as divorc nuk bëjnë, përkundrazi me mendësitë e tij veprojnë si skuthër. Dhe, të bëjnë gjëmën edhe sot!
Përgjegjësi historike kanë edhe personalitetet e shquara, me orientim perëndimor, që kanë vizione të qarta për të ardhmen, që argumentojnë me njeri tjetrin se pa dënuar këtë kriminel monstruoz, zhvillimi, progresi dhe ardhmja është në pikpyetje, po zërin nuk e ngrenë në kupë të qiellit, fjalën e mbajnë brenda vetes. Ka forcë të jashtzakonshme fjala e tyre po hypi mbi flatrat e guximit.
E nëse të gjithë këto mbajnë përgjegjësi të dorës së dytë, pozita dhe opozita që janë protagonistë të politikës, lidër të saj, mbajnë pëgjegjësi parësore., përse kanë heshtur gjer më sot? Përse heshtin edhe tani?!


I V

Heshtja ndaj dënimit të Enver Hoxhës dhe diktaturës së tij enveriste, kompromenton cilindo politikan, deputet, lidër partie, opozitë dhe pozitë, që s'e kanë kryer detyrën që u ka ngarkuar historia, për ta dënuar diktatorin më të egër, më të lig, të Shqipërinë që e la popullin në mjerim dhe masakroi e vraunë mjerim, që vrau të gjithë ata që s'mendonin si ai, që shkatërroi moralin e shëndoshë të shqiptarit duke krijuar monstrën "njeriu i ri", sipas shembëlltyrës së tij. Këtë njeri sot e gjen nëpër partitë e majta dhe të djathta, nëpër Fondacione, shoqata, në masmedia, në ambasada e kudo.
* * *
Disa veteranë të sklerozuar, komunistët dogmatikë të pandreqshëm, skllevërit e ideologjisë enveriste dhe disa akademikë enveristë si Rexhep Qosja, akoma e vlerësojnë figurën e Diktatorit Antinjeri, duke i kërkuart me pikatore "të mirat", madje Qosja thotë se "Diktator e kanë bërë bashkëkohësit servilë të tij" (Libri Tronditja e shekullit,fq.314,rr.24-25.) madje edhe se Enver Hoxha s'e ka shitur Kosovwn, e proçkulla tw tjera, mirëpo zemra s'ia thotë, as goja s'ia nxjerr fjalën për ta dënuar për krimet, ndërsa populli e dha verdiktin e vet, kur e tërhoqi zvarrë shtatoren e tij në bulevardet e Tiranës; po edhe zëri i studentëve në demonstrat e Dhjetorit, në Shëshin Studenti, nëpërmjet magafonëve të fuqshëm, kumtonin që t'i pushkatoheshin edhe eshtrat në çdo ditëlindje e ditëvdekje, në çdo gëzim apo hidhërim.
Diktatorët dhe tiranët nuk mund të rehabilitohen, por vetëm të dënohen për krimet e tyre. Ata mbeten në histori si kriminelë. Jo kriminelë në heshtje. Por të deklaruar të tillë nga gjykata si institucioni i drejtesisë dhe të vërtetës.
V
Po, ç'bëri opozita për ta çuar në bangën e të akuzuarve Antinjeriun Hoxha? Ç'bëri dhe ç'bën pozita e sotme, ndonëse akoma nuk është deklaruar zyrtarisht se është e divorcuar me te? Përkundrazi, organizon tubime provokative, si ai i Pezës, në të cilën kishte dhe prej atyre që Enver Hoxha u kishte vrarë babain, djalin, të afërmit; të tjerë që i kishte kalbur nëpër burgjet mesjetare si i famshmi burg i zi i Burrelit. Brohoritjet "Enver Hoxha, Enver Hoxha", janë maja bajonetash që gërmojnë plagët e hakmarrjes personale. Dhe dihet mirëfilli se ku nuk vepron ligji vepron kanuni i gjakmarrjes. E, që të mos ndodhë kurrë kjo, ata që i kanë dalë për zot këtij vendi, janë të detyruar të venë në lëvizje të tëra strukturat dhe institucionet përkatëse për ta dënuar fajtorin
E, me që s'ka ndodhur gjatë dhjetë vjetëve kjo, përsëri pyesim, përse heshtet? Përse ngurohet?... Apo mos vallë klasa jonë politike, nuk është e aftë të bëjë kararsisin, të çlirohet prej enverizmit, të arratiset prej ideologjisë dhe mendësive të tij, prej veprimeve e praktikave të tij? Apo akoma nuk e kupton se, Antinjeriu Hoxha nuk ishte vetëm diktator, por edhe tiran! Kush mund t'u përgjigjet këtyre pyetjeve?
URTAKU do të thoshte, MË MIRË VONË SE KURRË !
* * *
Opozita dhe pozita, e dhjathta dhe e majta, është momenti historik, në vazhdën e konsensusit për të bërë politikë ndryshe, për të bërë politikë ndërtuese zhvillimi, integrimi dhe progresi, për problemet e mëdha të shoqërisë, të bëjnë edhe KONSENSUSIN E MADH TË DËNIMIT TË ENVER HOXHËS, duke formuluar bashkarisht akuzën ndaj figurës dhe veprës kriminale të tij.
Rol parësor ka dhe Presidenti i Republikës, i cili mund të marrë i pari nisiativën për këtë KONSENSUS TË MADH HISTORK.
Për këtë,kërkohet një rizgjim i madh, si në fillimet demokratike; një guxim i madh, për të kapërcyer vetveten; një vulnet i madh dhe një akuzë e fuqishme, që buron nga gjaku i kulluar i të pafajshëmve, për ta denoncuar, gjykuar dhe dënuar Antinjeriun Enver Hoxha, si një diktatori,tiran specifik, që s'e gjen të dytin në të gjitha kohrat, që hëngri intelektualë të shquar, që zhduku familjet fisnike shqiptare, që degjeneroi shqiptarin në "njeri të ri" sipas shembëlltyrës së Antinjeriut, i cili kisht një un' karrierist përbindësh edhe ndaj perëndive, ndaj i mohoi ato, për t'u bërë vetë kryeperëndi, Zeus.

Si konkluzë:

Pa dënuar Enver Hoxhën si kriminel dhe kryeamoralist i degjenerimit të shqiptarit, e ardhmja do të mbetet varë në një cergë, rrahur nga erërat e forta të dimrit.

-Ju pershendet: Tomori