[lirik]

Varfria

xhelal ferizi autori vargjeve shqiptare liriku

qysh se u linda në d jep më përcolle oj mizore e pa mëshirë oj kanibale varfri
ti je brejtja je ma e keqe se lufta e se smundja e se dhimbja oj kolerë hata
ti je vet mjerimi je vet bloza e zezë ti je aq katrane e mundimshmja sadiste
ty të marrtë zjarri e gjurmë mos paq kund në dhe përmbi
ti je shkaktare e ikjeve e mjerimeve të mëdha
sa e vjeter je me moshë mbi glob oj fataliste
ti je e zeza që mbinë ku kohen nuk e len me buzqeshë
as lulet nga ti nuk guxojnë me qelë në fletë
ti je vet rriqni i shekujve që pin gjak
ti je ajo që shum kodrat e brigjet i len gjveshë
ti je ajo që nuk len shumkend me gëzue jetë
ti je ajo që lidhë shum fate me lak
këmbët u a lidhë njerzve talentve e civilizimit
ti nuk lenë as diellin pasurisht me nxe
ti je vatra e krizave shkaktare e paknaqsisë
urrejtje kan per ty shum kombe të njerzimit
ti je nji perthurje e zez e ngatrrimit
e përbuzur je nga qielli i perendisë
ti je simbol i kombeve je ajka e mundimit
tokes ja shtron qehren në shum vende llahtare
shpresat ua merr njerzve e ju mbyllë shum shtigje
brezat nuk i len me shkelqye me hap
o varfri e mjerë ti je nji barbare
je shkaktare që shumkush si përmbahet n# ligjet
ti je nji tmerr ndër dhenat ndërkombtare

varfri më thuaj oj e zezë nga ke mbi
kush të solli mbi dhe
sa gjakun kombeve e fiseve ua ke pi
sa jetët pa mëshirë ti i ke bre

të urrejnë ty lulet të urrejnë gjallesat
askush nuk don as me dorë me të prekë
ikun nga ti shekujt kahdo të tmerruar
ti sa shum jetve ua ke vulosë kthesat
sa shum nga ti oj mizore kan vdekë
sa shum punët mbi dhe ke ngatrruar

sa per ty mori egersirë
kurr nuk ka toka nevojë
ik e zhduku në ndonji errsirë
mos i ven kombet në lojë

oh edhe lahtutes për ty i marrr fjalë
edhe violines e lotit të sajë e heshtjes së gurit
oh për ty kam fjalë a qshium sa ka deti ranë

ti je për fytin njerzorë si nji e dalë
ti je aq e zezë tmerruese si hieja e qivurit
ty kush mundet me të përshkru me fjalë oj satanë


shporru nga fytyra e tokes e ik
mos shkel ma kurr përmbi shtresa njerzore
sa fiset jan vra për nji metelik
sa zemrat jan kthye nëpër akuj bore

të urren secili varg i imi
te urrejn ty edhe dielli e hana
ti je simbol i së keqes të mbulloftë pelimi
u djegsh nëpër vullkana

ik larg përtej shum ujra e dete
ik oj hije varri zezonë
ti mbi dhe si llahtare mbete
mos qofsh ma hisja e jonë

ti je drama me e zezë e poshtrimit
me lecka don me i veshë engjujt mbi dhe
ti je vet nënë e skamjes e mjerimit
ti besë nuk ke as fe

dhimbjet i qet mbi dhe e shastisë secilin art
secilin sy mbi natyrë
oh ti je tmerri qe nxinë yjet lart
e hanë e diell në fytyrë

ik kah e ke origjinen oj tru 'thare
ik e shuaju me emer
sa shum ke djegë fise e zemra shqiptare
ti s' ke as shpirtë as zemer

kush të don ta me ato veshje të zeza
që ja kalon secilit kob
ti je porsi ethet që ke dridhë shum breza
je tmerri vet mbi glob

ndiqeni shqiptarë ndiqeni njerzi
merrni kahdo fuqi pune
ndiqeni ket skile që prishë e ndjellë zi
shkaktare ësht kjo loti e dhune


sa njerzit i ndjekë përtej njimij dete
sa zemrat n# gozhda të zeza i ka lanun varë
sa shpirtat me u tha i la n' për gyrbete
sa jetët n' vetvrasje i ka shua n 'litarë

qohuni ndiqeni shkeleni prore
nxënës student e puntorë
se kjo sa korthezhe i ka percjellur mortore
me lecka varrosë ka të të gjorë

ndiqeni mohone e pshtyne kët satane
se na e vrau secilin pip
kahdo nëpër troje e në tokë dardane
nuk la buzqeshje shqip

autori xhelal ferizi ne mergim liriku