[Albanian eX|PerT]

Balsami i lumturisë

Ku është lumturia?
Ata që bredhin pas lumturisë së rrejshme dhe që nuk besojnë në All-llahun, subhanehu ve teala, dhe ia kanë kthyer shpinën rrugës së besimit, ata nuk mund të arrijnë askund përpos se në podrumin e mashtrimit, sepse kanë neglizhuar veçoritë e natyralitetit (fitres) që gjinden në thellësirat e njeriut, i cili është krijesë ku nuk mund të ndahen kërkesat e trupit nga kërkesat e shpirtit. Kurse shpirti është esenca e jetës së njeriut.
All-llahu, subhanehu ve teala, ka krijuar njeriun dhe i ka sqaruar rrugën e lumturisë së tij dhe ia ka tërhjekur vërejtjen nga rruga e vuajtes, sepse Ai është i Gjidijshmi, sikurse dhe thotë: "A nuk e di Ai që ka krijuar, kur dihet se Ai depërton në thellësi të sekreteve, i njeh hollësitë". (El-Mulk: 14).
All-llahu, tebareke ve teala, është Ai që di se çka është në të mirën tënde dhe çka ta çon jetën drejt dhe përhap shpirt qetësues dhe gëzimin tek ti: "(Musai) Tha: "Zoti ynë është Ai që çdo sendi i dha formën e vet, pastaj e udhëzoi atë?". (Taha: 50).
"Ne e udhëzuam atë në rrugë të drejtë, e ai do të jetë: mirënjohës ose përbuzës". (El-Insan: 3).
Pasi që prodhuesi ia përcakton atë çka i përshtatet prodhimit të vet dhe përcakton mënyrën e saktë të aktivizimit dhe veprimit të tij, çka mund të themi për këtë krijesë gjigante njerëzore, të cilin devijantët dëshirojnë ta largojnë nga udhëzimi i Zotit të tij dhe pastaj iluzionojnë se do të mbeten në rrugën e saktë pa defekte dhe kundërthënie?!
Pasi që njeriu e humbi rrugën e tevhidit, monoteizmit, filloi të hulumton rrugë të ndryshme dhe të shumta për tiu përgjigjur kërkesave të shpirtit dhe për të adhuruar Krijuesin. Paramendon nxemjen e diellit, ndriçimin e hënës, flakën e zjarit, ose idhujt, statujat dhe hyjnitë e rrejshëm të cilave u nënshtrohen njerëzit, e mendon se me këtë veprim i përgjigjet natyralitetit të tij dhe kjo është vet lumturia!!
Edhe pse shkenca moderne ka përparuar shumë, problemet psiqike dhe shoqërore të individëve dhe shoqërive edhe më tej shtohen, madje këto shkenca të cilat supozohet se duhet ti ofrojnë njeriut komoditet dhe tia pakësoj lodhjen, janë bërë shpatë që i ri mbi kokë njerëzve dhe armë me të cilën i fuqishmi e shkatërron të dobtin, i shfrytëzojnë për nevojat dhe lakmitë e tyre duke ua shkelur nderin, shtypur njerzishmërinë dhe nëpërkëmbur shpirtin e tyre me llojlloj armësh që për një minutë korrë jetën e qindra dhe mijëra njerëzve.
Ah dhe vaj për këtë qytetërim dhe civilizim fatzi!!
Njerëzimi ka korrë suksese në shkenca të ndryshme, mirëpo cila është gjurma e kësaj në jetën e saj? A ka gjetur lumturinë? A ka qetur qetësi? A ka gjetur paqë?
Asesi! Ka gjetur vuajtje, strese, frikë, sëmundje psiqike dhe nervore dhe krime të mëdha.
Shkenca, e cila duheshte, sipas mësimeve të All-llahut, që secilën fitore ta bëjë një hap drejt All-llahut, mu ajo është bërë shkak që e largon njerëzimin shumë hapa nga rruga e lumturisë së vet për shkak të fikjes së shpirtit dhe mprapshtjes së tij.
Jemi duke parë realitetin e hidhur të njerëzimit, kurse në horizonte jemi duke parë flamurin e shpëtimit që valon në mes të shkretëtirës dhe një kullë llambe ndriçimi që u bën dritë atyreve që janë zhytur në kënetë. (shiko: "Fi Dhilalil-Kuran", 1/440).
Gjithsesi! ثshtë fe e natyralitetit që i ofron njeriut lumturi të vërtetë, i siguron qetësi dhe kënaqësi, kurse kontrollin e ndërgjegjës dhe pasionit e bën rregullues i cili e pengon njeriun ti bëhet armik vëllaut të tij njeri, ia mëson secilit të drejtat dhe detyrat, e shtyen në vepër konstruktive duke patur për synim fitimin e kënaqësisë së All-llahut, pastron shpirtin dhe përmirëson sjelljen.


Një dhuratë me disa margaritarë

Lumturia dhe vuajtja

Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: "Nëse zgjohet njeriu dhe ngrysë duke mos patur synim tjetër përpos All-llahut, All-llahu do të mer përsipër të gjtha nevojat dhe brengat e tija e do ti zbrazej zemra që vetëm Ate ta do, kurse gjuha vetëm Ate ta përmend, kurse gjymtyrët vetëm Ate ta respektojnë. Nëse gdhin dhe ngrys duke patur synim të vetin dynjanë, All-llahu ia le brengat, vështirësitë, vuajtjet dhe e le vetëm. Zemra e këtij njeriu angazhohet me dashurinë ndaj krijesave tjera dhe nuk ka vend për dashuri ndaj All-llahut, gjuha e tij është e angazhuar me përmendjen e tjerëve dhe nuk ka kohë për ta përmendur All-llahun, gjymtyrët i lodhen duke u shërbyer njerëzve dhe nuk ka mundësi ta respektojnë All-llahun. Ai lodhet dhe raskapitet sikurse kafshët e egra duke u shërbyer tjerëve, sikurse cakulli i farkëtarit, e fryen barkun e vet dhe i mbush brinjët për tu bërë dobi tjerëve. Secili njeri që braktis adhurimin e All-llahut, respektin e Tij dhe dashurinë ndaj Tij sprovohet me adhurimin, respektin dhe dashurinë e krijesave. All-llahu, tebareke ve teala, thotë: "Kush mbyll sytë para këshillave të Zotit, atij ia shoqërojmë një djall që nuk i ndahet kurrë". (Ez-Zuhruf: 36). ("El-Fevaid", fq. 84).

Nozulli më i mirë

- Sot bleje vetveten, sa është tregu i hapur, i posedon paratë, malli është i lirë, sepse do të vijë një ditë kur nuk do të ekzistojë as ky treg e as ai mall, kjo është dita e mashtrimit (dështimit).
- Vepra pa sinqeritet dhe pasim të Sunetit është sikur një udhëtarë i cili e mbush strajcën e tij me rërë, i bëhet rëndë, por ska dobi.
- Ai që shijon ëmbëlsinë e shëndetit i vjen lehtë idhëtina e durimit.
- Lakmia e madhe për të arritur në qëllim ta impnon veprimin serioz dhe kujdesin e madh që mos të ikë ajo që synon.
("El-Fevaid", fq. 49-50).
- Kur të del ylli i ambicjes në erësirën e natës së përtesës dhe ta shoqëron hëna e vullnetit, i shndërritet toka e zemrës me dritën e All-llahut.
("El-Fevaid", fq. 51).

اka është lumturia

Lumturia - është koncept te i cili nuk mund të arrish me thesare nga ari dhe argjenti, sepse është më i shtrenjtë se ari dhe argjendi.
Lumturia - është sikur margaritari që gjindet në thellësirat e detit, ka nevojë për zhytës të shkathët që di të zbulon thellësirat e detit.
Lumturia - është qëndrime, fjalë, synime, këndvështrime mbi jetën me realitet, shpresë, aspiratë dhe vizion.
Hulumto brenda teje, sepse aty në ato thellësira gjindet lumturia, aty është burimi që nuk shuhet.

Nëse pyesim: çka është lumturia?

Sipas një ankete që i është bërë 16 mijë njerëzve me këtë pyetje, përgjigjet e tyre kanë qenë të këtilla:
38% kanë thënë se lumturia është dashuria.
28% kanë thënë se lumturia është kënaqësia.
17% kanë thënë se lumturia është shëndeti.
7% kanë thënë se lumturia është martesa.
5% kanë thënë se lumturi është pasuria.
3% kanë thënë se lumturi janë fëmijët.
2% kanë thënë se lumturia është udhëtimi.
Abas Mahmud Akadi thotë: kisha një mik piktor, i cili kishte imagjinatë të pasur dhe një ditë imagjinoi lumturinë dhe e vizatoi në formë të një vashe në moshën njëzet vjeçare, e cila vrapon djathtas dhe majtas e lumtur, flokët i hedhen në të majtë dhe në të djathtë gjersa ajo gjindet në kulmin e gëzimit, argëtimit dhe galdimit, e ma tregoi. I thash: unë nuk e imagjinoj kështu lumturinë.

Një: Për këtë mund të themi se është argëtim, gëzim apo kënaqësi.
Porse lumturia është diçka tjetër.
Lumturia është më afër përvojës dhe eksperiencës se sa mashtrimit, adoloshencës dhe injorancës.
Lumturia është më afër moshës së pjekur se sa kësaj moshe ku ka shumë galdim rinor, gjallëri dhe fuqi.
Dy: lumturia ka domethënien e mjaftimit dhe qetësisë.
Nuk është zhurmë dhe britmë.
Lumturia është shije, emocion dhe ndenja brenda njeriut, në zemër dhe ndërgjegje.

Nuk mund ti vëndojmë definicion sikurse zakonisht vëndohet në libra definicion për secilën shkencë.

Lumturia nuk pikturohet me kufinjë dhe definicione.

Ndoshta lumturia troket në dyert tona, kurse ne nuk e njohim dhe e injorojmë e nuk ja hapim derën.
Ndoshta i vjen lumturia njeriut dhe e jeton me tërë potencialin e tij logjik, shpirtëror dhe fizik, mirëpo nuk e heton.
Sikurse është lumturia e fëmijëve, të cilët janë të lumtur në jetën e tyre, në argëtimin, pafajësinë, lojërat dhe thjeshtësinë e tyre, mirëpo ata megjithkëtë nuk e hetojnë lumturinë, e kur të rriten, të lexojnë, të kuptojnë dhe të dëgjojnë për atë që quhet lumturi , fillojnë ta hulumtojnë, sikurse të jetë diçka e humbur.

Po të sihte lumturia në pasuri, ari, argjend, dollar, gjiro llogari, do të ishin kodrat, minierat dhe bankat më të lumturit, sepse ato kanë shumë këso gjërash.
Po të ishte lumturia në bukuri, shkëlqim, pamje magjepse, e stolisje do të ishin palluat të lumtur, trandafili, lulet, bozuloku.
Po të ishte lumturia në pushtet dhe fuqi, e zë të madh, do të ishin kafshët e egra më të lumtur se njeriu.
Po të jetë lumturia në moralin e vlefshëm, fjalët e drejta, veprat e mira, autoriteti i madh, mendjepjekuria, atëherë njeriu këtë do ta meritonte.
Lumturia është:
Buzëqeshja e një fëmiut të dlirë;
Fjalët e mira dhe përmendja e All-llahut kur dalin nga një gjuhë e pastër dhe e vërtetë;
Rahja e zemrës tolerante ndaj vëllezërve të tij musliman;
Dhurata pa përmendje dhe mburrje;
Largimi i një brengës tënde ose të ndonjë vëllaut tënd musliman prej All-llahut, subhanehu ve teala;
Qëllimi fisnik të cilin e arrinë ti ose dikush tjetër prej muslimanëve;
Një çast i lodhjes, raskapitjes dhe djersës, të cilën e pason një rehati dhe një sukses;
Mendjemëdhenjtë, perandorët, zullumqarët, kriminelët, pasanikët ndodh që të dalin prej kësaj dynjaje dhe mos të provojnë atë më të bukurën në te: shoqërimin e All-llahut dhe lumturinë e lutjes drejtuar Atij.

Udhëzimi i pejgamberëve drejt rrugës së lumturisë
Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, thotë: "Nuk ka rrugë që të shpien drejt lumturisë dhe shpëtimit në dynaj dhe ahiret, përpos se në duar të pejgamberëve. Nuk ka rrugë për të mësuar të këndshmen dhe të flliqurën në mënyrë detale përpos se nga ana e tyre. Nuk arrihet kënaqësia e All-llahut asnjëherë përpos se në duar të tyre. Fjalët, veprat dhe morali i mirë është udhëzimi i tyre dhe ajo që na e kanë sjellur ata. Ata janë peshoja e saktë me të cilën i peshojmë fjalët, veprat dhe sjelljen tonë. Pasimi i tyre bën dallimin e njerëzve të udhëzuar nga ata të devijuar. Nevoja për ta është më e madhe se sa nevoja e trupit për shpirtin, e syrit për dirtën dhe e shpirtit për jetën.
اka mendon për ate që nëse të mundon udhëzimi i tij për një çast të prishet zemra e i ngjan peshkut i cili ndahet nga uji dhe vëndohet në fërtere?!
Gjendja e robit kur zemra e tij largohet nga mësimet e pejgamberëve i ngjan kësaj gjendje, madje është edhe më e vështirë, mirëpo këtë e heton vetëm zemra e gjallë, sepse i vdekuri nuk ndien dhimbjen.
Nëse lumturia e një njeriu në dy botërat qenka e ndërlidhur me pasimin e udhëzimit të Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, atëherë secili që ia do vetes të mirën, shpëtimin dhe lumturinë duhet ta mëson udhëzimin dhe jetëpërshkrimin e tij aq sa të del nga mesi i injorantëve dhe të rreshtohet në rradhët e pasuesve, palës dhe grupit të tij. Njerëzit kundrejt kësaj janë mes atij që shumë kujdeset për këtë gjë, ose pak, ose tërësisht privohet nga kjo mirë. Dhuntia është në Dorë të All-llahut, kujt të Do ia jep, sepse All-llahu është pronar i Dhuntive të mëdhaja". ("Zadul-Mead": 1/69-70).

Transmeton Dejneveriu nga Utbe ibën Velidi, i cili thotë: një grua prej tabiinëve thoshte: Subhanall-llah! Sa e ngushtë është rruga për atë që Ti nuk je udhërrëfyesi i tij dhe se e trishtueshme është rruga për ate që Ti nuk je shoqëruesi i tij". ("El-Muxhalese ve Xhevahirul-Ilmi", 8/69).
Kurse Muhamed Dijaudin, Sabuni, në poezinë e tij thotë:
Lumturia është qëllim i kërkuar

Lumturia e njeriut është devtoshmëria e tij
Frika prej Zotit është lumturi dhe tregti
Kënaqësia e Dominuesit është aspiratë e jona
Vetëm All-llahun ke frikë
Sepse Ai është i Madhi që meriton ti kemi frikë. ("Rubaijat min Meke", fq. 98).
Lumturia e zemrës është në kënaqjen e Allahut
Ai që ka frikë nga Zoti i vet dhe përpiqet për All-llahun me sinqeritet, e pastron shpirtin e tij duke respektuar Mikun e vet, subhanehu ve teala, fiton mirësitë e dynjasë dhe të ahiretit dhe i paguhen veprat pa llogari. Shikoni sa bukur sqaron Imam Ibën Kajimi, rahimehull-llah, duke thënë: "Zemrat nuk fitojnë atë që dëshirojnë derisa të lidhen me Zotin e tyre, kurse nuk ka mundësi të arrijë deri te Zoti i vet nëse nuk është i pastër dhe i shëndoshë, kurse këtë nuk mund ta arrijë përpos se duke kundërshtuar epshin e vet, sepse epshi i tij është sëmundja, kurse kundërshtimi është shërimi, e nëse dominon sëmundja mund ta mbyt. Ashtu sikurse ai që e largon veten nga epshi fiton xhennetin si vendbanim të vetin, ashtu edhe zemra e tij në këtë dynja, është në xhennetin e dynjasë, begati, të cilës nuk i ngjan asnjë begati tjetër… Mos mendo se fjala e All-llahut: "E s'ka dyshim se të mirët janë në kënaqësinë e përjetimeve (në xhennet). Dhe se mëkatarët janë në xhehennem". (El-Infitar: 13- 14).

Vazhdon