[Albanian eX|PerT]

- Mëshira e tij ndaj kafshëve
Nuk është për tu habitur nëse edhe kafshët përfitojnë nga mëshira e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, sepse ai nuk dëmtonte askend, qoftë njeri apo kafshë, madje edhe ua ndaloi ithtarëve të vet që të dëmtojnë kafshët, andaj:
a) Ndaloi që të ngarkohet kafsha më shumë se mund të mbanë.
b) Ndaloi që ti jepet pak ushqim kurse të lodhet shumë mepunë.
c) Ndaloi që të vritet pa të drejtë.
d) Ndali që të bëhet nishan për të gjuajtur në ta, sepse kjo është maltretim për ta.
e) Ndaloi që njerëzit të bëjnë gara në kacafytjen e kafshëve për argëtim, etj.
shikoni këtë rast që ka ndodhur dhe shikoni se çfarë kujdesi dhe mëshire ka patur Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, edhe ndaj kafshëve apo shpenzëve.
Abdurahman ibën Abdull-llahu transmeton nga Babi i tij, i cili ka thënë: Ishim me Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, në një udhëtim. Ai shkoi për disa punë të tija, kurse ne pamë një bylbyl të kuq, i cili i kishte dy zogëza. Kur i morëm zogëzat erdhi bylbyli dhe filloi të i lëviz krahët. Kur u kthye Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, tha: "Kush e trishtoi këtë duka ia marë të vegjlit e saja. Kthejani zogëzat". (sahih, Ebu Davudi).
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i afronte enë me ujë macës nga mëshira që kishte ndaj tyre.
Mjafton hadithi që i kërcënohet me të madhe atyreve që nuk kujdesen për kafshët shtëpiake e as që i lënë ata vet të kujdesen duke thënë: "Ka hyrë në zjar të xhenemit një grua për një macë, të cilën e ka lidhur, nuk i ka dhënë ushqim e as që e ka lënë të hanë nga toka derisa ka cofur". (Buhariu dhe Muslimi).
f) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut është edhe njeri i fesë edhe burrështeti
Sa e sa njerëz të mëdhenjë në histori janë munduar të ngrisin lavdin dhe të krijojnë mesazh human, mirëpo nuk kanë arritur që ti ofrojnë botës organizim preciz dhe homogjen ku gërshetohen kërkesat e shpirtit me ato të trupit.
Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, arritir që të sjell diçka të re për botën, ku përzihen gjërat shpirtërore me ato materiale në një harmoni aq të madhe të pa parë më herët, duke ndërtuar një shtet ku ska jetë pa fe dhe fe që është e aftë të krijon edhe shtet të drejtë.
Arriti Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, që të shëron plagat e shpirtit që i kishte shkaktuar jeta materialiste dhe të mbush boshllëkun që e shkaktoi largimi i njerëzve nga kujdesi për shpirtin.
Ai ishte një mësues i sinqertë shpirtëror, një politikan i pastër dhe një qeveritar i drejtë. Kjo e ndihmoi që të bashkojë fise të egra dhe në luftëra mes tyre në një umet, i cili ndërtoi lavdinë dhe ngriti jetën nën flamurin e besimit në All-llahun Një, la ilahe il-lall-llah Muhammedu resulull-llah.
g) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i pastërtisë dhe kujdesit për ambijentin.
Prej gjërave që e dallonin jetën e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dhe fenë e tij prej feve dhe ideologjive tjera ishin mësimet e prera që ua kishte dhënë ithtarëve të vet që të kujdesen për pastërtinë dhe ta ruajnë ambijentin.
Ky Pejgamber, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, i mësoi pasuesit e tij që të lajnë gjymtyrët e trupit, sikurse është fytyra, hunda, goja, duart, këmbët së paku pesë herë në ditë, kurse larja e tërë trupit, sa ma shumë herë që munden, aq ma mirë, por së paku një herë në javë dhe çdo herë që njeri bëhet xhunub.
Ua ka tërhjekur vërejtjen nga ndotja e vendeve që janë afër njerëzve me mbeturina.
I ka mësuar muslimanët që të pastrohen pas kryerjes së nevojës.
I ka mësuar që të pastrojnë rrobat nga ndytësirat.
U ka mësuar principin e karantinës, domethënë mos të hyjnë dhe mos të dalin nga vendi ku ka epidemi dhe tërë kjo bëhet për të mbrojtur shëndetin e përgjithshëm të njerëzimit.
Me këto mësime dhe shumë të tjera Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ndërtoi një tërësi shoqërore të plotë në një hapësirë të shëndoshë dhe ambijent të pastër.
Ndytësirat dhe papastërtitë nuk kanë vend në mësimet e Muhammedit, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, qoftë që kanë të bëjnë me rrobat, trupin apo ambijentin e përgjithshëm.
h) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut ishte njeri i shijes dhe bukurisë
Po të pysish: cilat gjëra ishin më të dashura te Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, përgjigja do të sihte: tre gjëra, të cilat fillojnë me parfymin. E donte shumë parfymin dhe shumë e përdorte, andaj edhe nuk ka ndodhur asnjëher që dikush të nuhat erë të keqe nga Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem.
Kishte shije të lartë edhe në veshmbathje, andaj kishte pamjen më të bukur dhe shndërriste në rrobat e tija sikur hëna pesëmbëdhjetëshe në qiellin e zi.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, u shfaq me këtë pamje joshëse në një botë ky kishte rënë shumë posht shija dhe njerëzit i iknin pastrimit dhe stolisjes.
I ngjante një trandafili të bukur dhe me aromë të këndshme në mesin e një shkretëtire të thatë.
i) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, vazhdimisht ishte i buzëqeshur
Njeriu kur jeton në një kohë ku ka shumë presione shoqërore dhe sëmundje psiqike ka nevojë të madhe për një buzëqeshje të ngjajshme me buzëqeshjen që e kishte Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me ithtarët e vet.
Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, së bashku me ithtarët e tij që i besonin asaj që tregonte dhe e zbatonin në praktikë, i kalonin vështirësitë e jetës dhe presionet e shoqërisë dhe ngriteshin nga krizat psiqike që e vështirësojnë jetën e njeriut dhe u kapën lumturinë dhe rehatinë e zemrës.
Buzëqeshja ishte pamje e pandarë nga Muhammedi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, çdo kund ku gjindej.
Abdullah ibën Harithi thotë: "Nuk kam parë askend më të buzëqeshur se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem". (Sahih, Tirmidhiu).
Mirëpo me gjith këtë Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, nuk dilte nga dinjiteti dhe prestigji i tij.
Për këtë asnjëher nuk është qeshur Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, me gojën plot, apo me zë, por zakonsiht kur qeshej vetëm buzëqeshej.
j) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i lehtësimit
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, e donte lehtësimin për njerëzit dhe nuk e donte vështirësimin e punëve të njerëzve ose ngushtimin e hapësirës së tyre.
Ai është që u ka thënë ithtarëve të vet: "Përgëzoni dhe mos largoni, lehtësoni dhe mos vështirësoni". (Buhariu dhe Muslimi).
E u ka thënë: "Jeni dërguar që të lehtësoni e jo që të vështirësoni". (Buhariu).
k) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i butësisë dhe faljes
Ai që e shfleton historinë e njerëzve të mëdhenjë dhe udhëheqës do të vëren se gjat fitoreve dhe ngadhnjimeve të tyre pas humbjeve dhe dështimeve të ndryshme se cilësi e përbashkët e tyre është hakmarja, mirëpo nga kjo vepër dhe cilësi kanë shpëtuar pejgamberët e All-llahut.
Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, dha shembull të shkëlqyeshëm në këtë drejtim edhe pse ishte internuar nga Mekeja, i ishin uzurpuar pronat dhe pasurisa, ishte lënduar rëndë në fillimin e shpalljes, mirëpo ai kur hyri si ngadhnjimtar dhe fitimtar në Meke, madhështia e personalitetit të tij dhe morali i tij fisnik nuk i lejonin atij që të hakmeret, por ia fali secilit që i kishte bërë zullum, ua fali mbarë njerëzve dhe u dha amnesti të përgjithshme edhe pse kishte mundësi të hakmiret ndaj tyre në mënyrë të ashpër.
Andja u tha një fali që mbeti duke u përsëritur në histori: "Shkoni se jeni të lirë". (Ibën Is'haku në librin e tij "Es-Sire").
Në këtë formë i edukonte Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ithtarët e vet që të pasurohen me moral të lartë dhe të çlirohen nga përkufizimet subjektive dhe egoiste.
Kjo gjë është shumë normale, pasiqë All-llahu, xhel-le shanuhu, e ka urdhëruar në këtë sjellje në Kur'an duke thënë: "Ti (Muhammed) merre të lehtën, urdhëro për mirë dhe hiqu prej të padijshmëve". (El-A'raf: 199).
l) Muhammedi, i Dërguari i All-llahut, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ishte njeri i butë dhe i ndieshëm
Nëse një njeri e do një gjë shumë, e pastaj vjen dikush dhe ia nënçmon këtë gjë, çka do të kishte vepruar? Nëse një njeriut fetar vjen dikush dhe ia ndytë vendin e adhurimeve të tija në mënyrë përdhënuese, çka do të kishte vepruar?