[Psikologu]

Pjesa tjetër e këtij ziameti ishte dhënë në zotërim Mirza beut dhe përfshinte 28 fshatra me 320 shtëpi, 139 meshkuj të punës. Detyrimi i tyre nda spahiut ishte 39,617 akçesh.
Ky ziamet i altun-ilu i përshirë në Sanxhakun e Shkodrës. Territori i këtij ziameti shtrihej në mes Tropojës- Junikut dhe Gjakovës.
E gjithë kjo gjendje e krijuar e Altun-ilisë është e regjistruar në defterin e vitit 1485.
Gjendja e fshatrave në këtë ziamet ishte e varur nga normat dhe zakonet e sistemit spahiu-ushtarak osman ose siç quhet në popull të timaret.

Detyrimet e fshatrave ishin të rregulluara me detyrimet që fillojnë nga ispenxhes ku kryefamiljaret dhe meshkujt e aftë për punë paguajnë nga 25 akçe, ndërsa te vejat 6 akçe.
Mirëpo krahas këtyre paguhet edhe renta në natyrë në formë të dhjetave(ushqyrë), ose të dhjetën në misër, elb, theken, dhe të të gjitha prodhimeve bujqësore pemëve dhe perimeve.
Fshatrat ishin të detyruara të japin edhe detyrimet badihava si taksa e martesës dhe detyrimet ndaj gjerdekut, nijabeti etj. Sipas të dhënave të defterëve të vitit 1485, rrjedh se popullsia e fshatrave; Junik dhe Rekë të përfshira në Ziametin e Altun-Ilisë ishin kryesisht shqiptarë, e kjo vërtetohet nga fakti se ata mbajnë emra shqiptar si:

Gjin, Gjon, Lekë, Kolë, Gegë, ; Llesh. Pepa, Kolsh, Gjec, Tanush, Bushat, Luka, Gjotë, Mazrekë,, Dukë, Llollun etj.

Sa shihet banorët ishin pothuaj kryesisht shqiptar në shumicën e fyshtrave si :Plakani, Mel, Morinë, Dujak, Berbat, Dobrosh, Trenovë, Vogovë, Koliq,. Kolshiq, Shishman, Popovcë, Stublla, Rogami, Luniku e shumë fshatra tjera.

Nga një ferman i Sulltan Muratit III-të, shohim se nga fundi i shekullit. XVI, rrethina e Altun-ilu, Peja dhe Gjakova janë përfshirë në kufijtë e Sanxhakut të Dukagjinit.
Ajo gjendje është ruajtur edhe gjatë shekullit XVII-të. Edhe Haxhil Kalfa thekson se Dukagjini ka përfshirë territorin me Kadilluqe: Dukagjin, Altun-ilu, Pejë, Gjakovë, Plavë, Podmilë, Zadrimë dhe Lezhë. Sipas të gjitha këtyre Altun-iliu, Peja dhe Gjakova si kadilluqe të sanxhakut të Dukagjinit, paraqiten edhe në vitin 1667: Selia e sanxhakut ka qenë në Pejë, por ndonjëherë sanxhakbeu ka qëndruar edhe në Lezhë. Duhet ditur se ky sanxhak ka qenë përherë në kuadrin e vilajetit të Rumelisë gjerë në vitin 1783, kur ai anulohet dhe i bashkohet si nahije sanxhakut të Shkodrës. Siç dihet në territorin në mes Gjakovës dhe Junikut, ku ndodhen fshatrat e lartë përmendura, ishte një territor që në fund të shekullit XV-të i banuar me shumicë shqiptare, dhe përkundër represioneve që i bëri popullsia sllave, pos rënies nën sundimin Turk.

S.Riza, Organizimi administrativ territorial i Kosovës nga shekulli XV-XVII përparimi 1969