[Zero Cool]

Postimi origjinal është bërë nga Zero Cool

Nuk po të shkruaj për të të thënë se sa të dua, jo as për të të thënë se për ty po derdh lot në këto momente. Ajo që sot më shtyn të shkruaj është malli që kam për ty. Vërtetë në këto momente po ndjej mall. Respekti për ty është e vetmja ndjenjë që më ka mbetur brenda meje dhe nuk po dua ta zhduk. Dhe malli në këto momente nuk po më lë vërtetë të qetë.Sot më erdhën në mëndje kujtimet dhe ëndrrat që thellë i kam varrosur në shpirt.Ato miliona ëndrra që vërtetë ka kohë që kan filluar të treten. Por sot vetëm malli që po më shtyn të të shkruaj më bën që të bashkoj edhe një herë eshtrat e tyre, për të kujtuar ty edhe një herë si mike të vjetër që kurrë nuk arrita t`ia hap vërtetë zemren.

E vetmja ndjenjë që vërtetë për ty nuk e kam shuar është respekti për një njeri që dikurë e kam pasur thellë në zemër. Por sot ... Kjo ndjenjë po më qon në mallin që kam për ty. Malli që kam për të të parë dhe të të shtrëngoj nje herë fortë, dhe te ulemi dikund me ty, si dikurë dhe të bisedojmë për kohën kur nuk kemi qenë pranë dhe për të patur disa çaste të bukura përsëri bashkë, thjeshtë si miq të vjetër. Dhe ndërsa u ktheva me fytyrë nga muri më dolën dy pika loti. Nuk e kuptova se po qaja por vetëm kur lotët më lagën faqet kuptova se ishin duke bërë rrugën e tyre që kishin kohë pa e bërë. Vërtetë sa shumë kohë që ka kaluar... (ose ashtu më duket mua)... Që kur kam pa të parë? Sa keq. Dhe ndërsa ende po mendoj se sa mund të kesh ndryshuar, shtrëngoj sytë fort për të mos nxjerrë lot të tjerë, por nuk i mbaj dot, as me forcë, brenda meje. Vetëm ajo ndjenja e mallit më bënë të shpalos edhe një herë tërë kohën e kaluar me ty.Ndjej vërtetë mall. Megjithëse e urrej të flas për një kohë të shkuar sepse është diqka qe ka kaluar. Sot dua t`ia kujtoj vetes tërë momentet e bukura me ty. Mundohem të të mbaj mend si një njeri që do jetë mikesha ime përjetë. Unë prap të them se respekti që unë kam për ty më bënë që ti në jetën time nuk do harrohesh kurrë, nuk do harrohesh se...

Dikurë ... Dikush ... Diku ...

Ne enderr si nje ankth me vjen. Qan, qesh dhe luan me mua… Iken vjen pa me then asnje fjale. Tashme ke ikur… Por kur do te vish perseri? Ndoshta neser…? Po nuk erdhe neser…?Ndoshta pasneser…
Dhe e di qe do vish dhe te pres me lot ne sy…
Vall me te vertet do te vish pa ikur perseri?!
Ike duke me dhuruar dhimbjen si kujtim… Edhe pse se doja duhet ta pranoja. Tashme vetem per dicka te falenderoj… Se ti me mesove cishte dashuria.
Faleminderit per gjithcka, qofte dhimbje lot nete pa gjum gezime dashuri… Nese svjen ne kete bote… Nje cope parajse do ta ruaj per ty.
Une tani nuk e di se cpo ndodh pa ty, qe nga dita e ndarjes sone ,lotet kane zene vend ne syte e mi. nuk mundem ti ndal dot edhe pse e di shume mireqe jane te pa merituar. Me kujtohen shume gjera njehohesisht… Shume momente qe nuk mund ti harroj shume caste qe me bejne te vuaj.
Mendova se ndarja do me bente te te harroja por nuk po ndodh aspak keshtu.
Perkundrazi!
Ajo po me ben te te dua me shume po me shton me shume ate mall te zjarrte qe kisha kohe qe e ndjeja.
E di mire qe po mundohesh te ndertosh nje jete te re atje… larg nga te gjithe nga gjithcka dhe nga une.. te uroj me gjithe forcen e shpirtit te jesh e lumtur… ndoshta kete fat te ka rezervuar jeta!
Por kur ti te jetosh ate jete te re kur te kesh prane dike tjeter ktheje edhe njehere koken nga e shkuara… Me co njeher neper mend sepse kujtimi im nuk eshte vrases per ty…
Ajo do te jete thjesht nje aventure e bukur e moshes! Mos u mendo se si me bere te vuaj aq shume as mos u pendo! Rri e qete sepse une te dua me gjithe shpirt e te kam falur gjithcka… Vetem mendo se dikur kam qene e shkuara jote, se zemren time ta fala krejtesisht ty!
Do te ndihesha me mire nese ti nje dite do te ndjeje pak nostalgji per ndjenjen tone,qofte edhe per nje cast te vetem. Vetem mendo se diku larg hapesires qe na ndan eshte nje shpirt qe vuan per ty qe do te te prese perjetesisht!
Eh! Malli me ka mbytur, ne cdo cast me del fytyra jote, me kumbojne ne vesh fjalet dhe premtimet e tua! Ne cdo enderr me shfaqesh duke buzeqeshur sapo zgjohem kuptoj se ishte thjesht enderr e bukur dhe me pas trishtohem…
Qaj mbytem me lot se me duket sikur keshtu do tekthej serisht por ky eshte vetem nje pretekst per te jetuar ne genjeshtra per tu shmangur realitetit te hidhur qe po me shkaterron pak nga pak.
Tani jemi vertdet larg dhe une prane kam vetem kujtimet e cdo dite qe kemi kaluar bashke, prane kam vetem mallin qe me djek e pervelon ashtu si llava e nje vullkani qe shkaterron cdo gje qe ka perpara, ashtu dhe malli qe kam per ty nuk po me le te jetoj jeten time me ben te hedh poshte cdol mundesi per te qene i lumtur…
Ndoshta heren tjeter qe do te shihemi do te kesh ne krah dike tjeter dhe nga une ndoshta sdo ti kthesh syte asper te me pershendetur. Ndoshta do te kesh harruar se dikur kam ekzistuar ne jeten tende dhe kjo do te jete tronditja qe do te me shkaktoje me shume dhimbje…
Megjithate une do te jem serisht ai qe do te shoh nga larg lumturine tende por kurre nuk do te behem nje i trete ne lidhjen tuaj sepse ti ndoshta do te ndjesh per ate pasion te mallshem qe me bere ta jetoj vetem ti…
Une nuk dua te vuash e te ndjesh te njejten dhimbje te cilen dikur ma bere ta perjetoja, une do te kenaqem vetem me lumturine tende sepse keshtu te pakten do te jem me i qete.
Duhet te mesohem me humbjen tende, me idene se nuk do te jesh kurre e imja, por nuk mundem te te mos mendoj qofte edhe per nje cast te vetem, sepse ti je ku, ne cdo lot trishtimi je ti, ne cdo cast dhimbje je ti, thjesht je kudo , ne cdo pjese te qenjes sime, por teper larg dhe e pa arritshme.
Je thesari me i cmuar qe nuk munda ta kem kurre, mbreteresha e mbreterise, dashuria ne te cilen nuk mund te jem as sherbetor…
Tani lamtumire pergjithmone dashuria ime e paarritshme!
Lamtumire dashuria ime e pamundur…