[Drinni]

Drinit

Drin o lumë, o i madh lumë
që sjell valë,e gurë shumë;
Që shkon udhës me buqime
dhe mbush malet me gjëmime;
Që lag anash fusha e fshatra
Kur ti rëndën me të katra;
Pse je sot i egërsuar
Vetullvrëjtur, zemëruar?
Vall' e ndien ti robërinë
Që ka mbytur Shqiptarin,
Vargonjë lidhur këmbë e duar;
Nga të huajt qe e rrethuan
Që e prishen qe e dërmuan,
Krejt qe ç'veshën dhe e ropen
Dhe e thithen gjersa u ngopen?
Që kur zoti të ka bër
Drin o lumë, i gjat, i gjërë,
Shqipëris ç'i ka ngjarë
Ti të gjitha i ke parë!
Se çdo luftë qe ka krisur
Kundër armiqëve që është nisur
I pe mundjet plot shkelqime
Që përmenden si kujtime!
Ata trimat e vërtetë
Që dëftonion se në jetë
Kurr strembet Shqipëtari
Që ka zemër, gjak si zjarri!
Kohë e keqe apo e mirë
Mot i bukur apo i nxirë;
Qoft natë, qoft ditë
Si n'errsir si në dritë;
I ke parë i ke dëgjuar
Kur pran teje ata kan shkuar
Dhe kaluar edhe më këmbë
T'armatosur gjer në dhëmbë,
Luanë e Trima të pavdirë
Kryelart , zemërlirë!
Burr e grua, plak e djalë
Gjithë me zemër jo me fjalë;
Si fatosa që luftonin
Shqipërin ta shpëtonin
Dhe të lirë dhe të mirë,
Plot me gaze, plot me hirë
Në mes tyre rronin shkonin
Mëm atdhen s'e harronin!