[Zero Cool]

Një i ri ishte ulur i vetëm në autobuz dhe mbante shikimin jashtë autobuzit ..Nuk kishte më shumë se njëzet vjeç, me një paraqitje të bukur dhe një fytyrë të ëmbël .Afër tij ulet një grua , shkëmbejnë disa fjalë për motin e ngrohtë pranveror .Më pas djali i rrëfeu gruas : Kam qenë në burg për dy vjet .Kam dalë sot në mëngjes dhe po shkoj në shtëpi .Fjalët e tij dilnin rrjedhshëm ndërsa i tregonte gruas që ishte rritur në një familje të varfër por të ndershme,dhe se sjellja e tij e keqe iu kishte sjellë prindërve vetëm dhimbje dhe iu kishte ulur kokën nga turpi .Këto dy vjet nuk kishte patur lajm prej tyre .Ata ishin shumë të varfër , nuk kishin para të shkonin ta takonin në burg .Djali nuk iu dërgonte as letra sepse ata nuk i ktheni përgjigje..Tre javë para se të dilte nga burgu kishte tentuar i dëshpëruar që të kontaktonte me prindërit .Në letrën që u dërgoi iu shkroi se i kuptonte arsyet e tyre dhe iu kërkoi që ta falnin .Pasi doli nga burgu i hipi autobuzit ,i cili ndalonte përpara oborrit të shtëpisë ku ishte rritur dhe ku akoma banonin prindërit e tij .Për ti bërë gjërat më të thjeshta u kishte kërkuar prindërve të tij ( në letër ) që ti bënin një sinjal që të shihej nga autobuzi .Nëse e falnin ata duhej të lidhnin një shenjë të bardhë në pemën e mollës që ishte në kopësht .Nëse ata nuk e lidhnin ai nuk do të zbriste nga autobuzi dhe do të dilte përgjithmonë nga jeta e tyre .
Ndërsa autobuzi po i afrohej shtëpisë djali po bëhej nervoz , aq sa kishte frikë të shikonte jashtë dritares , sepse ishte i sigurt që nuk do ishte lidhur shenja e bardhë …Gruaja pasi e dëgjoi deri në fund i thotë : Ndërrojmë vendin bashkë , shikoj unë në vendin tënd ..Autobuzi ecën dhe pak metra dhe gruaja pa pemën në oborrin e shtëpisë ..
Preku me kujdes supin e djalit dhe duke mbajtur lotët i tha :
Shiko , shiko !E kanë mbuluar komplet pemën me fjongo të bardha .

Jemi shumë të ngjashëm me kafshët kur vrasim .
Jemi shumë të ngjashëm me njerëzit kur arsyetojmë .
Jemi shumë njerëzorë kur falim .