[suhejbi]

Pershendetje te gjitheve.

Maqedonia do ta njohe Kosoven se nuk ban!!!!!!

Per situaten aktuale politke ne Maqedonine (......) po ua prezentoj nje shkrim te botuar ne gazetat e vendit tone. Besoj se do te jete i mjaftueshem per ta kuptuar realitetit politik ne Maqedoni.

Respekte.


BAJ I SËMURI TË SHËNDOSHIN


Këto ditë edhe mediat kanë rënë në hall, me veprimet e prijësve të organizmave politik. Me që mediat po mbushen me mendime me “pro et contra”, dhe pavarësisht ndjekësve të rrymave të veta, pati edhe paraqitje të pavarura. T’i shtrosh këtij momenti teorema shkencore mbi situatën e krijuar, duket se është një absurd, madje ajo (shkenca), mirëfilli dihet se “nuk e pranon veprimin delitantesk”, dhe këto veprime do të fundosen në puset e kohës, sikurse lëndët e fatkeqësive natyrore, të cilat, gjithsesi sjellin dëm në përgjithësi, dhe dobi në veçanti. Dihet se dëmin e pësojnë shumica e përfshirë brenda furtunës së ndodhur, dhe dobia bie në anën e biznesmenëve, të cilët, do t’i sigurojnë gjërat qoftë edhe më elementare. A s’i bie kjo me e bartë i sëmuri të shëndoshin a? A s’i bie kjo se Maqedonia po i kalon të gjitha “hendeqet” në shpinë të shqiptarëve, e në veçanti tani? Dhe ec e mos thuaj: hajde Nikollë hajde! se ta ka sjellë zoti si hutit. (për sqarim shih mitologjinë mbi hutin).
Paraqitja e absurdeve
Dhe me që e filluam nga thesari popullor, atëherë do të shërbehem me fjalorin dhe thëniet popullore, për të dëshmuar se, nuk është e gjithë kjo e thënë e tepërt, dhe se, çështjet tona qëndrojnë në polin tonë të ndarë skajshmërisht. Andaj, edhe paraqiten absurdet, ngase, siç kanë thënë të urtit: “të bëhesh i lartë je i ftohtë me masat, të bëhesh modest, je i shkelur nga to, por kur të udhëheqësh procesin, s’duhet ngarkuar me ndjenja të këtilla”. Ngase, po u shikua kjo, atëherë të rritet barra mbi shpatulla, sa që do ta kesh vështirë të ecish. Të jesh zemërmirë në politikë, nuk do të thotë se do të humbësh, por se do të heqësh, është e qartë si dita me natën. Tjetra është se, mali nuk ishte ankuar në sëpatën e cila (në vazhdimësi) po e priste, nga se vet ia kishte dhënë bishtin asaj.
Nga ana tjetër po na shtrohet përpara thënia popullore që paraqet një buburrec që ishte ngjitur krahut të fluturës së mullirit të erës dhe lavdërohej se ai po e sillte atë.
Para se të kaloj në pjesën e dytë të shkrimit, po e them edhe këtë fjalë popullore: “një ‘budalla’ e hedh një gurë në pus e dhjetë burra të mençur s’mund ta nxjerrin. Zot kjo qoftë vetëm hekë.

Që mos të merret kjo urtësi popullore (e përdorur këtu) si e tepruar, paraqes tituj e thënie në gazetat ditore të vendit, në të cilat, në mënyrë ekskluzive filloi të shkruhet, pasi që u deklarua se po nuk u realizuan gjashtë kërkesat do të braktiset qeveria. Ky ekskluzivitet, vetëm brenda pesë ditëve, do të jetë aq kundërthënës, sa që për disa duket edhe qesharake, për disa ishte brengosëse, disa vajtonin, por kishte edhe nga ata që fërkonin duart sikurse “mullinxhiu që i bërtiste ujkut”. Të shpalosim gazetat: Në “Fakti” 13 mars 2008, f. 3, nën titullin: “Thaçi rebelohet, Gruevski mbjell fidanë”, do të shkruhet: “Lideri i Partisë Demokratike Shqiptare (PDSH), Menduh Thaçi, tha të mërkurën në Shkup se do ta braktisë koalicionin qeverisës për shkak të mosgatishmërisë së kryeministrit Nikolla Gruevski t’i implementojë gjashtë kërkesat e partisë së tij”. Të cilat thënie kishin gëzuar shumë shqiptarë, sa që sigurisht duke i lexuar këta rreshta lideri i BDI – së, si duket kishte matur me “kutin e vet” dhe kishte deklaruar për të njëjtën gazetë e paraqitur në të njëjtën faqe, ku citohej thënia e tij: “Ahmeti: PDSH – ja nuk ka pasur rrugë tjetër”, duke harruar lidhjen e flamujve në Tetovë, në fushatën elektorale, ose ndoshta me vetëdije deshi t’i shpëtojë fytyrat e vëllezërve të tij oponent.
Kjo ndoshta edhe ishte bindëse ngase ky lajm u dha në të gjitha mediat vizuale, dhe po ashtu edhe në të gjitha gazetat ditore, nga të cilat po citojmë disa me radhë:
“Lajm” – 11 13 mars – it 2008 f. 3, brenda fotografisë, do të shënojë: “Menduh Thaçi: S’duam të jemi pjesë e kësaj qeverie”. Kurse “Koha”, 14 mars 2008, në ballinë do të nxjerrë: “Kryesia e PDSH – së, vendos për dalje nga Qeveria”, për të vazhduar me titull të madh: “Thaçi e merr aminin”. Kur jo vetëm “Koha” e din se lideri i kësaj partie nuk është aminxhi i anëtarësisë së vet (mendim i lirë).

Ky avaz do të vazhdojë edhe ditëve tjera, por tani në këtë veprim do të futet edhe Kosova, se kinse ajo po futet në mes të “valltarëve strategjik”, dhe do të shënojë gazeta “Lajm” e 15 – 16 mars – it 2008, në ballinë: “Presioni i Hashimit ndanë Menduhin nga Gruevski?!”, dhe vazhdon më poshtë: “...kryetari i PDSH – së Menduh Thaçi ka deklaruar se janë përmirësuar raportet e tij me kryeministrin kosovar Hashim Thaçi, pasi që PDSH – ja e ka lëshuar koalicionin qeveritar”. Kurse gazeta “Fakti”, 17 mars 2008, do të mendojë se kjo ishte një goditje e shqiptarëve dhe duke e ditur se të tjerët ishin gati për t’i përkrahur kërkesat e njohura, në f. 5 të saj, do të paraqet titullin: “Thaçi godet Gruevskin”. Ndërsa, gazeta “Koha”, 17 mars 2008, do të bjerë në “hall”, se mandatari nuk po iu përgjigjka partnerit të vet, dhe në ballinë, do të paraqesë titullin: “Gruevski nuk i përgjigjet PDSH – së”, kurse në faqen 3, do të shënojë se: “Ministrat shqiptarë lëshojnë kabinetet e institucioneve”. Dhe në të njëjtën faqe më poshtë do të shkruhet: “Kryemistri i Kosovës Thaçi mohon akuzat e Gruevskit”, duke thënë se: “Kosova nuk është e përfshirë në krizën politike të Maqedonisë”. Por, siç duket, kjo e thënë nuk do t’ia “prekë telin” gati askujt. Dhe, do të vazhdohet edhe më tutje me tituj ekskluziv, ku në gazetën “Lajm” 17 mars 2008, f. 5, do të shkruhet: “PDSH i kthehet veprimit jashtë institucional”. Dhe pa kurrfarë të priture për një ditë do të bien të gjitha këto “burrni” dhe do të vazhdojë miqësia. Kjo ditë (17 marsi), do të ishte më e larmishmja e gazetave ditore, ngase do të botoheshin shkrimet, që ishin bërë (së paku një ditë) më parë nga njëra anë, dhe lajmeve ditore nga ana tjetër. Sa që, njëri shkrim do të vazhdojë me avazin e vjetër dhe do të shkruaj për prishjen e koalicionit, kurse tjetri për afrinë e partnerëve strategjik, sa që edhe Kim Mehmeti, do të thotë: “S’kishin ku të hyjnë andaj kishin dalur”, (titull ky i botuar në “Lajm” 18 mars 2008 f. 10). Mendim përafërsisht të njëjtë do të ketë edhe Abedin Zimberi i cili do të mendoj se kjo punë po kryhet andaj do të thirrë: “Bashkohuni në qëllimin e përbashkët” (“Koha” 18 mars 2008). Madje, edhe gazeta “Fakti” 18 mars 2008 f. 4, do të shkruajë se “Askush s’do “miqësi” me Nikollën”.
Avazi i tipit “sekretist”
Nuk di, si do ta kenë ndier veten të gjithë këta të përmendur (dhe të papërmendur), kur do t’i dëgjojnë lajmet dhe do të lexojnë në gazeta, e sidomos Imeri (Imer Aliu), kur do të shoh se i hidhet faji atij në gazetën “Lajm” 18 mars 2008, kur në ballinë do të lexohet titulli: “Thaçi ia hedh fajin Imer Aliut”, ndërsa gazeta “Koha” 18 mars 2008 (ballinë mbi dy flamujt partiak) do të shkruaj: “Fillojnë bisedimet mes PDSH – së dhe VMRO – së”.
Unë besojë se për të gjithë këta mendimtarë do të jetë kjo një mësim i mirë, por nëse mbetemi kështu të gjithë duke mësuar, një ditë për këtë vend do të shkruhet sikur që u shkrua për Greqinë në një punim në gazetën “Koha” të 11 marsit f. 14, me titull: “11 kryeministrat e Greqisë me origjinë shqiptare”, me një lustrim pak më ndryshe dhe do të ishte se, “do herë kaq e kaq liderë shqiptar kishte pasur në Maqedoninë”...(me emrin e plotë si do ta ketë). Natyrisht se kjo nuk do të ndodhë, por ky avaz do të zgjasë nëse nuk veprohet në mënyrë më dinamike e me karta të hapura, ngase sot çdo gjë dihet, dhe fshehtësisë i ka dalë ngjyra më. Është normale se duhet guxim për t’iu ngjeshur punës, ngase, siç thoshte një gazetë, një ditë, në rubrikën e anekdotave, kur një person nuk hedhet dot nga kulmi, në të cilin kishte hipur enkas për t’u mbytur, dhe nuk do ta bëjë atë, duke u arsyetuar se edhe për këtë punë duheshka për të pasur ......

Për fund, zhvillimi teknologjik nuk mundëson fshehtësi të mëdha (të çdo natyre qofshin), që më pastaj të paraqiten në mënyrë spektakolare. Kurse teoria mbi veprimet organizative të tipit të ilegales, tregon qartë se pas arritjes së fuqisë organizative, duhet të bëhet legalizimi i saj, por, ama, kërkesa asnjëherë nuk është e formës së fshehtë. Nëse kjo vazhdon edhe pas arritjes së nivelit të tryezave të të gjitha llojeve organizative, qoftë edhe ndërkombëtare, e në rastin tonë në tryezën ndëretnike, dhe veprohet me avazin e tipit “sekretist”, ose të “driblingjeve” sportive, paraqet një pubertizëm politik, formë vepruese e pa mundur për nivele të larta, madje në formën reale paraqet mjetin e punës, e jo qenien me vetëdije të vet, të cilën gjë në kohë demokracie mund ta mënjanojnë shumë faktorë, por mund ta ndryshojë vetëm Zoti.