[Problematiku]

Lexova në temën fjalë të urta dy fjal të urta që më lan përshtypje;

1. “Tani nuk janë fjalë të urta por të çmendura”

2. “Lehjeve nuk duhet pergjigjur me lehje”

Duke u nderlidhur me keto dy fjalë po e tregoj një mesele e ndarë ne dy pjesë.

Sadik Çaka

Pjesa parë
Shkon Sadik Çaka në një të pame, kur hyn mbrenda qka me pa plot oda burra (100 burra).
Si hyn mbrenda Sadik Çaka, futet arave, ju drejtohet të pranishmive me këto fjalë: “të gjithë këtyre burrave në këtë odë kështu e ko jau bëfsha perveç njënit”.
Asnjëni nga të pranishmit nuk reagon!
Kur u krye e pamja burrat duke u shpernda në grupe të vogla, po e pyesin njëni tjetrin, e pse nuk fole more burr po a ndëgjove se të shau Sadik Çaka, secili përgjigjej JO MUA NUK ME KA SHA, ai tha perveç njenit e ai njeni mund të jem unë, dhe kështu të gjith ata 100 burra u ndan shkuan në shtepi të veta duke thën jo nuk më shau mua pasi që tha perveç njenit!

Pjesa e dytë
Prap e nxën puna Sadik Çaken me dal në të pame, njejtë si në rastin e parë por në tjeter katund.
I kujtohet Sadik Çakës herën e parë nuk ja ktheu kush të shamen e ketë herë vendos mos më sha, mirëpo e ngacmon dreqi e nuk përmbahet dot pa shkretu diç, por ketë herë e zbut pak.
Si i vjen rendi me fol thot: “njenit qëtu në ketë odë kështu e ko ja bëfsha”, ata 100 vet, e secili vjen tuj u zie në veti edhe tuj mendue valla mue ma drejtoi atë të shame, njëni mendonte po unë ja kam pas da vaden para dy vitesh e për mua e pat, tjetri mendonte po po plaku jem i ka pas prish kollomoqin me gjo, tjetri mendonte po po unë nuk i kam shku me kosit në ver e per ata ma lëshoi mua, e kështu secili e gjen një arsye të dyshoj se e shamja ju drejtue atij dhe secili prej atyre 100 burrave e gjet veten të shar.

Qellimi im nuk ishte të ofendoj dikend këtu por mos te behemi si Sadik Çaka dhe as publik i grupit te dytë.