[Dr. Leone]

Fjalët e pista:



Profeti (a.s) nuk i ka dashur asnjëherë njerëzit që flisnin fjalë të pista. Njërëzit që flasin fjalë të pista nuk kanë moralin e Islamit në asnjë gjë.



Sharja dhe mallkimi:



Profeti (a.s) thotë: “Sharja e myslimanit është poshtërsi dhe vrasja e tij është mohim i Zotit”. Po ashtu ai thotë: “Nga gjynahet e madha është që njeriu të shajë prindërit e tij”. Shokët e tij, kur e dëgjuan i thanë se si ishte e mundur që njeriu të shante prindërit e tij. Ai u tha: “Kur shan ndonjëri babain e tjetrit, ai ka sharë babain e tij dhe kur shan nënën e tjetrit, ai shan nënën e tij”.

Gjithashtu nuk lejohet që njeriu të shajë jetën as erën apo shiun apo fenomenet e tjera të natyrës. Po ashtu as kafshët e as krijesat e tjera të Zotit sepse ato janë vepra të Zotit, ashtu siç është edhe njeriu vetë.





Poshtërimi:



Nuk lejohet gjithashtu që ta poshtërosh vëllain tënd mysliman për mangësitë që ai ka. Ndoshta Allahu i Madhëruar e mëshiron atë duke ia hequr ato mangësi dhe t’i hedh ato ty.



Marrja me fjalë pa dobi:



Allahu i Madhëruar thotë në Kur`an për shkaqet që i çuan banorët e zjarrit në të: ((Çfarë ju bëri ju të hyni në zjarr? Thanë sepse nuk faleshim dhe as nuk jepnim ushqim për të varfërit dhe merreshim me fjalë të kota)).

Gjithashtu Allahu i Madhëruar na ndalon që të qëndrojmë me ata që flasin fjalë të kota duke thënë: ((Nëse shikon njerëzit që diskutojnë duke përbuzur fenë, largohu prej tyre derisa të kalojnë në një diskutim tjetër dhe nëse shejtani të bën që ta harrosh këtë porosi atëherë kur të kujtohesh mos rri më me ata njerëz zullumqarë. Sigurisht që besimtarët nuk kanë gjynahe për ato veprime të shëmtuara të atyre, porse ky është përkujtim për ata që të jenë të ruajtur)).

Profeti (a.s) thotë: “Allahu i Madhëruar urren nga ju thashethemet, shpërdorimin e pasurisë dhe pyetjet e padobishme”.



Diskutimi për një gjë që nuk të intereson:



Profeti (a.s) thotë: “Prej shenjave të besimit të mirë të një njeriu është që të largohet nga ajo që nuk i intereson”.



Betimi në diçka tjetër veç Allahut:



Kush do të betohet, të mos betohet veçse për Allahun. Betimi për Allahun është shumë i rëndë, kështu që besimtari duhet të jetë i besueshëm edhe pa u betuar duke mos gënjyer kurrë. Besimtari në rast nevoje duhet të betohet vetëm për Allahun.