[Alima]

...




Sa larg udheton mendja ime ne keto momente .E rraskapitur nga kjo rruge qe te çon perpjete realiteit, e qe me ka mberthyer nga te gjitha anet …Ndaloj , me duhet te marr fryme , perndryshe zemra ime do ndalon se rrahuri …


Ne faqe ndiej lote te ngrohte , te cilet perpiqen te me bejne shoqeri , por edhe ata bien ne kundershtim me vetveten .E kjo gje kuptohet kur nje pike loti pershkon buzen time dhe aty kuptoj qe ata jane te hidhur …valle , perse ??? ….lote, perseri lote !
Hedhi shikimin perreth , por ç’te shikoi ?!
Nje dhome e zbrazet , ne tryez nje vazo me lule …me duket sikur mi ka ngulur syte ne nje menyre te atille qe me bene te besoi se ndien meshire per mua …Nje dritare gjysme e hapur para se ciles valviten perdet me lehtesi .E humbas fillin per nje moment dhe …..papritmas gjej veten ne reren e detit te qete blu … flladi me pergedhele .Kjo me qeteson, me bene te ndihem tjeter njeri.Nuk me pelqen kjo gje, sepse une nuk dua te jeme tjeter njeri , per vete faktin se duhet te perballem me te verteten , me ate çka eshte dhe te mos tregohem frikacake .Ne kete imagjinate, qenia ime ndesh mijera fetyra njerezish , por askush nuk i bene pershtypje , asnje veshtrim si hyne ne sy .Kerkoj diçka tjeter , diçka te barazvlefshme me dike …Kerkoj ata sy me te cilet dua te shikoj boten ne nje kendveshtrim ndryshe .Me ata sy ndjehem e lire per te perftyruar edhe gjene me te paduksheme . I dua ata sy , qe per fatin tim te keq s’po duken askund.
Ku mund te jene ? Mos ndoshta po fshiheshin nga une ? S'di çfar te mendoi me pare.
Ai ka nje fetyre te atille qe me jepe fuqine ta dalloj edhe midis miliona fetyrash . Dhe,ne kete mori fetyrash , reres dhe detit te qete ,pernjehere te gjithe qe na rrethoin , u shendrruan ne vale deti dhe rere te ngrohte , mbetem vetem une e ai …ndersa sillja ndermend keto detaje , vija re qe malli per te ishte i pafund , i papershkrueshem …me kishte kthyer ne qenien e tij , dhe as kesaj nuk ja kisha frike .Te pakten ka nje te vertet te bukur ne gjithe keto dhimbje shpirti .... e verteta per nje dashuri qe nuk do shuhet kurr ….dhe prap, mbetet vetem dashuri - nje flukse gjigande e cila te mbeshtjelle dhe te mbrone nga nje bote e cila eshte paksa ndryshe , ndoshta nga nje bote disi me e ndrydhur .Mbrenda asaj flukse mbizoteron paqja, lumturia,mirekuptimi . E lehte per tu imagjinuar, ha???.... eeh , sa e veshtire per ta perjetuar .Kur je e mbeshtjellur nga ajo flukse mendon se po perjeton vete parajsen , por ajo parajse mendohet te jete ne toke .
Çdo gje qe ka nje fillim , ka edhe nje mbarim …e ky ishte paksa i shpejt e i befasishem.
Teksa mundohem te kthehem perseri ne ate gjendje aq qetesuese, kuptova qe gjithçka ishte pjese e nje bote ne te cilen vepronte inkoshienca …dhe ne kete pike njeriu zbulon se ke qene pre e hipnotizimit te ndjenjave e emocioneve te paafta per tu bere pjese e botes ne te cilen jetojme ... çdo gje ka nje infinit, shpeshhere edhe te padukshem, dhe ate , vetem deri sa te arrin tek fundi, ne infinit …eh pra , kjo eshte as me pak ,as me shume -Dashuria -


.