[hasanmehmeti]

3-Skënderbeu ka vlerën dhe meritën se është krijues i miqësisë së
popullit shqiptar me popujt e tjerë të Ballkanit, me sllavët para së
gjithash me serbët, malazezët, bullgarët dhe me grekët, përmes
kërkesave për aleanca kundër Perandorisë Osmane, përmes shembullit
të vet dhënë këtyre popujve për luftën çlirimtare, përmes frymëzimit
dhe nxitjes së besimit në mundësinë e thyerjes e të fitores kundër
Perandorisë Osmane etj.
Kjo miqësi dhe admirim për Skënderbeun shfaqet në këngët popullore që i kanë kushtuar popujt e Ballkanit dhe në vlerësimin që i bënin udhëheqësit ballkanikë rolit të
Skënderbeut në planet e tyre politike. Kjo miqësi e forcuar nga
Skënderbeu është vazhduar në luftërat e mëvonshme të përbashkëta të
shqiptarëve dhe ka qenë bazë e bashkëpunimit të shqiptarëve me
serbët dhe grekët kundër "armikut të përbashkët" deri në ditët tona.

Edhe ndaj këtij argumenti janë bërë vërejtje të rëndësishme.

Së pari, gatishmëria dhe përpjekjet e Skënderbeut për të bashkëpunuar me
udhëheqësit politikë sllavë, para së gjithash serbë dhe udhëheqësit
politikë grekë, nuk e kanë bërë politikën serbe e greke miqësore
ndaj shqiptarëve në asnjë periudhë dhe për asnjë ngjarje.

Së dyti, me bashkëpunimin e tij me serbët dhe grekët, Skënderbeu ndikoi në
krijimin e një tradite të bashkëpunimit të politikanëve të mëvonshëm
shqiptarë me politikanët serbë dhe grekë kundër "armikut të
përbashkët" që përgjithësisht përfundonin në humbje të shqiptarëve
në kuptimin e nënshtrimit të politikës shqiptare ndaj asaj serbe
dhe greke që mbetën armiqësore.

Së treti, përpjekja për të ndarë konceptim "miqësi mes popujsh" nga "miqësi mes politikanësh" të popujve të ndryshëm nuk ka vlerë, sepse ajo që quhet "miqësi mes
popujve" në fakt është "miqësi" ose bashkëpunim mes politikanëve.
Për të bërë të vlefshëm dallimin ndërmjet termit "miqësi mes
popujsh" nga termi "miqësi mes politikanësh" , duhen treguar raste
kur politikanët shqiptarë ishin kundër bashkëpunimit me
politikanët serbë dhe grekë ndërsa populli kërkonte bashkëpunim dhe
bënte presion mbi politikanët për bashkëpunim. Mirëpo si rregull
konstatohen vetëm raste të kundërta, kur politikanët kanë qenë për
bashkëpunim dhe popujt kundër bashkëpunimit, kur pjesë të popullit
shqiptar kritikojnë politikanët e vetë pse bashkëpunojmë me serbët
dhe grekët dhe pjesë të popujve serb dhe grek kritikojnë
politikanët e vetë pse bashkëpunojnë me shqiptarët. Po ashtu, raste të
bashkëpunimit mes pjesëve të popujve fqinjë konstatohen vetëm kur
përfundonin miqësitë mes politikanëve. Për këtë nuk ka rëndësi nëse
popujt kanë qenë të manipuluar nga politikanët, sepse me manipulim
nga politikanët mund të shpjegohen njëlloj edhe armiqësitë, edhe
miqësitë mes popujve fqinjë (bashkëpunimi mund të jetë në fakt
manipulimi i një popullsie për interesa bashkëpunimi të elitave
politike) dhe sepse, manipulimi nuk e ndryshon faktin se popujt
kishin miqësi kur kishin miqësi politikanët dhe armiqësi kur kishin
miqësi politikanët. Prandaj, ajo që është quajtur "miqësi mes
popujve fqinjë" është miqësi e politikanëve shqiptarë me politikanët
serbë dhe grekë dhe Skënderbeu është i rëndësishëm në krijimin e
traditës së bashkëpunimit të krerëve dhe politikanëve shqiptarë me
serbët dhe grekët e jo i miqësisë ndërmjet popujve të Ballkanit.

Së katërti, "miqësia me popujt e Ballkanit" ka qenë arsye e
armiqësimit në radhët e vetë shqiptarëve, sepse ata shqiptarë që vuanin nga
sundimi serb me të cilët bashkëpunonte Skënderbeu e shikon me
revoltë vetë këtë udhëheqës dhe shqiptarët që e mbështesnin.
Prirja e Skënderbeut për miqësi dhe aleanca politike përveç me sundimtarin
serb të Bosnjes edhe me sundimtarin serb të Kosovës, despotin Gj.
Brankoviç ka qenë shkak i armiqësisë së popullsisë shqiptare që
vuante terror nën sundimin e Brankoviçit ndaj Skënderbeut.

Po ashtu, edhe princa dhe udhëheqës të rëndësishëm si Dukagjinasit u vunë
kundër Skënderbeut për shkak të miqësisë së tij me serbët.
Territoret e Dukagjinasve kufizoheshin me territoret shqiptare të sunduara nga
Brankoviçi dhe aleati politik I Skënderbeut që shfaroste shqiptarët
në principatën e vetë (Kosova) dhe nga kjo fqinjësi, ndërmjet
Dukagjinasve dhe Brankoviçit kishte konflikte.
Mbështetja e Dukagjinasve nga popullsia dhe kundërshtimi i Skënderbeut për arsye
të miqësisë së tij me Brakoviçin kanë bërë që në traditën popullore
në Krujë e sipër të jetojë Lekë Dukagjini, ndërsa Skënderbeu është
dërguar vonë nëpërmjet sistemit arsimor në popullsi, kurse në
kujtesën popullore dhe në odën tradicionale shqiptare ka qenë i
harruar.
-Në këtë argument po të pyetet se pse e "tradhëtuan"
Dukagjinasit Skënderbeun,???
-Përgjigja është se Skënderbeu i kishte tradhëtuar më parë duke lidhur miqësi me armikun kryesor të tyre, me serbët dhe Gj. Brankoviçin. Sipas këtij argumenti Dukagjinasit
përfaqësojnë politikën e armiqësisë me serbët, Skënderbeu të
bashkëpunimit me serbët.


vazhdojme me piken 4-Skënderbeu është shëmbëlltyra e luftës së një populli për liri dhe
pavarësi.