Codex

Pse është vonuar fitorja në Siri?!
Kjo është pyetje që ndoshta i imponohet një numri të madh të muslimanëve atëherë kur shohin nëpërmjet mediave gjendjen në cilën gjenden vëllezërit dhe motrat tona në Siri.

Duke filluar nga vrasjet masovike, masakrat në të cilat nuk kursehen as fëmijët as gratë as të moshuarit, dhe ja është zgjatur kjo gjendje më se një vit e gjysmë prej kur populli i Sirisë bëhet i torturuar dhe i shtypur nga ana e tagutit të Sirisë.
Për atë, ndoshta shpesh herë shtohet dhe imponohet pyetja: Pse fitorja vonohet në Siri?! Edhe pse ajo është duke ardhur.
Së pari, ata të cilët e parashtrojnë këtë pyetje, i themi se pyetja nuk është me vend, por pyetja duhet të riformulohet. Për shkak se ne fitoren, suksesin dhe shpëtimin e masim me definicionin e sheriatit.
Tek ne fitorja, suksesi është ajo që Allahu e quan sukses. Kurse çka është ajo që Allahu, xhele ue ala, e quan sukses? Cili ajet e definon suksesin dhe fitoren? Ato janë fjalët e Allahut: “Ai i cili do të jetë larg nga zjarri dhe futet në xhennet, i tilli ka korrur sukses”.
Ky pra është sukses tek ummeti i Muhammedit, salallahu alejhi ue sellem.
Për atë, ata të cilët do të mbyten kurse janë mumina dhe besimtarë në Siri, duke e mbrojtur fenë e tyre, duke e mbrojtur vendlindjen e tyre, familjen e tyre dhe pasurin e tyre, të tillët inshaAllahu teala, i kanë realizuar fjalët e të Lartëmadhëruarit.
Për atë, fitorja lind çdo ditë në Siri. Ajo po rritet çdo ditë.
Shikoni se çka thotë Allahu për ata të cilët janë hedhur në hendeqe pasi janë hapur dhe janë ndezur me zjarr, dhe pastaj janë hedhur në zjarr, çfarë thotë Allahu, xhele ue ala për ata?
Thotë i Lartësuari: “Ata që besuan dhe bën vepra të mira, ata kanë xhennete nën të cilët burojnë lumenj, ai është sukses më i madh”. (Buruxh-11)
Do të thotë, edhe pse çka u ndodhi këtyre njerëzve, edhe pse mizorisht u torturuan dhe u mbytën (As-habul Buruxh), Allahu thotë për ta se kanë arritur FEUZUL KEBIR- Sukses të madh.
Gjithashtu shohim në hadithin e të Dërguarit, salallahu alejhi ue sellem, që transmeton Buhariju, se një nga as-habët e të Dërguarit, salallahu alejhi ue sellem, atëherë kur ishte plagosur në luftën e Uhudit, ishte goditur prapa shpine ashtu që shtiza i kishte dalë në gjoks përpara. Dhe ky as-hab, radiAllahu anhu, e mori gjakun e tij dhe e fërkoi fytyrën dhe tha: “Fustu ue Rabil Kabe - Korra sukses-fitova pasha Zotin e Qabes”.
Pra, ta riformulojmë pyetjen dhe të themi: “Pse zgjati kjo sprovë në të cilën gjenden vëllezërit dhe motrat tona në Siri? Jo, pse u vonua fitorja? Sepse, fitorja po lind çdo ditë atëherë kur besimtari dhe besimtarja nga Siria vdesin me iman, kjo për ta është sukses, e njëkohësisht edhe për ummetin e Muhammedit, salallahu alejhi ue sellem.
Atëherë, pse zgjatë kjo sprovë, kjo bela në të cilën gjendet ummeti i Muhammedit, salallahu alejhi ue sellem, në përgjithësi kurse në veçanti vëllezërit tanë dhe motrat tona në Siri?
Shkaku i parë, është për shkak se i Lartësuari thotë: “Unë nuk i krijova xhinët dhe njerëzit pos që të më adhurojnë Mua”.
Nga format e adhurimit është edhe ajo se do të jesh i sprovuar në rrugën e Allahut. Të bësh durim, të durosh problemet dhe ndoshta do të mbytesh në rrugën e Allahut.
Për atë, ajo çka po ndodhë në Siri, nuk është përjashtim nga kjo rregull, por kjo është nga thelbi i këtij rregulli mbi të cilin flet Allahu i Lartësuar, e ajo është se Allahu na krijoji që ti robërojmë Allahut, xhele ue ala, kurse nga aspektet e robërimit Atij është edhe ajo që të sprovohemi ne rrugën e Allahut
Allahu, xhele ue ala, nuk na krijoi vetëm të hamë dhe të pimë në këtë botë, e të flemë, dhe në fund të vdesim. Për fat të keq kjo është fakti se shpesh herë e harrojmë këtë në jetën e kësaj bote në luftën me këtë botë, dhe kuptojmë se ne jemi në këtë botë vetëm sa për të ngrënë, për të pirë dhe për të fjetur dhe në fund do të vdesim. Jo, nuk është ashtu.
Thotë Allahu: “A menduan njerëzit të thonë: “ne kemi besuar, e të mos vihen në sprovë? Ne i sprovuam ata që ishin para tyre, ashtu që Allahu ti dallojë ata që e thanë të vërtetën e do ti dallojë edhe gënjeshtarët.” (Ankebut- 2-3
Do të thotë, ky është thelbi, të jemi të sprovuar në këtë botë, e nuk është thelbi, që në këtë botë të hamë dhe të pimë, të jemi të shëndosh dhe të sigurt, të mos dëmtohet pasuria jonë e kështu me radhë dhe aspak mos të vihemi në sprovë nga Allahu.
Është zgjatur kjo sprovë në Siri, shkaku se inshaAllahu teala, Allahu është duke u përgatitur shpërblim të madh. Thotë i Dërguari, salallahu alejhi ue sellem: “Dije se fitorja vije me durim”.
Nuk ka dyshim se banorët e Shamit kanë bërë durim të madh në këtë sprovë të madhe.
Tokat e tjera arabe që i përfshiu revolucioni arab apo pranvera arabe, kemi parë se kjo sprovë nuk ka zgjatur aq sa është duke zgjatur në Siri. Kanë zgjatur pak nëse krahasohet gjendja e Tunizisë, Egjiptit pastaj edhe Libisë. Kur krahasohet gjendja e këtyre me gjendjen e Shamit, shohim se revolucioni i tyre ka qen relativisht i shkurtër. Për atë edhe frytet kanë qen të shkurtra, të zhytura me atë çfarë Sherijati i Allahut është i pastër nga ato.
Derisa në anën tjetër shohim se gjendja në Siri, kjo sprovë, është zgjatur e që është, inshaAllahu tela, argument se i Lartësuari është duke i përgatitur banorët e Shamit, InshaAllahu teala, për Hilafet El-xhedide- Hilafet të ri, për të cilin gjithsesi muslimanët janë duke pritur gjatë.
Ju kujtohet hadithi i të Dërguarit, salallahu alejhi ue sellem, ku thotë se do të jetë një ushtri në Irak dhe një ushtri në Jemen dhe një ushtri në Sham. Kur e pyetën të Dërguarin, salallahu alejhi ue sellem, cilës ushtri ti bashkëngjitemi, i Dërguari, salallahu alejhi ue sellem, u tha që t’i bashkëngjiteni ushtrisë së Shamit.
A nuk flet ky hadith thjeshtë për situatën që gjendemi ne sot?
Ushtria në Irak, ushtria në Jemen dhe ushtria në Sham. Që të tri ushtritë luftojnë për ngritjen e fjalës së Allahut dhe për themelimin e Sheriatit, pasi qe u ndërpre hilafeti para më shumë se një qind vite.
I Lartësuari, xhele ue ala, jep fitore atëherë kur të arrihet deri tek përulësia, dobësia. Atëherë vije fitorja nga Allahu i Lartësuar. Shikoni se çka thotë Allahu për beni Israilët, të cilët e dimë se në çfarë sprova kaluan prej anës së faraonit. Allahu e përshkruan gjendjen e tyre me faraonin, duke thënë: ”...Vrau fëmijët e tyre”. Faraoni ua vriste fëmijët e tyre meshkuj kurse ua linte femrat e tyre
Allahu, xhele ue ala, nuk u dha fitore deri se nuk u erdhi gjendja e vështir.
“Me të vërtetë, faraoni ka ngritur kokën lart në tokë, e popullin e saj e grupëzuar dhe një grup prej tyre e shtyp, ashtu që djemtë e tyre ua mbyt, e gratë e tyre ua lë të jetojnë. Vërtet, ai ishte prej më shkatërrimtarëve. E Ne duam t'i lartësojmë ata që u shtypën në tokë, t'i bëjmë udhëheqës dhe t'i bëjmë trashëgues. Dhe atyre t'u japim pushtet në tokë, e faraonit, Hamanit dhe ushtrisë së këtyre dyve t'ua tregojmë atë që i ruheshin (ia kishin frikën)”.(Kasas- 4-6)
Do të thotë, fitorja gjithsesi vjen pas dobësisë, pasi arrin mbizotërimi i pabesimtarëve dhe muslimanët gjenden në situatë të vështir, atëherë kur Allahu, xhele ue ala, i sjellë mulsimanët në atë gjendje, kjo është argument, inshaAllahu teala, se Allahu dëshiron që ummetin e Muhammedit, salallahu alejhu ue selem, ta bëj udhëheqës në tokë.
Shikoni gjithashtu, shembullin e Bedrit, “Allahu ju ndihmoj në Bedër kur ju ishit të përulur”.
Dhe Allahu u dha fitore.
Kurse shikoni në anën tjetër se çka thotë Allahu në luftën e Hunejnit, atëherë kur disa nga muslimanët i mashtroi numri i tyre i madh, dhe thanë se sot nuk do të jen të mposhtur shkaku i numrit të tyre të madh.