[Albanam]

Nuk ka prind që nuk e do apo që urren fëmijun e vet. Së paku jo njeriu mentalisht i shëndoshë. Madje edhe atëherë kur ai zgjedh “metodat e dhunshme të edukimit”, ai këtë e bën “nga dashuria” që ndien për të, gjegjësisht “për të mirën e tij”.
Problemi me prindërit nga mjedisi ynë dhe familjet tona qëndron në gabimet që ne jemi të prirë t’i bëjmë gjatë periudhës kohore sa jemi të preokupuar me fëmijë para këmbëve tona, në rend të parë kur ata janë në moshë më të re, gjithsesi para arritjes së fazës adoleshente.
Gabimet gjatë edukimit të fëmijëve paraqiten në forma të shumta dhe të llojllojshme. Kurse këto, detyrimisht, rezultojnë me pasoja të këqija për fëmijët tanë.

Si disa nga gabimet më të shpeshta me këtë rast dua të potencoj:

- Edukimi i fëmijëve përmes rrugës së frikësimit dhe kërcënimit

Sa është i pranishëm ky fenomen nëpër familjet tona!
Çdoherë kur fëmija i vogël qanë, disa prindër fillojnë ta frikësojnë atë me errësirën, shtrigën, djallin, vdekjen, varrin e të ngjashme.
Disa të tjerë imitojnë zëra të tmerrshëm e lemeritës.
Ndërsa disa i frikësojnë fëmijët e vet me “fqiun e keq”, mësuesin, mjekun, etj.
E gjithë kjo te fëmijët shkakton frikë të madhe nga dukuritë dhe fenomenet e përmendur më lartë, jo rrallë edhe trauma të paparashikuara, situata të rënda psikotike.


- Paniku i prindërve pa nevojë

A keni parë si reagojnë disa prindër tanë kur fëmija i tyre lëndohet gjatë rënies në tokë, me thikë ose në ndonjë mënyre tjetër, e nga ai lëndim fillon t’i rrjedh gjak nga trupi? Në atë moment, në vend që prindërit të mbizotërojnë me situatën dhe me qetësi t’i buzëqeshin fëmijës së tyre, duke ia bërë në atë mënyrë me dije se lëndimi në fjalë nuk është asgjë e tmerrshme dhe e keqe, e me këtë ta qetësojnë dhe përforcojnë fëmijën e vet, ata, për fat të keq, fillojnë të kërcejnë si pa kokë, të bërtasin e të humbin orientimin, duke kërkuar fasha, ndihmën e shpejtë e të ngjashme.
E gjithë kjo, për fat të keq, rezulton vetëm me rritjen e frikës dhe të qajturit tek fëmijët edhe ashtu të lënduar, dhe i shtynë që ata çdoherë të frikohen kur shohin gjak ose kur ndiejnë dhimbje.


- Ashpërsia dhe “dora e fortë” ndaj fëmijëve më shumë seç është e nevojshme

Është edhe ky njëri nga gabimet e mëdha të cilët paraqiten te prindërit të cilët anojnë nga rrahja e fëmijës të tyre me të rëna të rënda. “Humbja e kontrollit” gjatë kësaj mënyrë të “edukimit” të fëmijëve është poashtu një rast jo i rrallë që haset te prindërit e frustuar të kohëve tona.
E kur kësaj t’i shtohet edhe tallja dhe përqeshja e fëmijëve që shpeshherë shkon me të rrahurit, si dhe qortimi i rëndë, bërtitja dhe emërtimi i tyre me emra dhe llagape të këqija...


- Kryerja e veprave të urrejtura para fëmijëve

Prindërit shpeshherë nuk mbajnë llogari për veprat jo të hijshme që i bëjnë para fëmijëve të tyre.
Fëmijët nuk janë në gjendje të bëjnë dallimin e të mirës dhe të keqes, kështu ata që nga mosha më e re i infektojmë me vese të liga.
Këtu kam parasysh konsumimin e duhanit dhe alkoolit, dëgjimin e muzikës së neveritshme dhe këngëve me porosi dhe fjalë të ndyta, shikimin e filmave me përmbajtje të pamoralshme, përdorjen e fjalorit të ndytë në bisedat tona, grindjen e bashkëshortëve para fëmijëve, daljen e shpeshtë e nënës pa nevojë nga shtëpia etj.


- Fryerja e cilësive të këqija të fëmijëve

Ju mund të shihni edhe prindër të cilët i kritikojnë fëmijët e tyre për gjithçka dhe për çdo vendim të cilin e marrin ata vetë. Që fatkeqësia të jetë edhe më e madhe, ata fëmijëve të tyre nuk u shprehin as një shkëndijë të besimit, e sidomos të miratimit dhe krenarisë me ta.
Këta prindër krijojnë fotografi të superioritetit dhe paarritshmërisë së prindërit te fëmijët e tyre, gjë që shkakton gjendje të rëndë emocionale te këta fëmijë, të cilët rriten me ndjenjën e inferioritetin se asnjëherë nuk do të mund të bëhen sikur prindërit e tyre.
Nuk do të ishte keq që këta prindër ndonjëherë t’i mbyllin sytë për lëshimet, gabimet dhe mangësitë e fëmijëve të tyre, e madje të bëjnë përpjekje t’i inkurarojnë dhe përmbajnë në aktivitetet dhe vendimet që ata marrin...
[/b]