[Albanam]

Përballë kategorisë së prindërve që përmenda në postimin paraprak, gjendet lloji i prindërve që dështojnë në edukimin e fëmijëve të tyre për shkak të "lirisë" së tepruar dhe "tolerancës" së gabuar që jorrallë u ofrohet fëmijëve tanë.
Kjo më së shpeshti vërehet në mënyrat vijuese:

Edukimi i fëmijëve përmes mendjelehtësisë dhe “gjuhës së gjatë”

Shumica e prindërive ndihen krenarë dhe të kënaqur kur shohin se si fëmija i tyre ashpër dhe me arrogancë u përgjigjet njerëzve të tjerë, që jo rrallëherë është e përcjellur edhe me sharje dhe fjalë të këqija nga ana e fëmijës.
Për fat të keq, një numër i madh i prindërve të këtyre fëmijëve, në vend se të marrin qëndrim energjik dhe menjëherë t’ia ndërpresin këto vese të shëmtuara, sjelljen e këtillë të fëmijëve të tyre e shohin me miratim, e që fatkeqësia të jetë edhe më e madhe, këtë sjellje të fëmijëve të tyre e konsiderojnë si “trimëri”.


Mësimi i fëmijëve në jetë të komoditetit, bollëkut, luksit dhe dëfrimit

Fëmijët që rriten në këto familje detyrimisht rriten dhe bëhen “përtacë” të mëdhenj, të shfrenuar dhe mendjemëdhenj. Duke e vazhduar traditën që nga fëmijëria, fëmijët e këtillë edhe kur rriten do t’i interesojnë vetëm kënaqja dhe komoditeti i tyre e asgjë më shumë.
Të gjitha çështjet e shoqërisë dhe të jetës shoqërore u interesojnë vetëm aq sa e shohin veten dhe interesin e tyre personal në gjithë këtë.


Mundësimi i fëmijëve për gjithçka që dëshirojnë dhe kërkojnë

Disa prindër u mundësojnë fëmijëve të tyre absolutisht çdo gjë që ata e kërkojnë, pa kurrfarë përjashtimi.
Prindërit e këtillë i vënë në disponim të gjitha mundësitë e tyre financiare në realizimin e dëshirave të kërkesave të fëmijëve të tyre.
Në këtë mënyrë pa kontrollë harxhojnë sasi të mëdha të hollash duke i deponuar në pothuajse asgjë.


Përmbushja e dëshirave të fëmijëve për shkak të qajtjes së tyre para prindërve

Shpeshherë ndodh që fëmija të kërkojë diçka nga prindërit, e kur ata këtë e refuzojnë, ai fillon të qajë me zë të larë, që në atë mënyrë ta arrijë qëllimin e vet.
Prindërve, normalisht, ajo e qajtur shumë shpejt u bezdiset dhe nxitojnë që t’ia plotësojnë “dëshirën” fëmijës së vet, qoftë për shkak se u ka ardhur keq dhe kanë ndjerë mëshirë për të, qoftë thjesht që ta qetësojnë dhe të “shpëtojnë” nga të qajturit e tij.
Ky është njëri nga gabimet më të rrezikshme gjatë edukimit të fëmijëve, dhe i njëjti padyshim se rezulton me dobësimin e shpirtit dhe të personalitetit tek fëmijët.

P.S.
Kërkoj falje për postimin e dyfishtë, por herën e parë doli me disa mangësi. Shpresoj për mirëkuptim.

Me respekt,
Albanam