TE PORTAT E ZEMRĖS
Loēka ime e vuajtur, Ti mall i pėrndritur,
Uratė hyjnore mbėshtjellė me pėrgjėrime,
Me krahėt engjullor nga qielli ke zbritur,
Te portat e mbyllura tė zemrės sime.
Unė heshtem pa frymė, nuk ndjehem i gjallė,
Rėnduar nga pesha e trokėllimės nė derė
I etur pėr njė puthje, vetėm pėr njė fjalė,
Jam dimėr i acartė, apo jam pranverė?
E ndjej ardhjen tėnde si dhuratė tė Zotit,
Si kristal i bardhė, nė pikėn e lotit.
__________________
Ėshtė shpėrfillje e kėsaj bote
tė ikėsh nga ikja jote...
|