[Albanian eX|PerT]

Drejt lartësirave

Fotografi të ambicieve të larta dhe vendosmërisë së vërtetë të selefit

Në rrugën tonë drejt lartësirave duhet të kemi nozull, i cili na ndihmon për ta kaluar këtë rrugë dhe për të arritur në qëllimin e kërkuar…
Nozulli ynë në këtë rrugë është vendosmëria e vërtetë, ambicia e lartë dhe drejtimi kah All-llahu me përplot dashuri, mallëngjim dhe sinqeritet.
Muslimanët e parë, selefus-salihu, ato gjenerata të arta, i kanë poseduar të gjitha këto vlera, vendosmëria e tyre i ka shtyrë të ngjiten në hapësirat e adhurimit dhe të ç'vishen nga përtesa, pasiviteti dhe ambicia e ultë, ata i janë drejtuar All-llahut me zemra të përulura, kalojnë nga një stacion të adhurimit në tjetrin, marrin hise në secilën vepër, sepse e dinin se janë në mejdan të garës, kurse jeta e tyre është koha e kësaj gare, nëse e humbin ymrin e tyre, ata do të humbnin e nëse e shfrytëzojnë ata do të fitojnë.

Realiteti i ynë i hidhur

Nëse ajo që treguam më lartë përshkruan përpjekjen e muslimanëve të parë, selefus-salih, vendosmërinë dhe ambiciet e tyre, fotografitë tona tregojnë prapambeturin tonë nga pozita e të parëve në mejdanin e adhurimit, respektove dhe drejtimit kah All-llahu.
Ne, pa dyshim, e dëshirojmë mirësinë, e dëshirojmë shpëtimin, e dëshirojmë fitimin e xhenetit dhe shpëtimin nga zjarri i xhenetit, mirëpo këto lartësira a mund të arrihen vetëm me dëshirë dhe shpresë?
Ku janë veprat e mira?
Ku është flijimi dhe sakrifica për Islamin?
Ku është përpjekja, përvjelja e krahëve dhe orientimi i vërtetë?
Ku është dhënia përparësi interesit të xhematit dhe metit para interesit personal dhe parcial?
All-llahu, azze ve xhel-le, në Kur'an thotë:
﴿وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُوراً﴾ [الاسراء:19] .
"E kush e ka për qëllim botën tjetër, duke qenë ai besimtar, përpiqet për të ashtu si i takon asaj, angazhimi i tyre do të jetë i pranishëm (te Zoti)". (El-Isra: 19).
Pra, arritja e lartësirave nuk mund të ndodh vetëm me dëshira dhe shpresë, por me:
﴿وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ﴾
"... duke qenë ai besimtar, përpiqet për të ashtu si i takon asaj...".
Besimi dhe veprat e mira janë të pandarë, kurse shpresat e kota janë kapitali i të falimentuarve.

Dobësimi i vendosmërisë

Ti, vëllai im i dashur, mund të parashtrosh pyetjen: pse njeriu nuk mjaftohet me shpresa për çështjet e dynjasë, por punon dhe përpiqet, sepse e di se nëse nuk vepron kështu, nuk do të arrin asgjë nga ajo që ka shpresuar?! Mirëpo nëse shpreson kënaqësinë e All-llahut, Mëshirën dhe Faljen e Tij, fitimin e xhenetit dhe shpëtimin nga zjarr, ai nuk punon për to, por mjaftohet me shpresat e kota?! Shpresat e tija janë në një kodër e veprat e tija në kodër tjetër!
Cili është sekreti që njerëzit punojnë për dynja dhe braktisin veprimin për ahiret?
Shumë njerëz, edhe pse janë të mirë, atyreve u mungon vendosmëria e vërtetë, e cila i aftëson që të perceptojnë ato projekte të të mirës që i synojnë. Krijohen shumë pengesa mes tyre dhe realizimit të këtyre detyrave, prej tyre është: koprracia, frika, prolongimi, shpresa e madhe, mendimi i keq, dhe shumë shkaqe tjera, të cilat projektet e të mirës i bëjnë vetëm ëndrra që i përcjellin njerëzit, të cilët vazhdojnë në këtë gjendje. Domethënë pasiv dhe me mungesë vendosmërie.

Roli i shejtanit

Shejtani luan rol shumë dinak në pasivizimin e besimtarëve nga arritja e çdo vlere.
 Nëse është vepër që ka të bëjë me shpenzimin në rrugë të All-llahut, azze ve xhel-le, atëherë ai ia kujton varfërinë, numrin e anëtarëve të familjes, harxhimin e pasurisë, kërkesat e shumta dhe vazhdon ti hedhë dyshime derisa ta ndal nga shpenzimi.
 Nëse është vepër që ka të bëjë me xhihadin, ia kujton dynjanë, stolitë e saja, gjendjen e fëmijëve pas tij, mundësinë e rënies në sprovë nga shkëlqimi i shpatave, dhe vazhdon në këtë mënyrë derisa ta zmbraps dhe ta braktis përkrahjen dhe ndihmimin e fesë.
 Nëse është ndonjë vepër që ka të bëjë me adhurime, ia stolis përtesën, dëshirën për rehati, i jep përparësi ç'lodhjes para lodhjes në adhurime, etj.
Enes ibën Maliku, radijallahu anhu, rrëfen se Pejgamberi, sal-lall-llahu alejhi ve sel-lem, ka thënë:
(( يعقد الشيطان على قافية رأس أحدكم إذا هو نام ثلاث عقد، يضرب على مكان كل عقدة: عليك ليل طويل فارقُدْ ، فإن استيقظ فذكر الله انحلت عقدة ، فإن توضأ انحلت عقدة ، فإن صلى انحلت عقده كلُّها، فأصبح نشيطاً طيب النفس، وإلا أصبح خبيث النفس كسلان)) [ متفق عليه ]. "Shejtani lidh nyje te koka e secilit prej jush kur të bie në gjumë dhe te çdo nyje thotë: ke natë të gjatë, fli. E nëse zgjohet dhe përmend All-llahun, i zgjidhet një nyjë, e nëse merr abdest i zgjidhet edhe një nyje, e nëse falet i zgjidhet edhe nyja e fundit, atëherë gdhin shpirtmirë dhe aktiv, përndryshe shndërrohet në shpirtkeq dhe dembel". (Buhariu dhe Muslimi).

Vazhdon