NDARJEN QE NUK E PRANOJ DOT
(kjo poezi i kushtohet njeriut me te dashur dhe me te nderuar qe kisha)
Kete diet kur qielli pikonte shi
fluturoja mbi rete e bardhe si bore,
te mberri ne Token time-ne Dardani
qe nje shekulli jete t'i ve nje Kurore.
Bredhja mbi Europe e s'e shihnja kund,
nje mure resh ne mes ne sot n'a ndane
-dukej sikur gjithecka sot mori fund
sikur me kete Shekull asnjehere s'u pame.
Kishim ndejur bashk tash e pesedhjet vite
ne varferi,ne lufte por edhe ne gezime
tash me dhembje po , por edhe krenar
pere kete Njeri-Shekull rri e pres ngushllime.
Ne prehrin e Lokes rri qe t'a mesheh lotin,
qe me force mundohet dhimbjen me e mund,
me sy kerkoj Plisin qe ishte ne mes nesh,
pa gjete force te pajtohem se ai s'eshte askund.