[Albanian eX|PerT]

Bija ime!

Nëse njeriu fillon t’i regjistrojë punët e rëndësishme në jetën e vet, do t’i bëhet një listë shumë e gjatë. Mirëpo, nëse fillon t’i renditë sipas rëndësisë dhe përparësisë, sigurisht në krye të listës do të jenë fëmijët dhe familja e tij. Ata janë më të shtrenjtë se rehatia e tij, se pasuria e tij, se kërkesat dhe epshet e tij, madje janë më të shtrenjtë edhe se të gjitha obligimet tjera në këtë dunja. Argument për këtë, bija ime, është fakti se kur i sëmuret ndonjë fëmijë, ai mbetet pa gjumë, ndoshta udhëton prej një vend në tjetrin, harxhon prej pasurisë së vet, bile nëse nuk ka ndoshta merr edhe borxh, vetëm e vetëm t’i shërohet fëmija.

Andaj, ai kur bisedon me fëminë e vet ose kur e këshillon është shumë i sinqertë. Më parë është thënë: "vëzhguesi nuk e gënjen familjen e vet".

Bija ime!


ثshtë duke më habitur realiteti i sotëm i një vajze muslimane. Kjo vajzë jeton një konflikt të vazhdueshëm. Nga njëra anë dëgjon zërin e fëlliqur i cili e thërret në çveshje, në flakjen e nderit, kurse nga ana tjetër dëgjon zërin e sinqertë i cili e dridh nga brenda me një dridhje të madhe, duke i thënë: "ndal, ku je duke shkuar?". Kjo është rruga e lajthitjes dhe devijimit dhe dera e shkatërrimit. Kështu kundërshtohen këta zëre mes veti para veshëve të saj dhe i turbullohet mendja.


Bija ime!


Le të jemi të hapur ndaj njëri tjetrit aq sa na lejon sheriati dhe të qartë me një qartësi të qendisur me turp dhe nderë, që kështu të bëjmë një hap drejt përmirësimit dhe një lëvizje drejt reformës.


Të qëndrojmë larg nga emocionet dhe mashtrimet e saja. Nëse kjo vajzë që ka marëdhënie të ndaluara është e logjikshme dhe ia parashtron vetes një sërë pyetjesh të këtilla,si: ç’don prej meje ky djalosh?; çka e shtynë këtë djalosh të ketë marëdhënie me mua?; vallë, çka u thotë shokëve të vet kur takohet me to?; apo, me çfarë gjuhe bisedojnë për mua?


Unë jam i bindur, bija ime, se nëse ajo e largon mjegullën e emocioneve nga mendja e saj me gojëplot do të thotë: "Qëllimi i tij është vetëm shfryerja e epshit edhe atë në mënyrë të ndaluar". Andaj, a nuk frikohesh se mund të të mashtrojë? A thua vallë, ky djalosh meriton t’i besosh? A thua vlen t’i besohet vetëm pse ai rrezikon për të pasur marëdhënie të ndaluara, të cilit nuk i intereson dini, morali dhe nderi dhe të cilin e lëviz vetëm epshi? Ky djalosh e ka tradhëtuar All-llahun, dinin e tij dhe ummetin e vet, andaj kjo vajzë nuk do të jetë gjëja më shtrenjtë që e posedon ky njeri, ngase së shpejti do ta arrijë qëllimin e vet, mos dhashtë Zoti, kurse ajo do të mbetet robëreshë e keqardhjes, mërzisë dhe pendimit.


Kur vetmohen këta djem të humbur, bija ime, ngriten zërat e tyre duke qeshur me këtë vajzë të mashtruar, ose me atë vajzë e cila akoma jeton me premtimet e rrejshme dhe bisedat e ëmbla.


Bija ime!


All-llahu i Lartësuar është i Urtë dhe i Ditur, çdo send ka krijuar me urtësi, pa marrë para sysh a e dinë këtë njerëzit ose jo. All-llahu ka dashur që gruan ta udhëheqin emocionet, të cilat aktivizohen me secilin që i ngacmon dhe bëhen një fond i madh i ndjenjave që e krijojnë sjelljen e saj, ose e udhëheqin. Nëse një vajzë varet prej një djaloshi, pa marrë para sysh a është i afërm ose i largët, mund ta marrim me mend në çfarë pasione të mëdhaja do të arrijë.

Një vajzë e dashuruar në një djalë, kur e sheh fotografinë e tij në televizion e puth ekranin, kurse një tjetër, gjithashtu e dashuruar, me shpirt të flaktë pret ta dëgjoj zërin e tij dhe ta kënaq shpirtin e saj. Nëse gjatë kohë nuk ia sheh fotografinë, ose gjatë kohë nuk ia dëgjojë zërin, fillon të mërzitet dhe të dëshprohet, ngase vetëm ai është melhem për shpirtin e saj.


Bija ime!


Ik larg bisedës së këtillë se kjo është haram dhe në kundërshtim me sheriatin islam. Vallë, ç’ka mbetur në zemrën e kësaj vajze prej dashurisë ndaj All-llahut dhe Pejgamberit dhe prej dashurisë ndaj burrave të mirë?! Vallë, a ka mbetur në zemrën e saj lexim i Fjalës së All-llahut dhe ndierja e kënaqësisë nga ai lexim?! Ku është ajo vajzë që me shpirt të flaktë pret bisedën me atë djalë në kohën kur All-llahu zbret në treshin e fundit të natës?! A thua vallë kjo vajzë përulet para All-llahut dhe i lutet?! A thua vallë kjo vajzë i kryen obligimet e kësaj bote?! Kjo vajzë, e cila është e gatshme ta lë edhe mësimin që të takohet me të, madje t’i lë pas shpine edhe punët e shtëpisë për shkak të tij.

Aq sasi e madhe e emocioneve derdhet, saqë fillon t’i fundosë të gjitha ndjenjat për punë të mira dhe ndjenjat e nderimit të prindërve, të cilëve nuk u ka mbetur më vend në zemrën e saj. Në këtë mënyrë kjo vajzë i asgjëson të gjitha ndjenjat që duhet pasur ndaj shokut të jetës, burrit, te i cili duhet të pushojë dhe i cili, gjithashtu, duhet të pushojë te ajo. Më vonë, kur All-llahu do t’i jep fëmijë, do të dëshiron t’i derdhë ndjenjat e saja drejt tyre, mirëpo do ta sheh se fondi i ndjenjave është harxhuar, andaj ata do të rriten dhe do të edukohen pa ndjenja.


Vazhdon