[adidu]

Si përfundim porosi nuk dhamë, të qeshurat mbaruan dhe kamarieri iku pa folur, por duke vazhduar të qeshë dhe unë që u kujtova dhe pëllita për një shishe verë tjetër të mirë dhe jo si ajo plera që po pinim. Ato të dyja filluan të qeshin sërish akoma më keq dhe brunia u ngrit nga tavolina dhe mori drejtimin përnga bari.
- Përfundimisht ti je alien – tha biondja dhe më puthi në buzë me afsh, por shpejt dhe shkarazi.
- Pse? – e pyeta duke fshirë buzët nga shija prej fruta pylli që më lanë buzët e saj të lyera, në buzët e mia dhe më sollën si të përzjerë në stomakun e uritur.
- Kjo shoqja ime është pronarja e lokalit së bashku me të shoqin, i cili nuk është këtu dhe më shumë rri jashtë, pasi kanë shumë bisnese të cilat duhen ndjekur prej andej.
- Për këtë jam alien?
- Oooo ti je i poshtër, sepse e kupton shumë mirë që nuk e kisha për këtë, por për natyrën tënde dhe...
- Dhe ti më ke thirrur që të më thuash se përderisa unë nuk kam më qef të shkoj me ty, të më bësh nder e të më njohësh me këtë shoqen tënde që e paska harruar burri me kohë se është i zënë me bisnese jashtë vendit?
- A ka mundësi të paktën një herë në jetën tënde të mos jesh kaq banal ? – tha dhe jo vetëm qeshja, por edhe humori shpirtëror i castit ju largua nga portreti.
U ndjeva keq me veten dhe njëkohësisht irritimi i urisë të cilin e kisha transformuar në egzaltim të ambientit më preu oreksin dhe më hapi farfallën grykore për të pirë. Ktheva gotën e verës duke e zbrazur dhe ja lashë kamarierit mbi tabaka, ndërkohë që po ndërronte gotat për të sjellë verën tjetër. Ndërkaq pronaria e lokalit u afrua me një shishe verë Barolo në dorë dhe ma vuri përpara duke ndenjur në këmbë përpara meje e sigurtë që ndërkaq isha sqaruar për pozicionin e e saj dhe njëkohësisht e qetë për situatën e krijuar pak më parë. Instiktivisht dhe pacipërisht sic mund të thoshte dikush në të tilla raste, shëtita vështrimin në trupin e saj nga maja e këpucëve firmato që mbathte në këmbën e vogël e tepër të hijshme, drejt pulpëve, kofëshëve, bacinit dhe torsit ku fekste një gjoks dysh, e deri tek portreti me buzët tepër virgjërore për këtë grua të martuar. Shkurt një mrekulli fizike e mirëmbajtur me shumë shije, mbante përpara meje një shishe verë Barolo. Të qëndronte në atë pozicion pak përpara budallallëkut që këputa me bionden time, do të ishte mrekullia vetë dhe... nuk e di se cndjesi të bukur do të kisha, por atë cast nuk reagova fare përvec një lëvizje të thjeshtë koke për aprovim, pa e parë aspak në sy. Aq sa i adhuroja femrat po aq edhe më kapte një sfazim idiot delirant ti dhunoja padashje pikërisht kur ndjehesha jo thjesht mirë pranë tyre, por i lumtur. Këtë vuajtje po përjetoja atë cast dhe teksa ajo u ul dhe kamarieri filloi të hapë shishen e verës u ngrita dhe pasi kërkova leje me një delikatesë të sajuar dukshëm, u nisa drejt tualetit. Edhe në tualet ndjesia e mrekullueshme e pronares së lokalit shpërndahej paqësisht dhe higjenikisht, duke filluar nga aroma dhe deri tek aksesorët e tualetit të vëna me kujdes. Hoqa xhaketën, kollaren, këmishën dhe fillova të freskohem duke u lagur i tëri, pasi më kishte hypur në trurin tim pervers një ndjesi pisllëku që buronte nga vetvetja, aq sa edhe tualeti më dukej shumë më i pastër dhe higjenik se sa vetja. Mbarova dhe u pashë në pasqyrë duke mbërthyer këmishën dhe shtrënguar kollaren dhe fillova të qesh me gjendjen prej të prekuri që më kish kapllyer, por sidoqoftë oreks nuk kisha më dhe doja të largohesha sa më parë nga ato të dyja. Ngrita celularin dhe fillova të kërkoj mes emrave femërorë për të gjetur atë që do më bënte të ndjehesha më mirë pas ezaurimit të asaj tavoline që përcaktova se nuk do të më hante më shumë se një orë pas daljes nga tualeti. Diku ndalova dhe klikova. Pas tringëllimës së ziles u dëgjua zëri i saj dhe pa ja zgjatur shumë lash takim pas një ore. Pa kuptuar zgjodha një beqare që jetonte në ëndërrën e saj që vetëm mua më kishte të dashur, pavarësisht se e takoja rrallë. Hëm... beqare, e shkreta sapo kishte mbaruar fakultetin dhe ishte turp ta quaje beqare, por kur merresh me të bashkëjetuara që duan të shkundin pluhurin, apo të martuara që duan të kruajnë zhulin, beqare do thuash.
Dola nga tualeti dhe u drejtova tek tavolina i freskët dhe me humor të mirë, i bindur që do gjeja dy fytyra të heshtura që kishin dialoguar gjatë kohës që unë isha në tualet, por...ato po qeshnin pa fund dhe të egzaltuara për dicka që nuk ma thonin, por vetëm kur u afrova ma bënin me dorë si për të më treguar që nuk ka të bëjë me mua. U ndjeva i squllët dhe tërë optimizmi mashkullor mu përdhos deri në fund të këmbëve dhe rrrija si i shushatur me gotën që e ktheja cdo tre sekonda pa ditur ctë bëja. Të qeshja, keq, se do dukesha budalla, të rrrija serioz budallallëku mund të merrte përmasa akoma më të mëdha. Më shpëtoi kamarieri që solli pjatat dhe fillova të ha si i uritur pa pasur pikë urije dhe ato vazhdonin batutat e pakuptueshme me njëra tjetrën dhe qeshnin duke më kërkuar herë pas here të falur. Hakmarrje e pastër femërore do të thoshte xhaxhai im i ndjerë dhe do të më vinte ciften në dorë atë cast për ti vrarë si sorkadhe femrat e tavolinës. “Trajtohe artistikisht situatën dhe mundohu të mos i shohësh si femra që shkund allatet”- do të thoshte im atë. “Shkund allatet biro dhe mos e vrit mendjen se c’bëjnë e kush janë” - do të thoshte gjyshi. “Pac fatin e kurvës, e kurvë mos qofsh thuaju zuskave” - do thoshte gjyshja . Po halla cdo thoshte në këtë rast? Ke halla fillova të qesh edhe unë me të madhe, sepse ndërkohë tërë meditimin tim pa dashje e kisha bërë me zë të lartë dhe ato të heshtura më dëgjonin. Qeshja u bë më keq se qeshje, sepse u kthye në dilemë qeshëse, pasi as ato nuk arrinin të gjenin se cdo thoshte halla ime në atë rast. Ndërkaq biseda me gjithë verën filloi të shkojë lumë duke hedhur hipoteza pa fund, se kush do të ishte mendimi i hallës kur dy femra merren me njëra tjetrën dhe nuk ja varin një mashkulli. Unë as e mendoja se si duhej të kisha vepruar vetë si mashkull, por as atyre nuk ju shkonte mëndja të më pyesnin për mendimin tim, pasi halla ime një kurvë e lashtë na e kishte marrë mendjen komplet për të marrë me mend se cdo të më thoshte mua nipit në këtë rast. Megjithatë halla pa dashje më kishte dhënë një zgjidhje edhe pa pasur nevojë të gjeja konkretisht se cduhej të bëja, sepse ato ndjeheshin të clira që unë e quaja hallën time kurvë dhe kërkoja mendim prej saj, pra ato edhe kurva po të ndjeheshin atë cast, më keq se halla ime që unë e kisha pranuar vetë, nuk ishin. Shkurt biondja ime duke mos qënë kurvë u ndje keq kur mendoi se u soll si kurvë duke më njohur me shoqen e saj, aq më tepër nga e thëna ime troc. Me shoqen e saj sic duket e kishte biseduar variantin e shkundjes së pluhurit nga monotonia dhe unë i isha dukur si më i përshtatshmi në këtë rast, aq më tepër që bashkë kishim kohë që nuk shkonim më, por kur kujtonte situatën që kaloi me mua i ishte krijuar përshtypja se isha thjesht një recetë farmacie, që mund ta sugjeronte edhe tek shoqja e saj. Me pak fjalë varianti i hallës time të shkretë që në fakt kishte qënë e virgjër derisa vëllezërit i gjetën me shkesi një italian me një këmbë në varr, më doli si ultrakorten për reaksionin që bëra si ilac me fjalët troc që i thashë biondes time. Dhe vëllezërit mbyllnin gojën kur fliste ajo jo për faktin e borxhit që e dinin se nuk do e kthenin kurrë por për shitjen që i kishin bërë hallës nën justifikimin për të shpëtuar hallën. Ato gjenin motiv hallën time kurvë për të shpëtuar nga dilema se si do të dukeshin përballë meje, ndërsa unë uroja castin kur ma dha truri ta bëj hallën kurvë që ta shpëtoja nga virgjëria e saj e lashtë, që kur u martua e shante veten dhe tërë familjen me gjithë fjalorin e rrugës, pse e kishin lënë në atë derexhe duke i bërë moral ndershmërie. Po ik moj hallë dhe gje ndonjë të lash vitet që të ikën i thashë një ditë, por halla më lëshoi një tigan tefal të blerë në itali që e kishte bythen aq të rëndë sa shyqyr kapi cepin e kolltukut se përndryshe do ma kishte carë kafkën në dysh. Ngriva në kolltuk pa lëvizur derisa hallës i ranë nervat dhe erdhi mori tiganin që nuk i kishte lëvizur qimja dhe më tha me maksimumin e përkëdhelisë” “ Po kush ma var mua mor mut muti, tani që jam katandisur si sharabajgë.”
(vazhdon)